Με τον Βλάχο στην Νέα Υόρκη...

Την πρώτη φορά που συνάντησα τον Βαγγέλη Βλάχο ήμουνα 15 χρονών. Είχε έρθει μαζί με τον Λύσσανδρο Γεωργαμλή στη Νέα Υόρκη σε αγώνα επιλέκτων Ελλήνων ποδοσφαιριστών κόντρα στους επίλεκτους της ομογένειας για φιλανθρωπικό σκοπό... Είχα 2-3 μέρες να κοιμηθώ μόνο και μόνο στην σκέψη ότι θα συναντούσα δυο παίκτες της ΑΕΚ από κοντά στην άλλη άκρη του κόσμου. Έτσι μου φαινόταν και έτσι ήταν για μένα τότε η Αμερική. Η άλλη άκρη του κόσμου.Εκεί στο γήπεδο του Mount Venron κοντά στο Westchester της Νέας Υόρκης μετά το τέλος του αγώνα, που δεν θυμάμαι πόσο έληξε (μόνο ο Βλάχος και ο Γεωργαμλής με ένοιαζαν...) πλησίασα με δισταγμό  τον Βαγγέλη Βλάχο τον μετέπειτα αρχηγό της ΑΕΚάρας μου...Μικρός εγώ έχοντας απέναντι το ίνδαλμα μου - το νέο αστέρι της ΑΕΚ - έτρεμα από αγωνία...  Γυρνούσα γύρω γύρω, είχα κολλήσει σαν τσιμπούρι πάνω του για να μπορέσω να πω «ΑΕΚΑΡΑ» και να πάω σπίτι ευτυχισμένος. Ήταν θεϊκό δώρο που δυο παίκτες της ΑΕΚ, έρχονταν στη Νέα Υόρκη γιανα σβήσουν την μοναξιά που ένιωθα σε αυτό το αέναο ταξίδι λατρείας της ΑΕΚ, τόσο μακριά της. Κόντευα να συμπληρώσω δυο χρόνια μακριά από την Ελλάδα και την ΑΕΚ και το μυαλό μου φτερούγιζε μόνο κοντά της... Μόνο εκείνη σκεφτόμουν. Μόνο εκείνη μου έλειπε...Εκεί που μιλάγαμε (μάλλον εγώ απλά παρατηρούσα θαμπωμένος) ο Βλάχος έτρωγε ένα πορτοκάλι. «Θέλεις;» με ρώτησε. Ναι είπα αυθόρμητα και πήρα το μισό πορτοκάλι και κατάπινα μονομιάς τις φέτες με τα κουκούτσια μαζί, γιατί «τι θα έλεγε ο Βλάχος αν έφτυνα τα κουκούτσια στο χορτάρι»; Ο ίδιος δεν είχα παρατηρήσει τι έκανε, είχα αποσβολωθεί έτσι κι αλλιώς από την γενική παρουσία του και δεν έβλεπα τη μύτη μου.Βγάλαμε και φωτογραφίες. Ένας φωτογράφος της εποχής που γυρνούσε στα αθλητικά δρώμενα της ομογένειας, και «πυροβολούσε» ότι έβρισκε μπροστά του, Ενωσίτης από την Κωνσταντινούπολη όπως δήλωνε, ο Δημήτρης Λαδάς τράβηξε τις φωτογραφίες. Μια με τον Βλάχο σκέτη, μια με τον Γεωργαμλή σκέτη και μια και με τους δυο μαζί για να έχω και ποικιλία. Έφαγα τον τόπο στο πατάρι μέχρι πριν από δέκα λεπτά για να τις εντοπίσω αλλά ξέρετε... όταν ψάχνεις κάτι μανιωδώς δεν το βρίσκεις ποτέ. Ετσι έψαχνα χθες μια φωτογραφία του Θωμά Μαύρου για το κομμάτι που έγραφα και για την συμμετοχή του στην Μεικτή κόσμου το 1984. Αναστάτωσα στο σύμπαν. Δεν την βρήκα χθες... Την βρήκα όμως σήμερα που έψαχνα για τις φωτογραφίες με τον Γεωργαμλή και τον Βλάχο. Σας την δημοσιεύω λοιπόν ετεροχρονισμένα... Αύριο που ξέρετε μπορεί για κανένα θέμα που θα γράψω για τα σπάνια κιτρινόμαυρα κοάλα να σας παρουσιάσω και τις σημερινές φωτογραφίες που χρωστάω...Που λέτε αγόρασα τις φωτογραφίες και τις κοτσάρισα στο δωμάτιο μου κάτω από το πόστερ του Θεού (Μαύρου).  Τις έβλεπα κάθε μέρα και έφτιαχνα διάθεση... Μέχρι που ο Βαγγελάκης ο Βλάχος - ο νεότερος αρχηγός στην ιστορία της ΑΕΚ - αλλαξοπίστησε. Τότε κατέβασα τις φωτογραφίες αφού πρόλαβα να βρίσω και να φτύσω (τα κουκούτσια που κρατούσα στο στόμα τόσα χρόνια...) χε, χεΕτσι είναι η ζωή. Έτσι είναι η αγάπη. Τη μια τρελαίνεσαι, την άλλη «μισείς» και αρρωσταί