Η ηδονή προϊόν της ήττας του Γιαννάκη!

Λίγες ώρες μετά τον πρώτο μεγάλο τελικό των πλέι οφ της Α1 μπάσκετ, αυτό το οποίο προσπαθώ να καταλάβω, επιχειρώντας να ερμηνεύσω την σκληρή κριτική που ασκείται για ακόμα μία φορά στον Παναγιώτη Γιαννάκη είναι αν τελικά όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί ένα είδος ιεροτελεστίας τα τελευταία χρόνια στο λιμάνι ή ακόμα έναν τρόπο από τον πηγάζει ένα είδος ηδονής!

Ο Δράκος σίγουρα έχει υποπέσει σε σωρεία λαθών, όμως είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η κριτική με σκοπό την εξαγωγή ενός χρήσιμου συμπεράσματος από την μηδενιστική λογική που χαρακτηρίζει πολλούς εκ των επικριτών του έλληνα τεχνικού.  Μία από τις πλέον κλασσικές φράσεις που ακούγονται είναι ότι "δεν μπορεί να έχεις στη διάθεση τους ένα τόσο μεγάλο μπάτζετ και η ομάδα σου να παρουσιάζει αυτή την εικόνα". Μάλιστα... δηλαδή είναι θέμα χρημάτων αν θα πάει μία ομάδα καλά. Τότε νομίζω ότι αν βασικός παράγοντας δημιουργίας μίας δυναστείας ήταν τα χρήματα, τότε ο αθλητισμός θα ήταν απόλυτα βαρετός, κουραστικός και φυσικά α