Coventry Climax flat 16… Μία υπερ-πολύπλοκη, υπερ-φιλόδοξη προσπάθεια που δεν προχώρησε πολύ!

Γυρνάμε πίσω στο χρόνο και σταματάμε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και πιο συγκεκριμένα στο 1962. Τότε, οι Peter Windsor Smith και Walter Hassan, σε μία ύστατη προσπάθεια να αποσπάσουν και το τελευταίο άλογο που μπορούσαν να δώσουν οι μικροσκοπικοί, μόλις ενάμιση λίτρου κινητήρες στην F1, είχαν την φαεινή ιδέα πως οι παραπάνω κύλινδροι και το υψηλότερο στροφάρισμα ήταν λύση. Και εγένετο ο Coventry Climax FWMW flat 16.

Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε

το εξής: δεν ήταν boxer. Φανταστείτε τον σαν δύο flatplane V8, με περιεχόμενη γωνία 180ο που ενώθηκαν για να σχηματίσουν έναν επίπεδο 16κύλινδρο κινητήρα. Όχι boxer! Η βασική ιδέα ήταν καλή και το πρωτότυπο δεν ήταν πολύ μακρύτερο από τον V8 της ίδιας εταιρίας, ούτε πολύ βαρύτερο. Είχε όμως το θετικό του σαφώς μικρότερου ύψους, που σήμαινε χαμηλότερο κέντρο βάρους και τους υψηλότερους ρυθμούς περιστροφής. Από την άλλη, το τελευταίο πλεονέκτημα δεν μεταφραζόταν για κάποιον περίεργο λόγο σε υψηλότερη ιπποδύναμη και ο κινητήρας είχε το εκνευριστικό μειονέκτημα του να τρώει στροφαλοφόρους για πρωινό… και μεσημεριανό… και βραδυνό. Οι στρεπτικές ταλαντώσεις που προκαλούνταν, ήταν τόσο άσχημες που για τα test στον πάγκο, είχε απαγορευτεί ρητά και κατηγορηματικά το στροφάρισμα κάτω από τις 4.000 σ.α.λ. αφού οι βλάβες μαζεύονταν μέχρι που ο flat 16 γινόταν δύο αφασικοί V8, υπερθερμαινόταν και εν τέλει καταστρεφόταν!

Τελικά, το φιλόδοξο σχέδιο εγκαταλείφθηκε και το μόνο που έχει μείνει είναι μερικές φωτογραφίες να μας θυμίζουν πως καλές ιδέες από έξυπνους ανθρώπους μερικές φορές δεν πάνε πουθενά… Κοιτάξτε όμως τις φωτογραφίες… κοιτάξτε τα μικροσκοπικά πιστόνια και μπιέλες!