Όλα είναι Επικοινωνία

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Η νοσηλευτική σχολή του ΓΝΑ Ευαγγελισμός προχώρησε σε μια καινοτόμα δράση, εντάσσοντας στο εκπαιδευτικό της πρόγραμμα το μάθημα της Επικοινωνίας. Μάλιστα το πρώτο σχετικό σεμινάριο διεξήχθη ήδη και είχε τίτλο «Δεξιότητες Επικοινωνίας στην Ογκολογική Νοσηλευτική: Θεραπευτική Παρέμβαση & Όχημα Ποιοτικής Φροντίδας». Σύμφωνα με τους εμπνευστές της εξαιρετικής αυτής πρωτοβουλίας, στόχος της δράσης είναι η ανάπτυξη των επικοινωνιακών

δεξιοτήτων των νοσηλευτών προκειμένου να παρέχουν ασθενο-κεντρική φροντίδα «και αυτό να γίνεται με συμπόνοια και αποτελεσματικότητα, διατηρώντας ταυτόχρονα την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια του ασθενή». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης τελεί υπό την αιγίδα της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδος (ΕΝΕ) και περιλαμβάνει 26 διαλέξεις, ενώ μοριοδοτείται με 12 μονάδες συνεχιζόμενης νοσηλευτικής εκπαίδευσης, προσφέροντας έτσι και ουσιαστικά κίνητρα στους νοσηλευτές που θα το παρακολουθήσουν.

Το εντυπωσιακό στην όλη πρωτοβουλία είναι το γεγονός ότι η δράση αυτή εξελίσσεται σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και όχι σε κάποιο ιδιωτικό, όπως ίσως να περίμενε κάποιος. Και αυτό ακριβώς είναι που προσδίδει στην πρωτοβουλία τόση βαρύτητα. Ένα ιδιωτικό νοσοκομείο εκ φύσεως δεν μπορεί να αγνοεί τις επιταγές του marketing και της Επικοινωνίας, αφού προσφέρει μεν υπηρεσίες υγείας, αλλά μέσα από ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Πρόκειται με άλλα λόγια, για κερδοσκοπικό οργανισμό. Ένα δημόσιο νοσοκομείο όμως για ποιο λόγο να επενδύει στην Επικοινωνία; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Γιατί όλα στη ζωή είναι Επικοινωνία. Ακόμα και σε τομείς που μπορεί να μην πηγαίνει το μυαλό μας. Τεχνικές Επικοινωνίας απαιτούνται στην οικογένεια, στην εργασία, στις κοινωνικές επαφές, παντού. Κι αυτό δείχνουν να το έχουν αντιληφθεί ακόμα και όσοι παλαιότερα ήταν πολέμιοι τέτοιων πρακτικών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Το γεγονός ότι ένας πολίτης εκ των πραγμάτων είναι «αναγκασμένος» να απευθύνεται σε δημόσιες υπηρεσίες πάσης φύσεως (δικαστικές, υγείας, κοινωνικές, ασφάλειας, παιδείας κ.α.) δεν σημαίνει ότι δεν είναι παράλληλα και πελάτης αυτών. Είναι. Και ως πελάτη οφείλει η Πολιτεία να τον αντιμετωπίζει.

Πιστεύει κανείς ότι μέχρι σήμερα ο πολίτης αντιμετωπίζονταν από την Πολιτεία και τις υπηρεσίες της ως πελάτης; Σαφώς και όχι. Μάλλον το αντίθετο συνέβαινε. Tώρα βέβαια μπορεί για κάποιους η λέξη «πελάτης» να ακούγεται αδόκιμη μιλώντας για πολίτη και για δημόσιες υπηρεσίες, ωστόσο, ας μην κρυβόμαστε, αυτή είναι η ουσία. Ή μάλλον αυτή θα έπρεπε να είναι.

Εάν λοιπόν η ανάγκη απόκτησης δεξιοτήτων Επικοινωνίας έχει γίνει κατανοητή από τους νοσηλευτές, γιατί η πρωτοβουλία αυτή να μην επεκταθεί και σε άλλους τομείς του δημόσιου τομέα, βελτιώνοντας έτσι το επίπεδο και την ποιότητα εξυπηρέτησης του πολίτη; Και πέρα από αυτό, την ίδια στιγμή θα λειτουργήσει εποικοδομητικά και αναζωογονητικά και για τους ίδιους τους δημόσιους λειτουργούς, τόσο από πλευράς ψυχολογίας, όσο και από πλευράς βελτίωσης της παραγωγικότητάς τους.

Τα τελευταία χρόνια η δημόσια διοίκηση έχει κάνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση βελτίωσης των υπηρεσιών της με την αξιοποίηση της τεχνολογίας. Ωστόσο εάν αυτή η βελτίωση δεν συμβαδίζει με τη στοχευμένη κατάρτιση και εκπαίδευση των ανθρώπων της – με αιχμή τις τεχνικές Επικοινωνίας – το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής θα έχει «ταβάνι», το οποίο μάλιστα θα είναι χαμηλό. Κάτι τέτοιο θα είναι άδικο για όλες τις πλευρές. Ας το καταλάβουμε λοιπόν: Όλα είναι Επικοινωνία.