"Έχω ζήσει πολλά στα γήπεδα, αλλά όσα έγιναν στον τελικό δεν τα έχω ξαναδεί"

Με το γράμμα του νόμου, η ΑΕΚ θα έπρεπε να μηδενιστεί. Ακραίο; Ναι, μαζί και άδικο για έναν τελικό που καθάρισε άνετα στο γήπεδο, αλλά είναι η αλήθεια. Αλλά από την άλλη, σε πιάνει τρέλα. Όχι οπαδιλίκι, τρέλα. Και λες δικαίως: γιατί η ΑΕΚ να τιμωρηθεί όταν έγιναν χειρότερα στο «Καραϊσκάκη» και ο… Μαρινάκης (η Superleague, δηλαδή) αθώωσε τον Μαρινάκη; Γιατί η ΑΕΚ να χάσει το Κύπελλο – που άξιζε μέσα στο γήπεδο, παρά το γκολ-οφσάιντ και παρότι δεν έπαιξε σπουδαία μπάλα, όταν ο υπόδικος Μπέος κόβει βόλτες ανενόχλητος, απειλεί και επιβάλλει τους δικούς του κανόνες;Η Πολιτεία, αν είχε άντερα, θα έπρεπε να μην απονείμει Κύπελλο και να διακόψει άμεσα όλα τα πρωταθλήματα. Να αποκλείσει όλες τις ομάδες από την Ευρώπη. Να (μας) κόψει την μπάλα. Να διαλύσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.Αντ’ αυτών παρακολουθεί ως θεατής κυκλώματα της νύχτας και κακοποιά στοιχεία να λυμαίνονται το άθλημα. Και είναι επιεικώς γελοιότητες αυτά που εισηγείται ο πρόεδρος της ΕΠΟ («να γίνει ο τελικός στη Γερμανία») ή ο γ.γ. Αθλητισμού που ασχολείται με το... κρίκετ και το ποδόσφαιρο τυφλών.Το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις κοινωνικές. Δεν είναι μεμονωμένο, δεν είναι μόνο χουλιγκανισμός. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι, στο κάτω-κάτω ο πρωθυπουργός κοινωνιολόγος έχει σπουδάσει και πιθανότατα ξέρει καλύτερα πώς ερμηνεύεται. Αισθάνομαι, όμως, ότι η κοινωνία πλέον διψάει για αίμα. Κυριολεκτικά. Κανιβαλίζει. Και ανησυχώ για το πού μπορεί να φτάσει αυτό, ακόμη και έξω από τα γήπεδα.Δέκα μέτρα μακριά από το ταρτάν του ΟΑΚΑ, στη θύρα 9, είδα και αναγνώρισα τουλάχιστον έναν από αυτούς που επιτέθηκαν στο Μπάγιεβιτς το καλοκαίρι στην Καλλιθέα. Χωρίς κουκούλα ή μάσκα. Η Πολιτεία και η Αστυνομία ακόμη τους ψάχνουν...Είδα 16χρονα να σπάνε τις διαφημιστικές πινακίδες και να τις κάνουν λοστάρια για να δείρουν τους αστυνομικούς και μετά να γυρίζουν στην εξέδρα γελώντας, σαν σε πενθήμερη εκδρομή, λέγοντας ο ένας στον άλλον: «Εγώ, ρε μ..., του έριξα πιο πολλές από σένα».Είδα κροτίδα να πέφτει από το πάνω διάζωμα δίπλα μου, να ανοίγει τρύπα στην εξέδρα (δείτε τη φωτό), τα ρούχα μου να γεμίζουν από τα θραύσματα, να χάνει (προσωρινά, ευτυχώς) την ακοή του ο 65χρονος πατέρας μου και σκεφτόμουν τι θα συνέβαινε εάν έπεφτε πέντε λεπτά νωρίτερα, όταν στη θέση εκείνη βρισκόταν μια οικογένεια με ένα μωρό 4 μηνών.Είδα μεθυσμένους ή (και) χαπακωμένους να παραμιλάνε και να παραπατάνε, τζαμπατζήδες να διώχνουν όσους είχαν πληρώσει εισιτήριο 40 και 60 ευρώ για να καθήσουν όπου θέλουν εκείνοι και να κλείνουν τους διαδρόμους και τις εξόδους κινδύνου δέρνοντας τους σεκιουριτάδες. Όχι στο «πέταλο», στις «κυριλέ» εξέδρες.Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο ολόκληρο με το τι είδα χθες στο ΟΑΚΑ. Ό,τι δεν είχα ξαναδεί από το 1986 που πηγαίνω στο γήπεδο κι έχω ζήσει πολλές φορές «ροκ» καταστάσεις: το «ντου» των ΜΑΤ στη Σκεπαστή επί Ζαφειρόπουλου, το νεκρό και τα δακρυγόνα στο ΑΕΚ-Ολυμπιακός το 1991, το «πέστε κάτω», τα πιστολίδια με τους μπράβους του Μητρόπουλου στο Members Club. Ε, αυτό το χθεσινό δεν το έχω ξαναδεί!Ακόμη και δύο χρόνια