Η λογική της ήττας στη Λιβαδειά και το «πρέπει» με τον ΠΑΣ

Σύμφωνα με τους ακλόνητους κανόνες της ελληνικής-ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας, η ήττα του Αρη στη Λιβαδειά εντάσσεται στο πλαίσιο της λογικής. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη και τις απουσίες των «κίτρινων», κυρίως του δεδομένου ότι το κενό των περισσοτέρων απόντων είναι δυσαναπλήρωτο.Για να εξηγούμαστε (για να μην παρεξηγούμαστε), ο Αρης έχασε στη Λιβαδειά διότι δεν διέθετε τους παίκτες που κάνουν την διαφορά, αλλά και ανέβασαν το επίπεδο του συνόλου. Τον μόνιμο σκόρερ του, Νταβίντ Αγκάνθο. Τον Πουλίδο που είναι ο ποιοτικότερος παίκτης της ομάδας έως και την επιθετική γραμμή, τον Παπαστεριανό που έκανε άλματα βελτίωσης, τον Κοέλιο που - για το επίπεδο της φετινής Superleague - είναι. decent solution. Από τον Καζναφέρη δεν έχασε πολλά, διότι δεν πήρε και πολλά.Την απουσία του Αγκάνθο κλήθηκε να καλύψει ο Κανούλας. Είναι αλήθεια ότι ο νεαρός έδειξε καλά στοιχεία, έως το σημείο (80') όπου είχε δυνάμεις και η απόδοσή του εντάσσεται στα οφέλη του Αρη. Αλλά, δεν ήταν Αγκάνθο. Αντί του Πουλίδο επιστρατεύτηκε ο Παντίδος με αρκετά καλή απόδοση, αλλά χωρίς την σταθερότητα του Ισπανού. Τα κενά των Παπαστεριανού, Κοέλιο στη μεσαία γραμμή, δεν καλύφθηκαν. Ο δε Βελλίδης κράτησε το σκορ στα επίπεδα του 2-1 σε φάσεις όπου ο Λεβαδειακός θα μπορούσε να είχε τελειώσει το παιχνίδι. Παρά την αυταπάρνηση των παικτών που αγωνίστηκαν, το αποτέλεσμα δεν ήρθε. Κι έτσι ο Αρης έχασε την ευκαιρία να κερδίσει πολλά. Απέναντι στον Λεβαδειακό, οι «κίτρινοι» αγωνίστηκαν με μηδενικό άγχος. Αυτό δεν θα ισχύει ενόψει της αναμέτρησης με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Εκεί, οι Θεσσαλονικείς πρέπει να κερδίσουν.Πέρα από το αγωνιστικό, υπάρχει και η ελληνική ποδοσφαιρική λογική που θεωρούσε ότι ο Λεβαδειακός - εύκολα ή δύσκολα - θα κέρδιζε τον Αρη. Περί διαιτησίας ο λόγος. Ο Μάνταλος έδωσε μια αποβολή που έμοιαζε περισσότερο με πέναλτι και 5-6 σφυρίγματα έδρας. Βλέπετε, οι απόψεις περί «σφαγής της Βέροιας στο Χαριλάου» προβλήθηκαν τόσο πολύ (ακόμη και από τον ισχυρό άνδρα της ΚΕΔ), σε σημείο να πιστέψει κανείς ότι ο Αρης (σε δύο ώρες) έγινε ο άρχοντας του σκότους. Στην χώρα μας ισχύει το ρητό. «καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα» και ξαφνικά ο Αρης μετατράπηκε σε απόλυτο ρυθμιστή του παρασκηνίου.Βέβαια, θα πει κανείς ότι, οι επονομαζόμενοι opinion makers έχουν περάσει το μήνυμα ότι η αναδιάρθρωση των πρωταθλημάτων έγινε αποκλειστικά για τον Αρη. Εν τέλει, αν υπήρχε κάτι που χώριζε τόσα χρόνια τον Αρη με τη Βέροια, πλέον προστέθηκε και ο αγώνας της περασμένης εβδομάδας. Πώς για παράδειγμα συνέβη μεταξύ Αγγλίας και Αργεντινής. Μετά τα νησιά Φώκλαντ, ήρθε και το χέρι του Μαραντόνα.Επί της ουσίας, είναι πολύ εύκολο να εκφράζει κανείς άποψη για τη διαιτησία, αρκεί να μην εμπλέκει τους ισχυρούς. Και ο Αρης αυτή τη στιγμή δεν είναι ισχυρός. Ακροβατεί σε ένα σχοινί και προσπαθεί να κρατήσει την ισορροπία του, στηριζόμενος στον ιερό στόχο που έχουν θέσει οι τρεις φορείς (διοίκηση-ομάδα-κόσμος), που παραδοσιακά «αποφασίζουν» σε κάθε μεγάλη ομάδα. Την διάσωση της ομάδας. Ετσι ξεχ