«Αφήστε το Πολυτεχνείο στη θέση του»!

Του Δημήτρη Α.Γιαννακόπουλου
Εξομολογούμαι ότιαντιπαθώ τους εορτασμούς των ηρωποιημένων εξεγέρσεων, γενικώς.
Με ενοχλεί ηπολιτικοποίηση μέσω ηρωικών, συμβολικών αναπαραστάσεων, τις οποίες επιχειρεί νανοηματοδοτήσει ένα καθεστώς ή περισσότερα ανταγωνιστικά ή ψευδο-ανταγωνιστικάηγεμονικά μοντέλα.
Ανατριχιάζω μετην γνώση πώς ο πολιτικός ανταγωνισμός διασκεδάζει τις πραγματικές σχέσειςεξουσίας που τον ορίζουν στη συγκυρία, λαμβάνοντας χώρα πάνω σε ιστορικά μνημείααντίστασης και αγώνα για χειραφέτηση.
Με προβληματίζει,διαχρονικά, η ιστορική μετατόπιση της εξέγερσης του πολυτεχνείου στη βάση ενόςλόγου θυσίας, ηρωισμού και αυταπάρνησης, «για να ζούμε σήμερα όλοι εμείς..........ελεύθεροι». Αφήστε το πολυτεχνείο στη θέση του! Τοποθετήστε εκείνη την εξέγερση στοιστορικοπολιτικό πλάισιο που ανήκει, και αφήστε τις ηθικοπλαστικές προβολές στοσήμερα! Το πολιτικό ζήτημα είναι η στρατηγική αυτών καθ’ εαυτών των προβολώνκαι αναπαραστάσεων και όχι το μήνυμα που δήθεν προκύπτει αυτονόητα από το «μνημόσυνο»για την 38η επέτειο από την συγκεκριμένη εξέγερση.

Το μήνυμα είναιπροϊόν της πολιτικής διάρθρωσης του λόγου: του τρόπου δηλαδή που το σημαίνον«πολυτεχνείο» μέσω μιας συγκεκριμένης στρατηγικής, επικράτησης πολιτικών δυνάμεων,ή τάσης ηγεμονικής κυριαρχίας, μετατρέπεται σε σημαινόμενο, συναισθηματικάφορτισμένο. Τούτο, με τη σειρά του, καθορίζει τη μορφή της δράσης ή μη δράσης. Ηστρατηγική του μηνύματος, με άλλα λόγια, είναι εκείνη που σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνειπολιτικό μήνυμα στη συγκυρία, πάνω σε ένα στόχο και ένα πρόγραμμα που έντεχνα αποκρύπτονταιαπό εκείνους που ανταγωνίζονται για την ηγεμονική σηματοδότηση αυτού τουιστορικού συμβάντος. Το «πολυτεχνείο» μετατρέπεται σε γεγονός αποκλειστικά μέσωαυτής της διαδικασίας σημασιοδότησης. Το μήνυμα που αρθρώνουν οι ηγεσίες,υποκρύπτει ή και διασκεδάζει το μήνυμα που πλάθεται μέσω της στρατηγικής πουαποσκοπεί στην προσαρμογή της δράσης τουαποδέκτη-πολίτη στις συγκυριακές, δικές τους μικροπολιτικές επιδιώξεις. Άρα, τομήνυμα για χειραφέτηση, προκαλείται από μια συγκεκριμένη στρατηγικήχειραγώγησης και έτσι ακυρώνεται σε σημαντικό βαθμό η δημοκρατική καιφιλελεύθερη δυναμική του.
Αυτή η στρατηγική,στην περίπτωσή μας συνδέεται με την θυματοποίηση του ελληνικού λαού.Αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο του μηνύματος της κυρίαρχης στρατηγικής πουακολουθείται και όχι του μηνύματος που αυτή η στρατηγική τείνει να αναπαραστήσειλεκτικά (με τη γενική έννοια, εικόνα, ομιλία κλπ). Το μήνυμα, δηλαδή, τηςκυρίαρχης γλώσσας της εξέγερσης του πολυτεχνείου μέσω της ιεροτελεστίας(εκδρομές στο μνημείο, προσκύνημα ηγεσιών, προσκλητήριο των νεκρών αδερφών μας,φορτισμένες συγκινισιακά ομιλίες, στεφάνια, τραγούδια, λουλούδια, βίντεο,φωτογραφίες, πορεία, συνθήματα με την οσμή σουβλακίων κλπ) που ακολουθείται,δομείται στη βάση της λαϊκής θυματοποίησης.
Τούτη η discourseτης «θυματοποίησης του λαού», λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ηγεμονικήέκφραση όσων επιχειρούν να χειραγωγήσουν τους πολίτες, αρθρώνοντας πα