«Το παράθυρο της Πετρούπολης είναι ο πολιτισμός της»

Ένας καταξιωμένος ηθοποιός, ένας θεατράνθρωπος, σκηνοθέτης και τώρα δάσκαλος. Ο λόγος για τον Κώστα Αρζόγλου, τον άνθρωπο που ηγείται της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Πετρούπολης. Μιας Σχολής που έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο συζητήσεως, κόντρας και αντιδικίας μεταξύ ανθρώπων της τέχνης, δημοτικών παρατάξεων, τέως και νυν δημοτικής αρχής.

Ο ίδιος ο Κώστας Αρζόγλου νιώθει υπερήφανος για τη Σχολή και τα παιδιά της και αντικρούει τις όποιες κατηγορίες λέγοντας ότι η Πετρούπολη θα έπρεπε να καμαρώνει για αυτή τη Σχολή. Αντιδρώντας συναισθηματικά λέει πως η τέχνη δεν μετριέται

με το χρήμα. Δηλώνει ότι του αρέσει ιδιαίτερα η πόλη μας, την αγαπάει και θέλει να τη δει να αναπτύσσεται ακόμη περισσότερα πολιτιστικά, καθώς όπως λέει το μόνο παραθυράκι της Πετρούπολης είναι ο πολιτισμός της.

-Πως προέκυψε η Πετρούπολη σαν τόπος κατοικίας, αλλά και πως ασχοληθήκατε με τα κοινά του Δήμου;

Εγώ έχω μεγαλώσει στο Μαρούσι και κάποια στιγμή βρέθηκα στην Πετρούπολη, μου άρεσε πολύ και εγκαταστάθηκα μόνιμα. Μου άρεσε σαν πόλη γιατί ήταν όλα συγκεντρωμένα και οικογενειακά. Ασχολήθηκα με τα κοινά παρότι εμένα δεν μου πάνε για να φροντίσω την πολιτιστική κίνηση. Αυτό που ξέρω πολύ καλά είναι το θέατρο και οι θεατρικοί χώροι. Έγινα δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα πήρα αρκετούς ψήφους χωρίς να κάνω προεκλογικό αγώνα. Έτσι φτιάξαμε τη Δραματική Σχολή κατόπιν πρότασης του Δημάρχου και ενώ μου είχε γίνει η πρόταση από άλλους συναδέλφους να φτιάξουμε μια ιδιωτική Σχολή.

-Πολλοί εδώ στην Πετρούπολη μιλούν για μια ακριβή Δραματική Σχολή. Υποστηρίζουν ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Η ύπαρξη της Δραματικής Σχολής τιμά την Πετρούπολη. Στη Σχολή μας δεν υπάρχει το άγχος των ιδιωτικών σχολών, που πρέπει να μαζεύουν δίδακτρα συνεχώς και για αυτό το λόγο φουσκώνουν τα μυαλά στους σπουδαστές και τα παρουσιάζουν ως σούπερ ταλέντα. Το ζητούμενο σε αυτά τα ιδιωτικά μαγαζιά, γιατί περί μαγαζιών πρόκειται, είναι πως θα αποσπούν τα δίδακτρα για τρία ολόκληρα χρόνια, τα οποία είναι πολλά από 450 έως 500 ευρώ το μήνα. Εμείς έχουμε φτάσει στο σημείο να είναι 200 ευρώ το μήνα και του χρόνου ίσως είναι ακόμη λιγότερα. Το ζητούμενο για μας είναι να αναδειχθούν τα πραγματικά ταλέντα. Είμαστε δημοτική επιχείρηση και αυτή είναι μια οικονομική πραγματικότητα. Η Πετρούπολη έπρεπε να παινεύεται ότι έχει μια τέτοια Σχολή όχι μόνο για τα χαμηλά δίδακτρα, αλλά και γιατί εδώ έχει καθιδρυθεί ένα φυτώριο ταλέντων. Στη Σχολή έρχονται και παιδιά που δεν μένουν κοντά, που χρησιμοποιούν μια και δύο συγκοινωνίες για να έρθουν. Ο λόγος λοιπόν που έρχονται είναι οι καθηγητές που διδάσκουν εδώ. Το ήθος που διδάσκεται, η αλήθεια σε κάθε υποκριτική γραμμή. Τα εκτιμώ αυτά τα παιδιά. Και αυτά τα παιδιά εκτιμούν τη Σχολή και την Πετρούπολη!

- Ναι αλλά Σχολή με μόνο 12 μαθητές και κόστος 240.000 ευρώ ακούγεται βαρύ; Μήπως δεν θα έπρεπε να μειωθούν τα δίδακτρα ώστε το κόστος να είναι μικρότερο;

Η αλήθεια είναι η εξής. Η Σχολή δεν στοιχίζει 240.0