Προδίδοντας τον ίδιο σου τον εαυτό

Το θερμό αυτό χειροκρότημα δεν το εισέπραττε τότε επειδή ήταν παικτούρα, ή ταλέντο ή πιθανό ταλέντο αλλά επειδή ήταν ο ανηψιός... Τρελό έβγαζα τον αδερφό μου τον Θανάση από τις Κουκουβάουνες που μου έλεγε ότι δεν κάνει το παιδί. "Τι λες ρε, θυμάσαι πώς ήταν ο άλλος στο ξεκίνημα του; Αυτός θα γίνει πολύ καλύτερος", έλεγα με πίστη γιατί απλά ο μικρός φορούσε την φανέλα της ΑΕΚ με συγκεκριμένο νούμερο και όνομα βαρύ, ξεχασμένο μετά από χρόνια. Τιμημένο όνομα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά για την ΑΕΚ.Είδα το βίντεο με τις πρώτες δηλώσεις του ως παίκτη της ομάδας που ανυπομονεί πλέον να φορέσει την φανέλα της... Της ομάδας για την οποία έδινε όρκους λυσσαλέου πάθους εναντίος της στο παρελθόν, αυτής που αντιπαθούσε όπως έλεγε σε συμπαίκτες του από μικρός... Στην ζωή όμως οι αντιπάθειες και τα πάθη ξεχνιούνται εν μια νυκτί όταν μιλάει το χρήμα. Τα πάντα εξαγοράζονται. Συναισθήματα ξεχνιούνται, υπολείψεις πάνε περίπατο ακόμη και η ίδια η ιστορία παραγράφεται με μια κονδυλιά ή μια υπογραφή σε συμβόλαιο με παχυλά δώρα...Δεν του πάνε αυτά τα χρώματα. Σαν κλόουν ντυμένος για αποκριάτικο πάρτι μου φαινόταν με φόντο το σύμβολο που κάποτε έλεγε πόσο πολύ αναγούλα του έφερνε... Money talks, bullshit walks όμως in life όπως λένε οι σοφοί στις παροιμίες τους σύγχρονοι αμερικάνοι, Πατριάρχες ταληροφονιάδες της υφηλίου.Αν συνειδητοποιήσετε πώς είχε αποστηθίσει και πώς διάβαζε το ποίημα που του είχαν υπαγορεύσει τα νέα του αφεντικά θα νιώθατε θλίψη... Πώς καταντάει ο άνθρωπος μπροστά στην ανάγκη να γίνει ένα με τους ισχυρούς, ένα με την εξουσία και την δύναμη που ελέγχει τα πάντα. Αυτά όλα στα οποία έμαθε μικρός να αντιστέκεται και να τα πολεμάει, όλα όσα υποτίθεται πως εκπροσωπούσε ως ιδανικά ζωής τα ξέχασε σε μια νύχτα (ή πολλές...) ονειρευόμενος μια όμορφη ζωή γεμάτη λούσα, ωραίες γυναίκες που σε θέλουν για τα λεφτά σου και όχι για τον χαρακτήρα σου...Η αποστήθιση του ποιήματος ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό, ό,τι πιο πραγματικό σενάριο πλήρους υποταγής έχω δει τα τελευταία χρόνια... Μου θύμισε παραδωμένους στρατιώτες που ασπάζονται την αστερόεσσα και υποκλίνονται στο μεγαλείο των μεγάλων που πάντα με τον Α ή Β τρόπο επικρατούν.Θυμήθηκα στα 24 μου που με είχαν βάλει να διαβάσω την πρώτη μου τηλεοπτική πάσα μπροστά σε τόσα φώτα και κάμερες. Ήμουνα... χεσμένος από αγωνία. Οχι από φόβο, αλλά από άγχος για το άγνωστο... Αυτό το πρόσωπο, ενός χεσμένου το είδα ξανά στην φάτσα του νέου με την ριγέ φανέλα.Εύχομαι όλοι όσοι τον αγαπούν ιncluding ο θρυλικός θείος του να τον χαίρονται και να τον θαυμάζουν. Ο δικός μας μαγικός κόσμος γεμάτος αντίσταση στο κατεστημένο του έριξε μια κλωτσιά και τον ξέρασε έξω - πολύ μακριά από τα τρια μαγικά γράμματα της ζωής μας... Δεν υπάρχει για εμάς πλέον στην ΑΕΚ, ούτε ο Θείος που βγήκε σήμερα για να μιλήσει για μεγάλη ομάδα... Εμείς μένουμε στην ματωμένη φωτογραφία του θείου και αναπολούμε στιγμές δόξας που μόνοι τους κάποιοι απαγκιστρώνουν από τα κιτάπια της ιστορία που οι ίδιοι είχαν φροντίσει να γεμίσουν με τους άθλους τους... Άθλοι που πε