Του το χρωστούσε ο Θεός και αντάμειψε τον Λύμπε στη δύση της καριέρας του με έναν τίτλο

Πρόκειται αναμφίβολα για έναν από τους κορυφαίους Ελληνες ποδοσφαιριστές της τελευταίας 20ετίας. Προικισμένος και ταλαντούχος, που έγραψε τη δική του ιστορία εντός (Καλαμάτα, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ) και εκτός συνόρων (Αϊντραχτ Φρανκφούρτης). Ωστόσο αυτή η πορεία δεν είχε ποτέ αντίκρισμα σε τρόπαια, καθώς ο Νίκος Λυμπερόπουλος, μέχρι το βράδυ του Σαββάτου (30/4) δεν είχε γευτεί τη χαρά ενός τίτλου. Θαρείς και μία αδιόρατη "κατάρα" στερούσε από τον "Λύμπε" την κατάκτηση μιάς κούπας...Αυτή η "κατάρα" έσπασε στον φετινό τελικό του Κυπέλλου, όπου η ΑΕΚ επικράτησε με 3-0 του Ατρομήτου και ο Μεσσήνιος άσος σήκωσε ψηλά στον ουρανό της Καλογρέζας την πρώτη του κούπα στα 20 χρόνια καριέρας του (σ.σ. ξεκίνησε το 1991 στην Εράνη Φιλιατρών)."Το βράδυ του τελικού και η κατάκτηση του τροπαίου σου ανήκουν, Λύμπε...". Αυτό το μήνυμα είχαν γράψει οι συμπαίκτες του στον πίνακα στα αποδυτήρια της ΑΕΚ στο προπονητικό κέντρο των Σπάτων, από την Δευτέρα του Πάσχα ενόψει του τελικού με τον Ατρόμητο.Και μπορεί ο ίδιος να δήλωνε μέχρι τώρα πως "δεν είναι οι τίτλοι μόνο που μετράνε σε μία ποδοσφαιρική καριέρα. Πραγματικά δεν αισθάνομαι ότι μου λείπει κάτι...", ωστόσο η καρδούλα του το ήξερε τόσα χρόνια, να έχει κάνει τέτοια καριέρα και να μην έχει πανηγυρίσει έναν τίτλο!Και τελικά αυτό που στερήθηκε στον τελικό του Σούπερ Καπ το 1996 (ΑΕΚ-ΠΑΟ 9-8 στα πέναλτι), στον τελικό Κυπέλλου το 1997 (ΑΕΚ-ΠΑΟ 5-3 στα πέναλτι), στον τελικό του Κυπέλλου το 1998 (Πανιώνιος-ΠΑΟ 1-0), στον τελικό του Κυπέλλου το 1999 (Ολυμπιακός-ΠΑΟ 2-0), στον τελικό του Κυπέλλου του 2006 (Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-0), στα πρωταθλήματα του 2003 (το... περίφημο της Ριζούπολης), του 2005 (που το έχασε η ΑΕΚ με το... περιβόητο γκολ του Νατσούρα) και του 2008 (παρότι η ΑΕΚ το πήρε στο χορτάρι, το στερήθηκε στα... χαρτιά, λόγω Βάλνερ), το κατάφερε στον φετινό τελικό βάζοντας στο λαιμό του, έστω και στην δύση της καριέρας του το πολυπόθητο χρυσό μετάλλιο!Του το χρωστούσε ο Θεός, που τόσο πολύ αγαπάει και πιστεύει. Και έστω και αργά, στο λυκόφως της σταδιοδρομίας του, τον αντάμειψε, βγάζοντας από πάνω του την ταμπέλα του loser και του άτιτλου...