Απαραίτητο Φως: Βλέποντας τη νέα σειρά της ΕΡΤ

Είδα στο ERTFLIX τα πρώτα επεισόδια της νέας σειράς της ΕΡΤ, Απαραίτητο Φως, και πέρα από το γεγονός ότι έζησα μια μοναδική οπτικοακουστική εμπειρία που ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, θα τολμούσα, επιπλέον, να πω ότι πρόκειται για ένα πραγματικό κόσμημα της ελληνικής τηλεόρασης…
Αφηγηματική δομή που ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν
Η σειρά καταφέρνει να ταξιδέψει τον θεατή σε δύο παράλληλες χρονικές περιόδους: την Αθήνα της γερμανικής Κατοχής και τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Η ιστορία ξετυλίγεται με ιδιαίτερη λεπτότητα και αποκαλύπτει σταδιακά ένα μυστήριο που συνδέει το τότε με το τώρα. Η εναλλαγή ανάμεσα στις δύο εποχές πραγματοποιείται με εξαιρετική μαεστρία, δημιουργώντας μια απολαυστική ροή αφήγησης.
Η υπόθεση ακολουθεί τη Λουίζα Λασκαράτου, η οποία, μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα της, επιστρέφει από το εξωτερικό και έρχεται αντιμέτωπη με ένα μυστικό που συνδέει την οικογένειά της με έναν χαμένο πίνακα και την εκτέλεση της γιαγιάς της, Λουίζ, το 1944. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται με μια μοναδική αφηγηματική δεξιοτεχνία, καθώς κάθε σκηνή εμπλουτίζεται με διαλόγους που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον.
Το σενάριο – διασκευή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και της Κάτιας Κισσονέργη -η σειρά είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Ντορίνας Παπαλιού-, είναι γραμμένο με σεβασμό στις ιστορικές λεπτομέρειες, συνδυάζει αρμονικά το μυστήριο με το ανθρώπινο δράμα, και φανερώνει στις λεπτομέρειες τη δημιουργική έμπνευση πίσω από το έργο.
Ερμηνείες με βάθος, γοητεία και αληθοφάνεια
Η Μαριάννα Πουρέγκα, σε διπλό ρόλο, ερμηνεύει τη γιαγιά και την εγγονή με υποκριτική δεινότητα τέτοια που καταφέρνει να μεταδώσει την ψυχοσύνθεση και των δύο χαρακτήρων με αφοπλιστική αληθοφάνεια. Ο Αναστάσης Ροϊλός, από την άλλη, αποδίδει τον ρόλο του Πέτρου με βάθος και γοητεία. Οι ερμηνείες του συνόλου του καστ είναι εξαιρετικές και κάθε ηθοποιός προσθέτει το δικό του λιθαράκι στη διαμόρφωση της πλοκής.
Μεγαλειώδης σκηνοθεσία
Ο σκηνοθέτης Λάμπης Ζαρουτιάδης δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα και το συναίσθημα κάθε εποχής και χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία την εναλλαγή μεταξύ των δύο χρονικών περιόδων, χωρίς να προκαλεί σύγχυση στον θεατή. Οι λεπτομέρειες στα σκηνικά και τα κοστούμια, καθώς και οι διακριτικές διαφοροποιήσεις στους φωτισμούς, επιτρέπουν τη σαφή διάκριση μεταξύ των δύο εποχών, ενώ παράλληλα διατηρούν μια καλλιτεχνική ενότητα που μαγεύει το μάτι του θεατή.
Κινηματογραφικά πλάνα υψηλών προδιαγραφών ενισχύουν την οπτική αφήγηση και αποτυπώνουν τόσο τη σκληρότητα και την αγωνία της Κατοχής όσο και τη νοσταλγία και το μυστήριο της ιστορίας στο παρόν, με τη φωτογραφία να θυμίζει υπερπαραγωγή του εξωτερικού.
Αίσθηση πληρότητας και θαυμασμού μου άφησε το Απαραίτητο Φως, καθώς πρόκειται για μια παραγωγή που ξεχωρίζει για την εκλεπτυσμένη της ποιότητα και αναμφίβολα αποτελεί μια από τις κορυφαίες παραγωγές της φετινής σεζόν και μια σπάνια στιγμή της ελληνικής τηλεόρασης που αξίζει να απολαύσει κανείς.
Γράφει ο Γιώργος Σκρομπόλας zappitΠηγή: tvnea.com