Αλλάζουμε ή Βουλιάζουμε

Γράφει ο Γιάννης Παπαιωάννου
Σαφώς και η λύση θα πρέπει να βρεθεί στην Ελλάδα και είναι τουλάχιστον αφελές να περιμένουμε από ξένες κυβερνήσεις μηχανισμούς και ξένα χρηματοπιστωτικά συστήματα να μας βοηθήσουν.Είναι ακόμη πιο αφελές να πιστεύουμε ότι σε καθεστώς διεθνούς έλεγχου μπορούμε να παράξουμε ανάπτυξη και μπορούμε να αποπληρώσουμε αυτό το χρέος χωρίς αναδιάρθρωση. Αυτή την στιγμή μας κρατούν έξω από το νερό γιατί τους εξαγοράσαμε με 50 δις ή τους πείθουμε ότι η Ελλάδα έχει ακόμη λίγο ψωμί για αυτούς.Είναι τραγικό να πιστεύουμε ότι με κόψιμο ενός χεριού και ενός ποδιού της ελληνικής κοινωνίας θα σωθούμε. Στην ουσία θα μείνουμε απλώς ανάπηροι και θα χρηματοδοτήσουμε ξένα τραπεζικά συστήματα. Αυτή την προοπτική αρνήθηκαν οι Ισλανδοί με δημοψήφισμα και αυτή την προοπτική παλεύουν να αποφύγουν οι Πορτογάλλοι.Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι αν αποσυρθεί ο δημόσιος τομέας θα ανοίξει χώρος για τον ιδιωτικό. Στην πράξη θα ανοίξει χώρος για τους ξένους.Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι έχουμε μεγάλο δημόσιο τομέα. Κατά βάση έχουμε ανύπαρκτο ιδιωτικό και αυτό κάνει τον δημόσιο μεγάλο και άχρηστο. Οι αιτίες όπως για τις οποίες καταστράφηκε η παράγωγη μας- η αγορά το ξέρει αυτό- είναι το φθηνό εισαγόμενο προιών,  οι ποσοστώσεις και η ΚΑΠ που κατέστρεψαν τον...........καπνό, την ζάχαρη, το λάδι το βαμβάκι κ.α.
Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι όλα είναι περαστικά. Όσο ο Έλληνας επιχειρηματίας δεν δανείζεται με το ίδιο επιτόκιο που δανείζεται ο ευρωπαίος, τόσο δεν θα μπορεί να δημιουργήσει επιχειρήσει να εξάγει να καταναλώσει και να ζήσει. Η Ελλαδα θα ζει συνεχώς χρεοκοπημένη η θα χρεοκοπεί ξανά και ξανά.Κάποτε στην ΕΕ στόχος ήταν η σύγκλιση τώρα είναι η συντήρηση της απόστασης μεταξύ των κοινωνιών και η διεύρυνση της.Σαφώς και η λύση θα πρέπει να βρεθεί στην Ελλάδα και σαφώς χρειάζεται ένα ΣΟΚ για να αλλάξει τόσο η Ελλάδα όσο και το πολιτικοοικονομικό σύστημα. Δεν μπορούν αυτοί που μας έφεραν στην χρεοκοπία να μας οδηγήσουν εκτός κρίσης.  Είναι αδιανόητο με  τα μέσα που ηρθαμε ως εδώ να συνεχίσουμε. Το 2002 είχαμε μια οικονομία σε απογείωση και μετά ήρθε το ευρώ. Οι άνθρωποι αυτοί που αποκαλέσαμε λαμόγια δηλαδη: τραπεζίτες, πολιτικοί, χρηματιστές, δημοσιογράφοι,  μεγαλομέτοχοι, καναλάρχες, εκδότες, μεγαλο επιχειρηματίες, εργολάβοι όλοι τους σήμερα είναι υπέρ του ευρώ. Όμως 10 χρόνια τώρα βγάζουν τις επενδύσεις τους και τις καταθέσεις τους έκτος.Στα 10 χρόνια του Ευρώ στην Ελλάδα δεν έγινε ούτε μια μεγάλη η μεσαία επένδυση, παρά μόνο κάτι έτοιμα αγόρασαν όπως: λιμάνια, ΟΤΕ, δρόμους και μετοχές τραπεζών και ΔΕΚΟ. Απεναντίας όλοι οι έλληνες επιχειρηματίες έφυγαν έκτος ελλάδος και εκτός ευρώ σε τρίτες χώρες. Τα λεφτά που εβγάλαν δεν έγιναν επενδύσεις αλλά έγιναν καταθέσεις και of shore…Οι άνθρωποι αυτοί που αναφέρθηκαν τώρα πια απλά συντηρούν τα κεκτημένα τους, τις θέσεις τους και τα κλεμμένα και φοβούνται να πουν την αλήθεια. Απλώς κερδίζουν χρόνο πουλώντας ασημικά και όσο πάει… Δεν έχουν κανένα άλλο σχέδιο και δεν έ