Αφήστε τα debates και πιάστε μια μπριζόλα

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Όπως θαυμάσια είχε παρατηρήσει κάποτε ο Umberto Eco, «σε μια καταναλωτική κοινωνία η τέχνη είναι ένα γαστρονομικό αγαθό». Και η τέχνη της πολιτικής επίσης, θα πρόσθετα εγώ. Τι θα λέγατε, όμως, για δύο σερβιτόρους που πριν μας σερβίρουν το πιάτο με την μπριζόλα που παραγγείλαμε, στέκονται πάνω από το κεφάλι μας και αντιδικούν για το ποιος σερβίρει καλύτερα το πιάτο που πιθανότατα δεν έχει καμία σχέση με την παραγγελία μας; Μη μου πείτε ότι δεν έχει σημασία, διότι έτσι η......... τηλεπολιτική θα φανεί ότι ταπεινώνει την γαστρονομική μαγεία της πολιτικής τέχνης.

Με δυο λόγια, αν – όπως διαβάζω - στις αρχές της επόμενης εβδομάδας διεξαχθεί πράγματι τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα, το πιάτο με την μπριζόλα θα μετατραπεί σε πιάτο με σαλάτα. Σαλάτα θα γίνουν στο μυαλό του τηλεθεατή οι ιδιαίτερες πολιτικές προσεγγίσεις του ενός και του άλλου, η ιδιαίτερη πολιτική γεύση από την γενικότερη εκλογική καμπάνια των δύο κομμάτων και η όποια ποιοτική διαφορά χαρακτηρίζει την αφήγηση του ενός αρχηγού σε σχέση με τον άλλον. Αντί για νεοδημοκρατική ή συριζαϊκή μπριζόλα, θα προκύψει στο πιάτο μας μία δικομματική σαλάτα, την οποία κάποιοι βιάστηκαν φαίνεται να πιστέψουν ότι θα αποφεύγαμε από δω κι εμπρός, εξαιτίας της προσβολής του δικομματισμού από το εκλογικό σώμα στην πολύ πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση που κατέληξε στην νέα. Ο λαός κατέρριψε με την ψήφο του τον δικομματισμό, αλλά, όπως φαίνεται, τα δύο ισχυρότερα πολιτικά κόμματα της προηγούμενης κάλπης επιδιώκουν να τον αναστήσουν. Και σε ο, τι αφορά στην ΝΔ και στον κ. Σαμαρά, η στάση αυτή είναι απολύτως εύλογη, ενώ σε ο, τι αφορά στην άλλη πλευρά, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, απολύτως ακατανόητη.
Επειδή, δηλαδή, το πολιτικό μας σύστημα στήθηκε για να εξυπηρετεί τον δικομματισμό και γι’ αυτό ακριβώς συντάσσονται εκλογικοί νόμοι που προσβάλουν την αναλογικότητα της ψήφου - σε σημείο γελοιοποίησης του ίδιου του πολιτεύματος, όπως ίσως παρατηρήσατε στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση - θα πρέπει να συνεχίσουμε με ευλάβεια να συντηρούμε πολιτικές πρακτικές που του προσδίδουν αυτονόητη διάσταση, νομιμοποιώντας την καταστρατήγηση της ισοδυναμίας της ψήφου; Δεν είναι προεδρική δημοκρατία το πολίτευμά μας και οι δικομματικές πολιτικές πρακτικές, ασχέτως αν εκδηλώνονται στα όργανα του κράτους, στο κοινοβούλιο ή στην μικρή οθόνη μας, νοθεύουν τα πλουραλιστικά χαρακτηριστικά της προεδρευομένης δημοκρατίας μας, τονίζοντας παράλληλα έμμεσα τον πρωθυπουργικό χαρακτήρα που αλλοιώνει την λειτουργία της.
Υποτίθεται ότι τα debates γίνονται για να επιλέξει ο πελάτης τον σερβιτόρο στον οποίο θα εμπιστευθεί την παραγγελία της μπριζόλας του. Για να διαλέξει πρωθυπουργό μεταξύ των δύο ισχυρότερων κομμάτων που ανέδειξαν οι προηγούμενες εκλογές. Πώς να το κάνουμε, είναι ολιγαρχικής σύλληψης και εκτέλεσης αυτό το έργο, που για να λειτουργήσει σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας προϋποθέτει καταναλωτική αντιμετώπιση του πολιτικού φαινομένου. Από μόνη της η