Απ’ τον Ελληνικό γύψο στο Γερμανικό πάγο;

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Στην πολιτική υπάρχει ο όρος «αποτελεσματική αλήθεια», που σημαίνει, πως το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης οποιασδήποτε πολιτικής πράξης, είναι το αποτέλεσμα. Mόνο ένας ανόητος μπορεί να είναι ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα της μεταπολιτευτικής και ευρωπαϊκής πορείας μας.
Μόνο ένας αμετανόητος και δογματικός ευρωλάτρης δεν είναι σε θέση, ούτε τώρα, να δει που μας οδήγησε η ουτοπία της Ενωσης των Ευρωπαϊκών Λαών και που θα οδηγηθεί στο τέλος η ίδια. Μπορεί κάποιος να πει πως για όλα φταίμε εμείς σαν λαός και όχι οι πολιτικοί μας ή οι ευρωπαίοι. Μα αν οι πολιτικοί δεν είναι σε θέση να δουν, κατά πόσο είμαστε σαν λαός έτοιμοι να συμπορευθούμε με άλλους, πιο ..........ανεπτυγμένους λαούς σε μια ένωση, αν δεν μπορούν να αξιολογήσουν τις ιδιαιτερότητες, το βαθμό ωριμότητάς μας και τις συνέπειες, σπρώχνοντάς μας άρον-άρον και δίχως προετοιμασία σε μια ένωση κρατών με εντελώς διαφορετικές νοοτροπίες, αντικρουόμενα συμφέροντα και τρομαχτικά άνισους συσχετισμούς δυνάμεων, τότε ποια είναι η δουλειά τους.
Η ΕΕ σήμερα, θυμίζει τη Χανσεατική Ενωση πριν την κατάρρευσή της. Την Ενωση που δημιουργήθηκε τον 13ο αιώνα από εμπόρους από το Λονδίνο , τη Μπρύζ , το Μπέργκεν της Νορβηγίας, από γερμανικές πόλεις της Βαλτικής και της Βόρειας θάλασσας μέχρι τη ρωσική πόλη Νόβγκοροντ, με κύριο σκοπό τη διασφάλιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας και του εμπορίου στο χώρο της Βόρειας Θάλασσας. Η Τευτονική Χάνσα ή Χανσεατική Ένωση, ήταν η πρώτη επιτυχής απόπειρα εμπορικής ένωσης στον ευρωπαϊκό χώρο. Για πάνω από τρεις αιώνες, οι χανσεατικές πόλεις κέρδισαν πλούτο, δύναμη και μοναδική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, διότι δεν αντάλλασσαν μόνο αγαθά αλλά επίσης ιδέες και πολιτισμό με αμοιβαίο όφελος. Οσο οι σχέσεις ήταν ισότιμες και οι συναλλαγές είχαν ως κανόνα το αμοιβαίο συμφέρον, η Ενωση ανθούσε. Αυτή η ισοτιμία στις σχέσεις ήταν ο βασικός δεσμός που διασφάλισε την μακροβιότητά της. Με τη δημιουργία των εθνικών κρατών και την προσπάθεια κάποιων από αυτά να χειραγωγήσουν την Ενωση προς ίδιον όφελος εις βάρος των άλλων, έσβησε και η Χανσεατική Ενωση.
Σ’ αντίθεση με την ΕΟΚ, η Χανσεατική Ενωση δε γεννήθηκε στα μυαλά κάποιων πολιτικών ηγετών με επιχείρημα την αποφυγή ενός ακόμα πολέμου. Δεν επιβλήθηκε πάνω στις κοινωνίες των λαών τους, αλλά ήταν αποτέλεσμα μιας διαδικασίας ζύμωσης αμοιβαίου συμφέροντος, που ξεκίνησε από ιδιώτες, εκφράζοντας τις ανάγκες των εμπόρων και των κοινωνιών των συγκεκριμένων πόλεων. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας της. (Βλέπε παλαιά ανάρτησή μου με τίτλο : «Ποιος θυμάται τη Χανσεατική Ενωση»; Στις 29.11.2010).
Οσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως ήμουν ενάντια στην είσοδό μας στην ΕΟΚ καθώς και ενάντια στην είσοδό μας στην Ευρωζώνη, όχι όμως ορμώμενος από μια στείρα αντιδυτική αντίληψη. Πως θα μπορούσα άλλωστε. Θα ήταν υποκριτικό, αφού μεγάλωσα με συσσίτια σe σχολεία με αμερικανικό τυρί και αμερικανική σκόνη γάλακτος της λεγόμενης αμερικάνικης βοήθειας, με αμερικανικό κινηματογράφο, με αμερικανική μουσική