Η τηλεόραση χθες και σήμερα...

- γράφει ο Καρακασίδης Ιωάννης
Δύσκολο να βρεις την κατάλληλη εισαγωγή για το συγκεκριμένο άρθρο. Δύσκολο να καταλάβεις από πού πρέπει να ξεκινήσεις. Η τηλεόραση "θρέφει" πολλούς, η τηλεόραση είναι παντού, αυτό είναι αλήθεια. Αφήνοντας πίσω το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες και τα περιοδικά, είναι το κυρίαρχο μέσο της σύγχρονης εποχής και γίνεται αφορμή για μεγάλες συζητήσεις και συγκινήσεις. Όπως και να έχει, ωστόσο, το ξεκίνημα μιας ακόμη τηλεοπτικής σεζόν είναι προ των πυλών και μας παροτρύνει να συγκρίνουμε την τηλεόραση του χθες, με αυτή του σήμερα. Τα συμπεράσματα είναι - αν μη τι άλλο! - εντυπωσιακά και η ιδέα πως η τηλεόραση που κάποτε αγαπήσαμε έχει πλέον χαθεί γίνεται πεποίθηση.

Καταρχάς, ένεκα της οικονομικής κρίσης, οι τηλεοπτικοί σταθμοί προσφέρουν κατά πολύ (μα πάρα πολύ) λιγότερο κεφάλαιο για τη δημιουργία ελληνικών παραγωγών. Οι "φθηνές" λύσεις (επαναλήψεις, ταινίες, ξενόφερτα σήριαλ) κατακλύζουν τις οθόνες μας και μια ολόκληρη βιομηχανία τηλεοπτικού θεάματος "βουλιάζει" στον βούρκο της ανεργίας. Εκπομπές ελάχιστες, σήριαλ (ελληνικά!) σχεδόν ανύπαρκτα, συντελεστές απλήρωτοι, το μέλλον αβέβαιο. Η τηλεόραση του 2012 στην Ελλάδα αντικατοπτρίζει με απόλυτη ακρίβεια την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα, καθώς αποτελεί κι αυτή ένα πεδίο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι, ενώ το διάστημα 2005-2006 παρακολουθούσαμε συνολικά 37 σειρές στην ελληνική τηλεόραση, η ερχόμενη - κουτσή - τηλεοπτική σεζόν μας επιφυλάσσει μόλις 5 (πτώση 87%)!

Επιπλέον, οι εποχές που απολαμβάναμε καλοφτιαγμένα ψυχαγωγικά live shows ("Πολύ την Κυριακή", "Μπράβο", "Ciao Ant1"), "θρυλικά" τηλεπαιχνίδια να μοιράζουν χρήματα ("Ποιος θέλεις να γίνει εκατομμυριούχος;", "Ο πιο αδύναμος κρίκος", "Mega Banca") και σειρές που τώρα νοσταλγούμε ("Το ρετιρέ", "Εμείς κι εμείς", "Το καρέ της ντάμας", "Οι απαράδεκτοι") μάλλον πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τα εξωτερικά γυρίσματα αποτελούν πλέον πολυτέλεια για μία σειρά ή ένα show, τα special guests το ίδιο, ενώ όλα κινούνται πλέον γύρω από την ίδια οικονομική συνταγή. Δεν είναι ώρα, φυσικά, να μας πιάσει η "παρελθοντολατρεία" της τηλεόρασης, αλλά δεν μπορούμε και να μην παραδεχτούμε την κατάντια στην οποία αυτή έχει περιέλθει.

Συν τοις άλλοις, το τιμολόγιο της διαφήμισης μειώθηκε ραγδαία, η στρόφιγγα των απολαβών από τις ιδιωτικές εταιρείες προς τους τηλεοπτικούς σταθμούς... σφραγίστηκε και ως εκ τούτου οι χρηματικές εισροές των καναλιών στέρεψαν! Παλαιότερα, το να διαφημίσεις την επιχείρησή σου στην τηλεόραση ήταν κάτι το εξαιρετικά δύσκολο. Για 10 δευτερόλεπτα διαφημιστικού αέρα, τα κανάλια μπορούσαν να ζητήσουν αστρονομικά χρηματικά ποσά! Σήμερα, έχουμε κατακλυστεί από διαφημίσεις ευτελών προϊόντων telemarketing και αριθμούς αναζήτησης πληροφοριών (τα διάφορα 11 8... 14...).

Δεν γνωρίζω, εάν η τηλεόραση του χθες ήταν η καλή τηλεόραση (με την στενή έννοια) ή αν τα προγράμματα που παρακολουθούσαμε είχαν πράγματι κάτι να μας πουν, όμως το σίγουρο είναι πως ήταν μί