Μονόδρομος ο περιορισμός στο κόστος σύμφωνα με το Max Mosley

Για όσους δεν θυμούνται, ο Max Mosley ήταν ο προηγούμενος πρόεδρος της FIA, κατέχοντας τη θέση αυτή από το 1993 μέχρι και το 2009. Περίπου ένα χρόνο πριν, αποκαλύφθηκε ένα σεξουαλικό σκάνδαλο με πολιτικές προεκτάσεις, που ονομάστηκε “News of the World story” από την εφημερίδα που το δημοσιοποίησε, πράγμα που οδήγησε το Mosley σε παραίτηση. Ο Βρετανός ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να εισάγει το budget cap στη

Στο τέλος είμαι το ίδιο ένοχος όσο οποιοσδήποτε, διότι από το 2000 και μετά επικεντρώθηκα στους κανονισμούς. Η θεωρία ήταν πως, αν έχεις τους σωστούς κανονισμούς, μπορείς να μειώσεις το κόστος. Διαπιστώσαμε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Για παράδειγμα, προσπαθήσαμε να μειώσουμε την ελευθερία στους κατασκευαστές κινητήρων, αλλά αυτό δεν έκανε καμία διαφορά στις δαπάνες. Το επίτευγμά μας ήταν απλά να μειώσουμε την ιπποδύναμη που έχει αποκτηθεί, ανά εκατομμύριο δολάρια που δαπανώνται. Αυτό είναι όλο.

Στη συνέχεια, ακολουθώντας μια λογική σειρά, παγώσαμε τους κινητήρες. Όλοι οι ειδικοί μου είπαν: “αυτό είναι“. και τι έκαναν (οι κατασκευαστές κινητήρων); Ξόδεψαν περιουσίες στην έρευνα για το airbox. Και νομίζω ότι βρήκαν 30 ίππους. Είναι συναρπαστικό όταν εργάζονται πάνω σε κάτι με το οποίο δεν ενοχλείται κανείς.

Τελικά, συνειδητοποίησα ότι δεν έχει σημασία τι κάναμε με τους κανονισμούς. Αποδείξαμε ότι δεν μπορείς να ελέγξεις το κόστος μέσω κανονισμών. Έπρεπε να εισάγουμε ένα ανώτατο όριο κόστους.

Όντως, το 2009 πριν τελικά αποφασίσει/πιεστεί να μη διεκδικήσει ξανά την προεδρία της FIA, ο Mosley εργαζόταν πάνω στο budget cap, αντιμετωπίζοντας μεγάλες δυσκολίες από τους μεγάλους κατασκευαστές, ακριβώς δηλαδή όπως και ο Jean Todt φέτος. Ποια είναι όμως η λύση που προτείνει ο Βρετανός; Διαφορετικοί κανονισμοί για τις μικρές και τις μεγάλες ομάδες, που θα φέρουν τις πρώτες κοντά στον ανταγωνισμό, όχι όμως και στις νίκες. Κάτι σαν το Moto GP, με την εργοστασιακή κλάση και την ανοικτή κλάση (CRT). Επίσης, πιο δίκαιη μοιρασιά των χρημάτων στις ομάδες.

Γιατί να μην επιτραπεί σε μια ομάδα της Formula 1 που είναι έτοιμη να λειτουργήσει μέσα σε ένα πολύ μικρό προϋπολογισμό, να έχει μεγαλύτερη τεχνική ελευθερία, για να τους φέρεις μέσα σε ένα δεύτερο ή κάπου εκεί, από τους πρωτοπόρους; Για μένα αυτό είναι τόσο λογικό. Σου επιτρέπει να αποδείξεις, πως κάποιος που κάθεται στην κερκίδα δεν θα είναι σε θέση να δει τη διαφορά μεταξύ της ομάδας των £50 εκατομμυρίων και αυτής των £500 εκατομμυρίων.

Αν λειτουργήσει λογικά, θα πρέπει να δώσεις σε όλους τα ίδια χρήματα. Στη συνέχεια, θα φρόντιζες τους προϋπολογισμούς, ώστε το κόστος (της σεζόν) να είναι μικρότερο ή ίσο με το ποσό των χρημάτων που τους παρέχεις. Έπειτα, θα έλεγες στις ομάδες: Ό,τι χρήματα μπορείτε να πάρετε από χορηγία, αυτό είναι το κέρδος σας. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος με το κέρδος και αυτό θα ήταν κάτι το τέλειο. Αλλά η ζωή δεν είναι έτσι, είναι;

Έχω εκφράσει ανοικτά την άποψή μου πως το budget cap θα ήταν κάτι θετικό για το σπορ, εφόσον το όριο επέτρεπε στις μεγάλες ομάδες να διατηρούν ένα κομμάτι από το οικονομικό πλεονέκτημα που έχουν και στις μικρές να μπορούν να τις φτάσουν, εάν τα κάνουν όλα σωστά. Με ιδέες όπως η κατηγορία CRT διαφωνώ, πολύ απλά γιατί οι κανονισμοί πρέπει να είναι ίδιοι για όλους, αλλά και επειδή, όπως αποδείχθηκε και στο Moto GP, αυτές οι ομάδες δεν έχουν ελπίδα για ένα καλό αποτέλεσμα και βρίσκονται εκεί με μοναδικό σκοπό να γεμίζουν το grid.

[Photo Copyrights: AFP/Getty Images]