Οδηγήσαμε το νέο Audi R8. “R”ωστη έξαψη αισθήσεων

Πως κάνεις μια παρουσίαση ενός οικογενειακού μοντέλου ενδιαφέρουσα και αξέχαστη; Απλά φέρνεις μερικά από τα πιο ειδικά αυτοκίνητα από την πλούσια γκάμα (53 μοντέλα σύνολο) της Audi. Για να σου δώσω να καταλάβεις τι λέω, χθες πραγματοποιήθηκε η πανελλήνια παρουσίαση του ολοκαίνουριου A4, όπου αργότερα μέσα στη μέρα θα ακολουθήσει το άρθρο με την πρώτη δοκιμή του αυτοκινήτου, αλλά μετά την οδήγηση του νέου άκρως ενδιαφέροντος γερμανικού sedan είχα περίπου μια ώρα στη διάθεση

μου να επιλέξω για μια σύντομη οδήγηση μεταξύ των Audi TTS, S1, S3, RS Q3, Q7 και R8. Όπως πολύ καλά κατάλαβες επέλεξα το ακριβότερο, πιο δυνατό και συνεπώς πιο γρήγορο μοντέλο της εταιρίας, και για κάποιο περίεργο λόγο από τα υπόλοιπα επέλεξα το RS Q3, ίσως γιατί είναι κάτι εντελώς το διαφορετικό από τα υπόλοιπα, ενώ βρέθηκα συνοδηγός στο Q7 για λίγα χλμ.

Δεν θα σε κουράσω με πολλά τεχνικά χαρακτηριστικά, με λεπτομέρειες περί σχεδιασμού και τους τόνους τεχνολογίας που διαθέτει, γιατί σύμφωνα με τους ιθύνοντες της ελληνικής αντιπροσωπείας σε λίγο καιρό το αυτοκίνητο θα είναι διαθέσιμο για καθιερωμένη δημοσιογραφική δοκιμή, και όταν το πάρουμε θα έχουμε περισσότερο χρόνο να το επεξεργαστούμε.

Με το πρώτο R8 η Audi θέλησε να μπει στη δύσκολη κατηγορία των supercars. Κινητήρας τοποθετημένο στο κέντρο, ελαφρύ αμάξωμα, τετρακίνηση με μεγαλύτερη έμφαση στον πίσω άξονα, και εντυπωσιακά όμορφο σχεδιασμό. Ήταν, όμως, αρκετά εξευγενισμένο (εκτός από το R8 GT) και δεν κατάφερε να καταξιωθεί ως σοβαρή πρόταση που θα κοιτάξει στα μάτια τον ανταγωνισμό. Δεν ήταν τόσο γρήγορο, δεν έβγαζε το συναίσθημα των Ιταλών, ούτε το engineering της Porsche. Ίσως η ενδοεταιρική διαμάχη με την Lamborghini Gallardo ήταν η κύρια αιτία ή μπορεί τα “λάθη νεότητας” ως πρώτη προσπάθεια της Audi. Από προσωπική εμπειρία σε μια βόλτα 100 περίπου χλμ. πριν 3 χρόνια ως συνοδηγός στο V8 μοντέλο, το μόνο που έχω να θυμάμαι από εκείνη την εμπειρία ήταν ο εκπληκτικός ήχος από το “χτένι” του χειροκίνητου κιβωτίου στις αλλαγές. Ίσως να είμαι λίγο αυστηρός, αλλά πραγματικά δεν είχε αυτό το “wow factor” που θα κάνει να σου μείνει μια εμπειρία αξέχαστη.

Fast forward στην χθεσινή μέρα, με ένα εντελώς καινούριο αυτοκίνητο, αλλά πλέον μόνο αυτόματο S Tronic και προς το παρόν μόνο V10 κινητήρα, καθώς η μειωμένη ζήτηση σκότωσε τον V8 και το μηχανικό κιβώτιο στο νέο Audi R8. To αυτοκίνητο πλέον είναι πραγματικό supercar, με όλη τη σημασία της λέξης και δεν ντρέπεται να σηκώσει το ανάστημα του σε πιο κλασικές επιλογές. To νέο R8 έχει μήκος 4,42 μέτρα, πλάτος 1,94 μέτρα, ύψος 1,24 μέτρα, μεταξόνιο 2,65 μέτρα και ζυγίζει 1.454 κιλά, 50 λιγότερα από τη προηγούμενη γενιά, αλλά η κατά 40% μεγαλύτερη στρεπτική ακαμψία, χάρη στο carbon-αλουμινένιο monocoque σασί, (23% από carbon και 77% από αλουμίνιο) το οποίο ζυγίζει μόλις 198 κιλά και παρότι το “ίδιο γενικό layout” με την Lamborghini Huracan που μοιράζεται την ίδια MSS (Modular Sports Car System) πλατφόρμα του VW Group, το γερμανικό αυτοκίνητο διαθέτει τη δική του ξεχωριστή οδική συμπεριφορά.

Ο κινητήρας είναι εκτεθειμένος στα βλέμματα περαστικών αλλά και επιβατών, και σε πείσμα των καιρών παραμένει ατμοσφαιρικός… ευτυχώς. Πιο συγκεκριμένα είναι ο V10 5,2-λίτρων της προηγούμενης γενιάς, κατάλληλα εξελιγμένος για τη νέα γενιά, αποδίδε στην απλή έκδοση που οδήγησα 540 άλογα στις 8.000 σ.α.λ με 540 Nm ροπής στις 6.500 σ.α.λ, ενώ στην Plus 610 άλογα στις 8.150 σ.α.λ με 560 Nm ροπής στις 6.500 σ.α.λ. Όπως προείπα, συνδυάζεται με νέο 7-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο S Tronic διπλού συμπλέκτη που προσφέρει ταχύτερες και ομαλότερες αλλαγές και έχει τρία προγράμματα λειτουργίας και φυσικά η κίνηση περνά σε όλους τους τροχούς μέσω ενός ηλεκτρο-υδραυλικού πολύδισκου συμπλέκτη που μπορεί να μεταφέρει το 100% της ροπής από στον μπροστά άξονα στον πίσω και το αντίστροφο. Η ροπή κανονικά μεταφέρεται 100% στον πίσω άξονα, εκεί όπου υπάρχει και ένα μηχανικό μπλοκέ διαφορικό. Δεν είχα τον χρόνο για μετρήσεις, αλλά σύμφωνα με το εργοστάσιο το Audi R8 V10 Plus κάνει τα 0-100 χλμ/ώρα σε 3,2 δευτερόλεπτα, έχοντας τελική ταχύτητα 330 χλμ/ώρα, ενώ το “απλό” R8 V10 χρειάζεται 3,5 δευτερόλεπτα για την ίδια μέτρηση, έχοντας τελική ταχύτητα 323 χλμ/ώρα.

Στα περίπου 30 χλμ. που οδήγησα το αυτοκίνητο στους εκπληκτικούς δρόμους γύρω από το Tatoi club, όπου έγινε η παρουσίαση, με την μεγάλη ευθεία παράλληλα με την αεροπορική βάση Δεκελείας, αλλά και στους φιδίσιους δρόμους προς τα βασιλικά κτήματα του Τατοΐου και την Ιπποκράτειος Πολιτεία, έχω να πω ότι η μειωμένη κίνηση στους δρόμους μου έδωσε την ευκαιρία να το πιέσω. Πραγματικά, από τη στιγμή που είχε στη διάθεση σου τόσο λίγο χρόνο, δεν έχασα πάνω από 5 λεπτά για να βγάλω αυτές τις λίγες φωτογραφίες και το video, ούτε να κάτσω να επεξεργαστώ το εντυπωσιακό εσωτερικό του. Πάτησα το κόκκινο κουμπί, επέλεξα το πρόγραμμα dynamic και μετά άρχισε η… απόλαυση. Με διάθεση απόλυτα αντίθετη με το νόμο, κατάφερα να δω στο ψηφιακό κοντέρ ταχύτατων που ξεπερνά για λίγο τη δεύτερη εκατοντάδα, ενώ στην ανάβαση προς τη λίμνη Μπελέτσι είχα μονίμως τα παράθυρα κατεβασμένα για να ακούω τη μελωδία της ευτυχίας. Ξέρεις, στις συνεχείς στροφές έχεις την ευκαιρία για βίαιες επιταχύνσεις λίγων μέτρων αλλά και κατεβάσματα, που σημαίνει ηδονικά σκασίματα.

Το συγκεκριμένο R8 φορούσε τις 20άρες ζάντες με ελαστικά Pirelli διαστάσεων 245/30 μπροστά και 305/30 πίσω και ήταν πραγματικά τρένο. Καμία υποψία υπερστροφής, ούτε υποστροφής, καθώς η σφιχτή και στενή διαδρομή δεν ενδείκνυτο για πλαγιολισθίσεις και ανάποδα τιμόνια, τουναντίον θα έλεγα. Όντας στη μέση του δρόμου και επιλέγοντας σωστές γραμμές, διατηρούσα ψηλές ταχύτητες και όταν χρειαζόταν, τα εξαιρετικά δυνατά και ακούραστα φρένα με τους “butterfly” δίσκους να με έσωσαν από μια-δυο υπερβολές. Αυτό που με εξέπληξε ήταν το πόσο γρήγορα ένιωσα άνετα με το αυτοκίνητο. Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό αλλά από τα πρώτα μέτρα ένιωσα ότι το οδηγώ καιρό και έχω βρει τα κουμπιά του. Ίσως έφταιγε και η θέση οδήγησης που δεν είναι αρκετά ξαπλωμένη, όπως ήταν στο BMW i8.

Αν πω ότι δε το χάρηκα θα είναι ψέμα, όμοια με αυτά που ακούμε από τους Έλληνες πολιτικούς μας. Αν πω ότι το χόρτασα θα είναι επίσης ψέμα, καθώς ποιος χορταίνει το κοκτέιλ χημικών ουσιών που εκκρίνει ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια τέτοιων και ανάλογων εμπειριών; Τεστοστερόνη, αδρεναλίνη, σεροτονίνη και ενδορφίνες βαράνε κόκκινα!

[See image gallery at www.autoblog.gr]