-Αλέξη, κάντο όπως ο Rafael...

Από τον Νίκο Παπαδόπουλο

Μόνο η πιο κολασμένη κόλαση των κολάσεων μας περιμένει αν το βράδι της 6ης Μαίου ΠΑΟΚ και ΝΔ με διάφορα κομματίδια- έμπλαστρα καταφέρουν να συγκυβερνήσουν με πρωθυπουργό τον Αβραμόπουλο.Σ’ αυτή τη περίπτωση θα έχουν όλη την άνεση ν’ αποτελειώσουν την χώρα και να κληρονομήσουν ένα......... διαμελισμένο κουφάρι στις επόμενες γενιές. Δεν είναι η εφαρμογή του Μνημονίου που δολοφονεί την Ελλάδα, είναι το παρακράτος του δικομματισμού σε αγαστή συνεργασία με μια χούφτα ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, οι οποίοι δεκαετίες τώρα αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν λάφυρο.
Μια χώρα πρωτόγονη στο έλεος των συμμοριών του κρατικού μηχανισμού οι οποίες δίνουν λόγο στα κομματικά επιτελεία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.Χωρίς πλέον να κρατάνε τα προσχήματα-βλέπε το «χώσιμο» της Κατσέλη στο δελτίο του Μικρού (οσονούπω) καναλιού-επιχειρούν να διασώσουν το κράτος-λάφυρο.Η μοναδική οδός διαφυγής είναι μια διακυβέρνηση της Αριστεράς και σ’ αυτή τη συγκυρία είναι συγκινητικό το πείσμα και το πάθος του Αλέξη Τσίπρα που δηλώνει ότι εγώ δεν θα επιστρέψω την εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας.Δυστυχώς το προσωπικό κόλλημα της Παπαρήγα και μιας μικρής φράξιας αυλικών της εντός των μουχλιασμένων τειχών του Περισσού στερεί τους φίλους του ΚΚΕ-βράζουν οι οργανώσεις κατά της μονολιθικής ηγεσίας-από το εγχείρημα-όραμα μια συμφωνίας η οποία θα μπορούσε να γεννήσει μια κυβερνητική συνεργασία η οποία θα άλλαζε τη μοίρα του τόπου.Παρόλα αυτά η κυβερνητική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα ζωντανεύει τις ελπίδες ενός λαού για απελευθέρωση της χώρας από τις εγχώριες και αλλοδαπές συμμορίες. Η πρόταση Τσίπρα γεννάει την ελπίδα στις καρδιές των ανθρώπων που ζούμε βουτηγμένοι στη κατάθλιψη 3 χρόνια τώρα.Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρουν με το ονειρικό 18% κι αν πάμε σε επαναληπτικές εκλογές τότε ο Αλέξης μπορεί να γίνει ο Έλληνας Ραφαέλ Κορέα. Αρκεί και ο λαός-όλοι μας- να αντιληφθεί πως μας απομένουν ελάχιστες μέρες ανθρώπινης ζωής εάν το βράδυ της Κυριακής δεν έχουμε μετατρέψει τη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε κρανίου τόπο…Ποιος όμως ήταν και τι κατάφερε ο Ραφαέλ Κορέα;Οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο Βέλγιο και διδακτορικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώην υπουργός Οικονομικών του Εκουαδόρ, δύο φορές εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, Καθολικός που ασκεί τακτικά τα θρησκευτικά του καθήκοντα: Με αυτό το προφίλ, ο Ραφαέλ Κορέα μάλλον δεν αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό πρότυπο Λατινοαμερικανού αντάρτη. Και όμως, αυτός ο πολιτικός που προέκυψε από τις τάξεις του κοινωνικού κατεστημένου εξελίχθηκε σε μαύρο πρόβατο της διεθνούς οικονομικής ορθοδοξίας με την επιτυχή στάση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, το 2008.Ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2006, επικεφαλής της πολιτικής συμμαχίας PAIS (Χώρα), φιγουράροντας ως «Χριστιανός της Αριστεράς» και οπαδός του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα». Ένα από τα κυριότερα συνθήματα της προεκλογικής περιόδου ήταν η μη αναγνώριση του «απεχθούς χρέους» που είχαν συσσωρεύσει προηγούμενα, τυραννι