Μέσι: Η χαρά του Θεού

Το ένα του γκολ κόντρα στην Μπέτις ήταν εύκολο, το δεύτερο το τυπικό του: πλασέ στην κίνηση, με την άμυνα να μοιάζει ακινητοποιημένη για να θαυμάσει την επέλαση. Με αυτά τα δυο ο Μέσι πήρε το ρεκόρ του Γκερντ Μίλερ, ένα ρεκόρ για το οποίο σαράντα περίπου χρόνια κανείς δεν μιλούσε γιατί κανείς δεν περίμενε ότι θα τεθεί ποτέ υπό αμφισβήτηση. Συνολικά ο Μέσι έχει σπάσει στην καριέρα του 75 (!) ρεκόρ – μερικά ασήμαντα από αυτά που δημιουργούν οι στατιστικολόγοι, μερικά απίστευτα από αυτά που αποδεικνύουν την σπανιότητα του ταλέντου. Από όσα έχω διαβάσει κι έχω ακούσει αυτές τις μέρες που όλοι ασχολούνται μαζί του μου έχει κάνει εντύπωση ένα στοιχείο παράξενο όσο και καταπληκτικό: στη διάρκεια της καριέρας του έχει πετύχει γκολ σε όλα σχεδόν τα λεπτά ενός 90λεπτου – για την ακρίβεια για να γίνει ο πρώτος στην ιστορία που έχει βάλει ένα γκολ σε κάθε λεπτό που διαρκεί ένα ποδοσφαιρικό ματς πρέπει να σκοράρει σε 7 μόλις διαφορετικά λεπτά! Προφανώς κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο να το επιδιώξει: μιλάμε για κάτι που δημιουργήθηκε προφανώς τυχαία – ένα παζλ στιγμών πανηγυρισμού που συνέθεσαν όσοι τον παρακολουθούν. Νομίζω ότι αυτή η εμμονή της καταγραφής των κατορθωμάτων του δείχνει και το πόσο μεγάλος έχει γίνει: είναι κάτι σαν Απόστολος του ποδοσφαίρου με τους πιστούς του να καταγράφουν τα θαύματα του για να αντλούν δύναμη για την πίστη τους. Ο Μέσι είναι σύμβολο πίστης στο Θεό που λέγεται ποδόσφαιρο. Θα θυμόσαστε πιστεύω πως όταν εμφανίστηκε περισσότερο και από τα πρώτα του κατορθώματα οι αναφορές στο ταλέντο του συνδέονταν ευθέως με την ικανότητα των Καταλανών να βγάζουν από τις ακαδημίες τους καταπληκτικούς παίκτες. Υπήρξε μια στιγμή στα ξεκινήματα του Μέσι, που θεωρήθηκε ότι ο καταπληκτικός μικρός ήταν «κατασκευασμένος», κατά κάποιο τρόπο «δημιούργημα» των ακαδημιών της Μπάρτσα, όπως πολλοί από τους συμπαίκτες του. Θυμάμαι το θόρυβο που είχε προκαλέσει η εμφάνιση του Μπόγιαν Κρίκιτς π.χ που στα 17 του είχε κάνει κι αυτός ένα θεαματικό ντεμπούτο αφήνοντας τον κόσμο άφωνο: σήμερα ο καλός Μπόγιαν παιδεύεται να κάνει καριέρα στο Καμπιονάτο. Ναι, από τις ακαδημίες της Μπάρτσα θα βγαίνουν διαρκώς μικροί εκκολαπτόμενοι θαυματοποιοί που εξάπτουν τη φαντασία και προκαλούν θαυμασμό με την ωριμότητα τους, οδηγώντας συνήθως την Εθνική Ισπανίας σε κατακτήσεις ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων Νέων, όμως Μέσι άλλος δεν προβλέπεται να βγει, κατά τη γνώμη μου, στα επόμενα είκοσι χρόνια. Θα δούμε πολλούς καλούς παίκτες – ποτέ όμως ένα σαν αυτόν. Καθώς η χρονιά ολοκληρώνεται και τα αφιερώματα στον καταπληκτικό αυτό ποδοσφαιριστή πληθαίνουν ψάχνω το γιατί της έκρηξής του κυρίως στη μεταφυσική: ολοένα και περισσότερο πιστεύω ότι ο Μέσι έγινε αυτό που είναι σήμερα γιατί έφυγε από την Αργεντινή πολύ πολύ μικρός. Η φυγή αυτή, μυθιστορηματική και περιπετειώδης, είχε δυο αποτελέσματα: το πρώτο να μάθει στις Ακαδημίες της Μπάρτσα τα βασικά του σωστού ποδοσφαίρου, δηλαδή τη συνεργασία με το συμπαίκτη, την χρήση του ταλέντου υπέρ της ομάδας, την υπακοή στον κανόνα του προπονητή όποιος κι αν