Ρε, ΠΑΟΚ είσαι λέμε!

Την ώρα που στην Παπαναστασίου... τσοντάρει η διοίκηση (;) για βεγγαλικά και καπνογόνα (τρομάρα σας) για τα φιλικά... Champions League, η ΠΑΟΚάρα μας κάνει περήφανους. Ξανά! Είχα γράψει στο Sport (σε άρθρα, γιατί εδώ... ντεμπουτάρω) πως τα φιλικά δεν είναι για συμπεράσματα. Οι αλλόθρησκοι έβγαλαν χολή για τα -όντως- αρνητικά δείγματα που έδειξε η ομάδα. Τώρα, ας κρυφτούν. Για εμάς η πρόκριση δεν ήταν απλώς στόχος, ήταν το αυτονόητο. Δεν πανηγυρίζω που νικήσαμε τους... ψαράδες.ΠΑΟΚ είσαι, ρε. Δεν γίνεται να αποκλειστείς από κάποια Βαλερένγκα. Ακόμα και με απουσίες, ακόμα κόντρα σε μια ομάδα -καλή ή κακή δεν έχει και τόση σημασία- που έχει στα πόδια της 15-20 αγώνες επίσημους, η ομάδα έδειξε πως και την ποιότητα και τα τρεξίματα και τις ανάσες. Για εμένα τούτο το ματς, μάγκες, ήταν κριτήριο. Οχι τα φιλικά. Και ήταν κριτήριο για το Μπόλονι, όχι για τους παίκτες.Εγω είδα έναν κόουτς σοβαρό, που είχε διαβάσει το ματς άψογα και είχε στήσει την ομάδα με τρόπο τέτοιο που δεν μπορούσε να απειληθεί. Ηταν απ’ αυτές τις νίκες που λέγονται «επαγγελματικές».Υ.Γ.: Lelo 3, φιλάκια!