Θα φανεί στο χειροκρότημα

Η ευφορία που έχει απλωθεί αίφνης στους απανταχού ΑΕΚτζήδες δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα την πραγματικότητα. Λυπάμαι που χαλάω το παραμύθι, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε στη Γ’ Εθνική – ακόμη και με έναν... "Τίγρη" στη μηχανή μας.Θέλει δουλειά πολλή, λοιπόν, για να γυρίσει ο ήλιος. Κυρίως, όμως, είναι κομβικό το ζήτημα του γηπέδου. Αφενός οικογένεια χωρίς σπίτι δεν γίνεται – εξ ου και ο μεγαλύτερος εγκληματίας σε βάρος της ΑΕΚ εξακολουθεί να είναι ο Γρανίτσας, αν και εκτός συναγωνισμού κατατάσσονται, φυσικά, οι Δημητρελοαδαμίδηδες. Αφετέρου το νέο σπίτι της ΑΕΚ και η προοπτική επιστροφής στα πάτρια εδάφη και τα Φιλαδέλφεια αποτελεί ψυχολογική τόνωση για το κιτρινόμαυρο αίσθημα. Ομολογώ ότι κι εμένα με ενθουσιάζει, αν και μέχρι σήμερα ήμουν της άποψης να γινόταν το γήπεδο κι ας ήταν … στου διαόλου τη μάνα (όπως είπε κάποτε ο Σημίτης στην Κρήτη και έγινε χαμός).Όλο αυτό το σχέδιο, όμως, ταυτόχρονα κρύβει και ένα μεγάλο κίνδυνο: τον αποπροσανατολισμό από την αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας. Εάν τυχόν στραβώσει το σχέδιο των δύο ανόδων σε δύο χρόνια, δεν είμαι βέβαιος ότι όλα θα είναι ρόδινα και πως ο (κάθε) Μελισσανίδης θα συνεχίσει με την ίδια κ…λα.Σ’ αυτό δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε – αν και δεν γουστάρω τις θεωρίες συνωμοσίας – το κυνηγητό που θα υποστούμε από κάτι απίθανους τύπους που φαντασιώνονται ότι κυβερνούν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως, για παράδειγμα, την ανεκδιήγητη ΕΠΟ, η οποία, λέει, βάσει κανονισμών θα έχει λόγο σε ποιον πελάτη η ΑΕΚ θα εκχωρήσει τα τηλεοπτικά της δικαιώματα! Ήμαρτον, δηλαδή…Επιπλέον, πρέπει να τελειώνουμε και με τους εχθρούς εκ των έσω. Διάβασα έκπληκτος την είδηση της καταδίκης του Ντέμη Νικολαΐδη. Ντροπή είναι πρώτα-πρώτα για το δικαστήριο που πήρε αυτή την απόφαση (σ.σ.: όχι για την ουσία της απόφασης, αλλά τον τύπο της, καθώς καταδίκασε ερήμην και άνευ παράστασης τον Ν.Ν., την ώρα που δίδονται αλλεπάλληλες αναβολές στον υπόδικο Ψωμιάδη). Ντροπή είναι για την Πολιτεία που επικροτεί και ενθαρρύνει την αλητεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι ντροπή για την οικογένεια της ΑΕΚ να προχωρεί σε τέτοιες διχαστικές κινήσεις. Που από μόνοι τους δεν τράβηξαν πίσω την υπόθεση όσοι την κυνήγησαν. Και πιθανόν να είναι οι ίδιοι που σκύλευσαν το πτώμα της ΑΕΚ σε μαύρες στιγμές: όταν έδειραν τον Μπάγιεβιτς στην Καλλιθέα, στον τελικό Κυπέλλου με τον Ατρόμητο, στην τραγωδία με τον Πανθρακικό.Εν πάση περιπτώσει, έχω την ελπίδα ότι ο «Τίγρης» θα καθαρίσει και αυτό το απόστημα με τη φόρα που έχει πάρει. Διότι αυτή είναι μία ακόμη προϋπόθεση για να μπουν οι υγιείς βάσεις για τη νέα ΑΕΚ. Όπως επικροτώ – εάν αληθεύει – και τη μαγκιά του να πει πως δεν κωλώνει και θα αγοράσει μια ολόκληρη ομάδα για να αντικαταστήσει τα δεκαεπτάχρονα και δεκαοχτάχρονα παιδιά που άγονται και φέρονται από μανατζαρέους και δεν έμαθαν από τη μαμά και τον μπαμπά τους να προσέχουν πού να βάζουν την υπογραφή τους και κάτι άλλο…Ελπίδα έχω, επίσης, ότι ο Μπάγιεβιτς είναι το ιδανικό πρόσωπο για το ρόλο που αναλαμβάνει. Και έχει έτσι μια μεγάλη ευκαιρία να σβήσει τις μνήμες από το 1996. Ό,τι και αν έκανε – που κι εγώ πρώτος, 17 χρονών τότε, τον έβρισα και του κούναγα τα δεκαχίλιαρα από τις πάνω-πάνω σειρές της «18» – είναι μέρος της ιστορίας της ΑΕΚ. Τελεία και παύλα.Όπως και τις άλλες δύο φορές, ούτε θα τον αποδοκιμάσω ούτε θα τον χειροκροτήσω. Θα τον κρίνω από το αποτέλεσμα. Όπως από αυτό θα κριθούμε όλοι.