Λίγα λόγια για τις αναρτήσεις: Τα γόνατα MacPherson στον 21ο αιώνα

Στο προηγούμενο άρθρο, σας είχα αφήσει περίπου στη μέση. Είχαμε μάθει για κάποιους πολύ βασικούς όρους γεωμετρίας της εμπρός ανάρτησης αυτοκινήτων με γόνατα MacPherson, είχαμε δει πώς επηρεάζουν αυτά τα μεγέθη τη συμπεριφορά του οχήματος στον δρόμο και είχα κλείσει με την «υπόσχεση» να δούμε κάποια από τις τελευταίες καινοτομίες στον τομέα αυτό. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ψάχνοντας πληροφορίες και διαβάζοντας πηγές για το άρθρο αυτό, είναι το πόσο καιρό έκαναν οι αυτοκινητοβιομηχανίες για να βρουν μία λύση για τα

μειονεκτήματα των γονάτων MacPherson. Πόσο καιρό επαναπαύτηκαν σε αυτήν την οικονομική, τόσο από χωροταξική όσο και από χρηματική άποψη, αρχιτεκτονική χωρίς να κάνουν το παραμικρό για να την βελτιώσουν. Προφανώς δεν μιλάω για το στήσιμο, αφού το να αλλάξεις την camber, την toe ή ποιος ξέρει τι άλλο δεν σε πάει πολύ μακριά, αλλά το «hardware» της ανάρτησης, την δομή της, την δυναμική συμπεριφορά της…

Για να μην είμαι υπερβολικά σκληρός απέναντι στις εταιρίες, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι προβλήματα όπως το torque ή το bump steer έκαναν αισθητή την παρουσία τους μόνο όταν τα αυτοκίνητα –και ιδίως τα προσιτά προσθιοκίνητα αυτοκίνητα- άρχισαν να δυναμώνουν υπερβολικά. Όταν τα hot hatches για να υπερνικήσουν το διαρκώς αυξανόμενο βάρος τους άρχισαν να παράγουν 220+ άλογα και minimum 30kgm ροπής, τότε η αδυναμία των γονάτων MacPherson να περάσουν την δύναμη στον δρόμο χωρίς δράματα έγινε κάτι παραπάνω από εμφανής. Όσοι από εσάς έχουν οδηγήσει το πρώτο Mazda 3 MPS, καταλαβαίνουν τι ακριβώς εννοώ. Επομένως, ήταν η σειρά των «βολεμένων» μηχανικών να βρούνε λύσεις που αφενός δεν θα εξαλείψουν τα πλεονεκτήματα που έκαναν τα γόνατα MacPherson δημοφιλή αφετέρου όμως θα βελτίωναν κάποια από τα σημαντικά μειονεκτήματά τους.

Πρώτη εταιρία που βρήκε μία λύση αρκετά διαφορετική ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτό το άρθρο ήταν η Toyota με την SuperStrut εμπρός ανάρτηση με την οποία εξόπλιζε τις JDM προσθιοκίνητες Celicas (και άλλα αμάξια την χρησιμοποίησαν αλλά εμάς μας ενδιαφέρουν μόνο αυτά με την κίνηση στους εμπρός τροχούς). Στην ουσία η SuperStrut είναι μία ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στα γνωστά πλέον σε όλους μας γόνατα MacPherson και μία ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων. Υποθέτω ότι όλοι θυμάστε τα μέρη από τα οποία αποτελείται ένα γόνατο MacPherson. Αν δεν θυμάστε, ανατρέξτε στο προηγούμενο μέρος να το θυμηθείτε γιατί θα μας χρειαστεί. Οι διαφορές της SuperStrut με τα συμβατικά γόνατα ξεκινούν από το κάτω ψαλίδι. Δεν είναι ένα κομμάτι αλλά αποτελείται από δύο μέρη, ένα εμπρός και ένα πίσω που συνδέονται με ράβδους με ένα πλακίδιο. Το πίσω μέρος έχει ένα σινεμπλόκ στο εσωτερικό του ενώ το εμπρός έχει έναν σφαιρικό σύνδεσμο. Το όλο σύστημα επιτρέπει στους βραχίονες κάποια κίνηση καθώς η ανάρτηση στρίβει. Μία ακόμα αλλαγή αφορά την πλήμνη του τροχού. Από κάτω, στερεώνεται στο πλακίδιο του ψαλιδιού. Από πάνω όμως, δεν στερεώνεται στο κατώτατο μέρος του γονάτου αλλά πιο πάνω. Το γόνατο παίρνει κανονικά τη θέση του στο αυτοκίνητο, όμως το κατώτατο