Ζήσης: Μπασκετικό Ευαγγέλιο αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός

Αρχικά, για τον αποκλεισμό της Σιένα από τον Ολυμπιακό, είπε: "Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες. Ηταν μεγάλος στόχος να πάμε στο Final 4, θέλαμε να είμαστε εκεί για δεύτερη διαδοχική σεζόν. Η διοίκηση βοήθησε πολύ την ομάδα. Εφερε τον Αντερσεν, ένα παίκτη πολύ υψηλού επιπέδου.Ακόμα και μέσα στη σεζόν με τους τραυματισμούς και τις ατυχίες που είχαμε, το management προσπάθησε να κάνει τα πάντα για να μην χάσουμε τον στόχο. Η αποτυχία, όμως, είναι κομμάτι του μπάσκετ".Στην συνέχεια εξήγησε πως όλοι οι αντίπαλοι της Σιένα στην Ιταλία έχουν πλέον ως… πιλότο τον τρόπο που έπαιξε ο Ολυμπιακός: "Κάναμε πολλές κουβέντες για να δούμε τι έφταιξε. Είπαμε ότι πρέπει να διορθώσουμε τα λάθη μας και να δείξουμε καλύτερη εικόνα.Ολοι έχουν ως μοντέλο και "μπασκετικό ευαγγέλιο" το τι έκανε ο Ολυμπιακός απέναντί μας! Υπάρχουν άγραφοι νόμοι της ζωής που ισχύουν και στο μπάσκετ.Η Σιένα είχε χαρακτηριστικά πάντα την δίψα και την ενέργεια. Οταν παίζεις τελικούς, ο κάθε παίκτης τα δίνει όλα. Τα μεγάλα ρεκόρ που έχει κάνει η Σιένα, είναι δύσκολο να επαναληφθούν.Ολα αυτά τα χρόνια ένα στοιχείο κυριαρχούσε. Σε κάθε φάση όλοι οι παίκτες έπαιζαν λες και αυτή ήταν η τελευταία και η πιο σημαντική στο παιχνίδι. Και αυτό έκανε την Σιένα ανίκητη".Πως βλέπει ένας έλληνας, αλλά άριστος γνώστης του ιταλικού μπάσκετ, την φθίνουσα πορεία της εθνικής Ιταλίας όλα τα τελευταία χρόνια; "Από το 2005, η εθνική της Ιταλίας δεν έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και έχασε κι αρκετά μεγάλα τουρνουά.Στις εθνικές παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο οι φουρνιές. Εμείς, στην Ελλάδα είχαμε την τύχη να εμφανιστεί μια φουρνιά παικτών γεννημένοι από το 1977 ως το '80 συν εμένα και τον Σπανούλη που είμαστε λίγο νεότεροι.Δέσαμε σαν χαρακτήρες, υπήρχε ταλέντο και τελικά πετύχαμε. Ξεκινήσαμε ως κορμός το 2004 με μια πικρή ήττα στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, στον προημιτελικό με την Αργεντινή. Ομως, πιστεύαμε πολύ ο ένας στον άλλο.Ισως αυτό λείπει από την Ιταλία. Υπάρχουν πολλά ταλέντα εδώ. Γίνεται πολλή συζήτηση για… υπερχρησιμοποίηση κοινοτικών και αμερικανών. Δεν υπάρχει η εμπιστοσύνη που χρειάζεται στους ιταλούς παίκτες".Ο έλληνας γκαρντ νιώθει την Ιταλία σαν δεύτερο σπίτι του: "Η αλήθεια είναι πως ότι και να γίνει, η Ιταλία για μένα είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Μιλάω την γλώσσα πολύ καλά.Είχα την τύχη να πάρω πρωταθλήματα, με εξαίρεση την σεζόν που έγινε το… κάζο Λόρμπεκ στην Μπενετόν και μας στέρησε την συμμετοχή στους τελικούς. Νιώθω σαν το σπίτι μου. Αρέσει και σε μένα και στην οικογένειά μου. Η χώρα ταιριάζει με τη φιλοσοφία μου.Ισως να είναι το τυχερό μου, δεν περίμενα μετά την περιπέτεια στην ΤΣΣΚΑ, πως θα γυρίσω στην Ιταλία. Ακόμα και να ζήσω μόνιμα στην Ιταλία, δεν θα μου φαινόταν καθόλου… άσχημο".