Με ένα καλό ημίχρονο δεν πας πουθενά...

Δυο ακόμη πεταμένοι βαθμοί για τον ΠΑΟΚ. Μετά τους τρεις στο Αγρίνιο, ο ΠΑΟΚ άφησε άλλους δυο απέναντι στον ΟΦΗ πληρώνοντας το ότι κατέβηκε να αγωνιστεί στο δεύτερο ημίχρονο. Πολύ απλά διότι στο πρώτο δεν υπήρχε ομάδα ΠΑΟΚ στο γήπεδο. Στην Βέροια δεν πλήρωσε το κακό πρώτο δεκαπεντάλεπτο, όμως χθες δεν το απέφυγε. Ο Περογαμβράκης άνοιξε το σκορ σε μια φάση που οι προπονητές πρέπει να διδάσκουν στους παίκτες τους το πως δεν παίζεις άμυνα.  Αστείο γκολ όπως αστείος ήταν και όλος ο ΠΑΟΚ. Χωρίς φαντασία στο παιχνίδι του με γιόμες είτε από τον Χακόμπο είτε από τον Κατσουράνη και τους παίκτες του ΟΦΗ εύκολα να απομακρύνουν. Με τον Στοχ και τον Σαλπιγγίδη έξω από τα νερά τους, με τον Αθανασιάδη να πηδά για κεφαλιά αλλά να μην γνωρίζει που πήγε η μπάλα. Ο Βούκιτς ως κρυφός επιθετικός και επιτελικός δεν μπόρεσε να βοηθήσει και ένας Λάζαρ προσπαθούσε να οργανώσει έχοντας τον Τζιόλη από πίσω του να επιλέγει να στέλνει τη μπάλα πίσω στα στόπερ και να μην σηκώνει κεφάλι. Όλα αυτά στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο ο ΠΑΟΚ είχε τον έλεγχο στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο αλλά ήταν ανούσιος. Η είσοδος του Γεωργιάδη και του Λόρενς έδωσε στον ΠΑΟΚ την δυνατότητα να ανέβει και είχε ευκαιρίες από τα στημένα να ισοφαρίσει. Η ουσία είναι πως έστω και στο 74' ήρθε το γκολ (που έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα). Είχε φάσεις και για το δεύτερο γκολ όπως θα μπορούσε και να το είχε φάει. Όμως ένα είναι σίγουρο: όταν σπαταλάς ένα ημίχρονο όπως έγινε χθες και μάλιστα βρίσκεσαι πίσω στο σκορ, δεν μπορείς μέσα από ένα καλό δεύτερο μέρος να πάρεις νίκες. Ο χθεσινός βαθμός δεν ήταν επιτυχία για τον ΠΑΟΚ αλλά απώλεια. Γιατί όταν θέλεις να έχεις από κοντά τον Ολυμπιακό, τέτοια ματς πρέπει να τα καθαρίζεις. Κλείνω με μια επισήμανση: πόσο χειρότερος μπορεί να ήταν ο Γκαρσία χθες από αυτούς που αγωνίστηκαν;  Για τον Μάνταλο; Εμπιστεύομαι την κρίση του Καλαθενού που τον έβγαλε άριστο (ακόμη δεν ξεμέθυσα από το χθεσινό ρακί...)