Κατέστρεψαν το όνειρο της κεντροαριστεράς

Λίγοι, απίστευτα λίγοι και εκτός πραγματικότητας δείχνουν όσοι πήγαν να στήσουν και να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο εκατομμυρίων Ελλήνων για τη δημιουργία ενός δυνατού πολιτικού σχηματισμού, που θα εκπροσωπεί τον χώρο της κεντροαριστεράς.

Τακτικισμοί, προσωπικές φιλοδοξίες, η γοητεία της καρέκλας και κυρίως η πλήρης άγνοια από τους πρωταγωνιστές αυτής της πρωτοβουλίας γι' αυτό που περιμένει με λαχτάρα και αγωνία ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, είναι οι δαίμονες που σκότωσαν το όνειρο.

Οι 58 όταν είδαν ότι δεν θα κάτσουν στα «πρώτα τραπέζια πίστα» που λένε στα μπουκζουκομάγαζα,

αποχώρησαν από την Ελιά και θα γίνουν λέει τώρα παρατηρητές των εξελίξεων και βλέπουμε.

Στο ΠΑΣΟΚ τρώγονται που δεν μπορούν να βρουν μεταξύ τους ένα «mondus vivendi» για συνεργασία με παράγοντες και πολιτικές ομάδες, ώστε να συγκροτηθεί ένα μεγάλο κεντροαριστερό μέτωπο, με τον Βενιζέλο να θέλει πάλι πεισματικά την ηγεσία του χώρου αυτού.

Η ΔΗΜΑΡ έφυγε νωρίς από τους σχεδιασμούς για την κεντροαριστερά. Και κάπως έτσι η Ελιά κατάντησε να γίνει θρούμπα –η πιο φτωχή και χωρίς γεύση από τις ελληνικές ελιές.

Έχουν καταλάβει άραγε όλοι αυτοί οι άνθρωποι τι περιμένει με αγωνία ο κόσμος της κεντροαριστεράς για να τους στηρίξει; Γιατί ουδόλως ενδιαφέρει τον βασανισμένο κεντροαριστερό ψηφοφόρο αν στο «πρώτο τραπέζι πίστα» θα κάτσει ο κ. Φίτσουλας ή ο κ. Φούφουτος.

Προτάσεις και δράση και πρόγραμμα εξόδου από την κρίση θέλει ο κεντροαριστερός, όπως και όλοι οι Έλληνες. Και πρόσωπα άφθαρτα, δυναμικά, που θα δώσουν χωρίς αγκυλώσεις και διαπλοκές με συμφέροντα τη σκληρή μάχη για ανόρθωση της Ελλάδας.

Αυτά περιμένει ο πολίτης και όχι τσακωμούς και τακτικισμούς για το άπλωμα της εξουσίας.

Κρίμα, γιατί κάτι είχε αρχίσει να ανατέλλει με αυτή την ιστορία των 58 και της Ελιάς.