Ανεργία, εγκληματικότητα και ακροδεξιά…

Γράφει ο Δημήτρης ΤρικεριώτηςΗ ανεργία στη χώρα μας ξεπερνώντας τον Μάιο το 23% και με δεδομένο το περαιτέρω βάθεμα της ύφεσης, δείχνει να πλησιάζει τα κορυφαία επίπεδα του 30% που έφτασε η ανεργία στις ΗΠΑ και τη Γερμανία την εποχή της κρίσης του 1929. Και στην Ισπανία, παρότι το ποσοστό του 24,4% δείχνει και αυτό να απέχει από εκείνα τα κορυφαία ποσοστά, στην πραγματικότητα τα έχει «υπερβεί» σε απόλυτους αριθμούς αφού με περισσότερους από 5,6 εκατομμύρια ανέργους έχει ήδη ξεπεράσει τους περίπου 5,5 εκατομμύρια ανέργους της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και τους άλλους τόσους των τότε ΗΠΑ. Αλλά και στη χώρα μας αυτή η ανεργία τόσο σαν ποσοστό όσο και σαν απόλυτος αριθμός ανθρώπινων ψυχών είναι κάτι το πρωτόγνωρο και άρα απρόβλεπτων επιπτώσεων. Στην περίπτωση της τότε Γερμανίας, η ακραία άνοδος της ανεργίας είχε θεωρηθεί βασικός παράγοντας για την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία. Στη δική μας....... περίπτωση μπορεί άραγε να συνδυαστεί η εντυπωσιακή άνοδος της ακροδεξιάς με την αλματώδη αύξηση της ανεργίας;
Από τον επόμενο κιόλας μήνα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, σε δημοσκόπηση της Κάπα Research καταγράφηκε αύξηση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής και στην ίδια έρευνα η ανεργία τοποθετήθηκε από την κοινή γνώμη σαν το υπ’αριθμόν-2 πιο σημαντικό πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας. Επιπλέον σύμφωνα με το πολιτικό βαρόμετρο του Ιουλίου της Public Issue, η δημοτικότητα του κόμματος της Χρυσής Αυγής έχει σχεδόν διπλασιαστεί, από τις 12 στις 20 μονάδες και η δημοτικότητα του αρχηγού της έχει επίσης ανεβεί κατά 5 μονάδες. Φαίνεται τελικά ότι ούτε ο ευρωσκεπτικισμός, ούτε η ξενοφοβία, που προβάλλουν σαν θεμελιακές αιχμές στην πολιτική της Χρυσής Αυγής, δεν έχουν τη δυναμική να ενοχλήσουν ή να προκαλέσουν μια τόσο οικονομικά και ηθικά καταβεβλημένη κοινωνία.
Αντίθετα, το πακέτο των 11,5+ δις, που απειλεί να ερημώσει την αγορά και να ανεβάσει την ανεργία ακόμη περισσότερο, είναι αυτό που προκαλεί απαγοήτευση και απαισιοδοξία σε τέτοιο σημείο, ώστε η διάθεση της κοινωνίας για πάσει θυσία παραμονή στο ευρώ αρχίζει να χάνει έδαφος. Σε έρευνα της Ελληνικής Δημοσκοπικής Εταιρείας, το 30,3% πιστεύει ότι θα είναι καλύτερα να βγούμε από το ευρώ έναντι ποσοστού 29,6% που θεωρεί ότι θα είναι χειρότερα εάν βγούμε. Και ένα ποσοστό 24,2% πιστεύει ότι είτε βγούμε από το ευρώ είτε όχι, η κατάσταση θα παραμείνει η ίδια. Δηλαδή, η κοινωνία αρχίζει να μοιράζεται για το ευρώ ως θέματος ταμπού, όταν μάλιστα κατά 51% πιστεύει ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας.
Αλλά και στο θέμα των μεταναστών υπάρχει μια γενικευμένη ανοχή της κοινωνίας απέναντι στη βία κατά των ξένων, απ΄όπου κι αν αυτή προέρχεται. Μια ερμηνεία είναι ο κορεσμός στην ήδη συντελεσμένη γενικότερη κρατική και κοινωνική βία και εν τέλει ο εθισμός σε αυτήν. Το οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα έχει θέσει τον πληθυσμό – ειδικά στα αστικά κέντρα – σε μια τεταμένη κατάσταση διαρκούς φοβίας και ανασφάλειας, που τροφοδοτείται διαρκώς από νέα ερεθίσματα βίας είτε από τα μέσα ενη