Επιστροφή στην πραγματικότητα

Δευτέρα βράδυ πήγα να δω τον Πανιώνιο, το κάνω σχεδόν πάντα όταν η ομάδα της Νέας Σμύρνης δεν αγωνίζεται Κυριακή – δηλαδή τη μέρα που συμβαίνει να είμαι κλεισμένος σε κάποιο στούντιο από το μεσημέρι μέχρι τις 2 το βράδυ. Στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, πριν από πέντε χρόνια, πίστεψα για μια και μοναδική φορά στη ζωή μου ότι μπορεί να αποκτούσαμε ένα καλό πρωτάθλημα. Πάλι οι Νεοσμηρνιώτες έπαιζαν βράδυ με τον Αρη, αλλά στο γήπεδο ήταν ο Ρεκόμπα, ο Εστογιανόφ κι ο Χούτος ενώ στον Αρη έπαιζαν ο Κόκε, ο Χαβίτο και ο Κάλβο. Είχε τότε περίπου δέκα χιλιάδες ανθρώπους – γύρω στις δυο χιλιάδες ήταν οι εκδρομείς από τη Θεσσαλονίκη.Το ματς είχε τελειώσει με 2-1, ο φωτισμός ήταν καλός, το χόρτο άψογο, ακόμα και οι φωτεινές διαφημιστικές πινακίδες έκαναν το γήπεδο να μοιάζει ευρωπαϊκό. Τότε για μια στιγμή είπα πως η αναβάθμιση είναι κοντά: τον κακό μου τον καιρό! Παρασυρμένος κι εγώ από τη χρυσόσκονη δεν έβλεπα τα προφανή, ότι δηλαδή δεν ήταν λογικό τα συμβόλαια του Χούτου, του Εστογιανόφ και του Ρεκόμπα να ξεπερνούν σε κόστος τα χρήματα που ο Πανιώνιος έπαιρνε από τη Νοva, ότι δεν γίνονταν ο Αρης να παίζει με δέκα ξένους και να κάνει είκοσι μεταγραφές το χρόνο, ότι εν τέλει η φούσκα που αποκαλούσαμε πρωτάθλημα θα έσκαζε σε χρόνο ρεκόρ. Τη Δευτέρα στο γήπεδο βρέθηκαν 22 έλληνες παίκτες: είχε να συμβεί 23 χρόνια. Το ποδόσφαιρό μας, όπως ίσως και το επίπεδο της χώρας πήγε 23 χρόνια πίσω. Βίαια, σοκαριστικά και απότομα: αλλά με τις φούσκες έτσι συμβαίνει - φουσκώνουν αργά και σπάνε εκκωφαντικά. Αν ζήσεις το φούσκωμα το χαίρεσαι, αν ζήσεις το ξεφούσκωμα τρομάζεις: θα τα δούμε όλα, μην έχετε αμφιβολία. Το πέρασμα από το Ρεκόμπα στο Ντούνη ήταν τελικά προβλεπόμενο, σχεδόν μοιραίο.  Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος μπήκαν όλα κι όλα 9 γκολ: τα τέσσερα τα πρόσφεραν τερματοφύλακες. Ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν υπήρξε πρεμιέρα με λιγότερα. Όλα όσα ακούγαμε το καλοκαίρι για ομάδες που θα είναι χειρότερες, αποδυναμωμένες και ποιοτικά πιο φτωχές αποδείχτηκε ότι ισχύουν σε χρόνο ρεκόρ.Οι ιδεοληψίες όσων πίστευαν ότι με μικρά ταλαντούχα ελληνόπουλα θα δούμε φρέσκιες και δημιουργικές ομάδες αποδείχτηκαν παραμύθια: φέτος κάθε νίκη για τους περισσότερους θα είναι δύσκολη. Δεν ξέρω πόσους βαθμούς θα χρειαστούν όσοι θέλουν να μείνουν στην κατηγορία – φαίνεται όμως ότι για τους περισσότερους η επιβίωση θα έχει χαρακτήρα εποποιίας. Στις πιο πολλές ομάδες όποιος ζήσει τη φετινή χρονιά θα τη διηγείται στα παιδιά και στα εγγόνια του ως εμπειρία μοναδική.Υπάρχει το αισιόδοξο σενάριο που λέει ότι ποδοσφαιρικά ζούμε ένα μεταβατικό στάδιο, ότι η εφετινή θα είναι μια χρονιά στην οποία πολλά παιδιά θα ενηλικιωθούν γρήγορα και πολλές διοικήσεις θα μάθουν τι σημαίνει να προσέχεις τον ισολογισμό γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για υπερβάσεις. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι ο εφετινός τιτάνιος σε πολλές περιπτώσεις αγώνας για τη σωτηρία θα συσπειρώσει μια μερίδα του κόσμου που θα αναγνωρίσει την προσπάθεια: η ελπίδα είναι οι ομάδες αυτές των απλήρωτων πιτσιρικάδων να γίνουν αγαπησιάρικες.Υπάρχ