Ο Βρύζας μιλάει για την πλούσια καριέρα του

Αναμνήσεις και σκέψεις μιας ολόκληρης ζωής αποκαλύπτει ο Ζήσης Βρύζας στην εκπομπή 'Legend Stores" της NOVA. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ μιλά για τους διαφορετικούς σταθμούς της καριέρας του, εστιάζοντας σε ξεχωριστές στιγμές. Αναλυτικά όσα είπε:Για τον τίτλο που θα έβαζε στην εκπομπή: "Μεγάλωσα κι ανδρώθηκα και ό,τι ουσιαστικά έμαθα στον στίβο της ζωής είναι μέσα από το ποδόσφαιρο. Τον τίτλο που θα έβαζα ίσως πρέπει να τον σκεφτώ παραπάνω, αλλά ο πρώτος τίτλος που μου έρχεται είναι "Η ζωή μου".Για το πώς ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο: "Είμαι στη γενιά που ακόμη έζησε τις αλάνες. Στο χωριό μου υπήρχαν γήπεδα με φυσικό χορτάρι αν και το βασικό γήπεδο του χωριού ήταν με χώμα. Μεγάλωσα μέσα από το ποδόσφαιρο, καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν άλλες εναλλακτικές λύσεις.Δεν υπήρχαν άλλα οργανωμένα αθλήματα. Υπήρχε μόνο ο στίβος, στον οποίο οι γονείς μου με οδήγησαν λίγο αργότερα, αλλά ουσιαστικά σαν παιδί μεγάλωσα μέσα στις αλάνες με το ποδόσφαιρο. Η παιδική μου φύση έβρισκε μέσα από το ποδόσφαιρο τον τρόπο να εκφραστεί".Για την επιλογή του να ενταχθεί στην Ξάνθη: "Έπαιζα ερασιτεχνικά στην ομάδα του χωριού μου και είχα καλή παρουσία. Έφτασαν κάποιες προτάσεις για να γίνω επαγγελματίας κι επέλεξα την Ξάνθη. Νιώθω τυχερός γι' αυτό, γιατί ήταν μία ομάδα μπροστά σε σχέση με την εποχή της. Είχε πολύ οργάνωση για νέα παιδιά, καλή συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Κομοτηνής επενδύοντας σε ανθρώπους και τεχνική υποδοχή".Για το τι θυμάται από τις πρώτες του συμμετοχές: "Οι συγκυρίες παίζουν ρόλο κι έτυχε εκείνη την εποχή η ομάδα να έχει τραυματίες τους δύο επιθετικούς της. Επιλέχθηκα για ένα ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, νομίζω ότι είχε λήξει ισοπαλία. Στο επόμενο ματς πρωταθλήματος, με την Λάρισα, έκανα ντεμπούτο".Για το γκολ εναντίον του Παναθηναϊκού τη σεζόν 1991-92, ένα από τα πρώτα που σημείωσε: "Το ότι έβαλα γκολ στο ξεκίνημα κόντρα στον Παναθηναϊκό δεν αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, μιας και η δική μου λογική ήταν να παίζω όσο καλύτερα μπορούσα σε κάθε ματς. Εδώ αρχίζει να ξεκαθαρίζει η δική μου θέση στο γήπεδο, μιας και με τον Μαρσέλο αποδείχθηκε ότι η καλύτερή μου θέση ήταν δεύτερος επιθετικός".Για τη συνεργασία του με τον Βασίλη Δανιήλ: "Σίγουρα το να έχεις ένα προπονητή όπως ο Δανιήλ με πορεία και ταυτότητα προπονητική, σου δίνει σαν νέο ποδοσφαιριστή ένα αίσθημα ευθύνης και  σου δίνει ευκαιρία να μάθεις και να ρουφήξεις σαν σφουγγάρι όσα σου λέει".Για τον τραυματισμό του το 1995 και πώς τον αντιμετώπισε: "Ένας τραυματισμός το 1995 μου στέρησε να παίξω όλα τα παιχνίδια. Ευτυχώς ήταν από τους λίγους που είχα στην καριέρα μου. Υπήρχε κίνδυνος για ρήξη χιαστών αλλά τελικά ήταν μερική ρήξη στον πλάγιο σύνδεσμο. Τελικά κατάφερα με δουλειά να επιστρέψω σε δύο μήνες".Για την πρώτη του χρονιά με τον ΠΑΟΚ: "Είχα δουλέψει πολύ τα προηγούμενα χρόνια. Είχα μπει σε μια ροή και ψυχολογικά και σωματικά πολύ σωστή και χαιρόμουν αυτό που έκανα. Ήταν μια χρονιά που νομίζω ότι αυτή και τα δύο χρόνια στην Περούτζια έπαιξα το καλύτερο ποδόσφαιρο που μπορούσα".Για το πώς διαχε