Γιάννης Αγγελικούσης: Ο εφοπλιστής με τις φορολογικές εκκρεμότητες

Ενώ το κράτος έκοβε το ρεύμα σε πολύτεκνες οικογένειες και ανάπηρες γιαγιάδες που δεν είχαν πληρώσει το χαράτσι, ο τέταρτος μεγαλύτερος εφοπλιστής του κόσμου λέγεται ότι χρωστούσε 6,2 εκατ. ευρώ και το κατέβαλε μειωμένο, επιφυλασσόμενος να προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια!

Συνήθως το όνομα του Γιάννη Αγγελικούση «φιγουράρει» στις διεθνείς λίστες με τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του πλανήτη και στα «σαλόνια» των ναυτιλιακών εντύπων που εγκωμιάζουν τις επιχειρηματικές του κινήσεις.

Ωστόσο, στα τέλη του 2012 ο Χιώτης εφοπλιστής, ο οποίος σημειωτέον παρά την τεράστια ισχύ

του είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό, βρέθηκε στο προσκήνιο όχι για κάποιο καινούριο big deal που αφορούσε σε νέες ναυπηγήσεις ή ναυλώσεις πλοίων του, αλλά με αφορμή έναν απλήρωτο επί έξι χρόνια ειδικό φόρο, που μαζί με τις προσαυξήσεις και το πρόστιμο έφτανε τα 6,2 εκατ. ευρώ.

Συγκεκριμένα, οι «ξεχασμένοι» φόροι προέκυπταν από ένα τεράστιο οικόπεδο 6.000 τ. μ. που βρίσκεται στο αποκαλούμενο «μίλι των εκατομμυριούχων», τη λεωφόρο Συγγρού, το οποίο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της περιόδου, ήταν εγγεγραμμένο σε offshore εταιρεία, συμφερόντων του Αγγελικούση.

Αν και οι νομικοί παραστάτες του Έλληνα Κροίσου, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, έκαναν τα πάντα, ώστε να μην πληρωθεί το μηδαμινό για τα μεγέθη του Αγγελικούση ποσό, η αρμόδια επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών αποφάσισε ομόφωνα να καταλογιστεί το πρόστιμο στον εφοπλιστή, αφαιρώντας, ωστόσο, νόμιμα-το ηθικά κρίνεται από εσάς- τις προσαυξήσεις, με αποτέλεσμα το καταβληθέν ποσό να μειωθεί κατά ένα ολόκληρο εκατομμύριο ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί πως η υπόθεση αποκαλύφθηκε από τον τότε επόπτη ελέγχου της εφορίας Πειραιά, ο οποίος λέγεται μάλιστα ότι «παρασημοφορήθηκε» για την επιτυχία του αυτή... με μία υποτιμητική μετάθεση σε θέση ταμία σε εφορία του Βύρωνα.

Αν και η ιστορία του άτυχου επόπτη που την «πλήρωσε», επειδή απλά έκανε τη δουλειά του δεν έχει επιβεβαιωθεί, είναι ενδεικτική της ευνοϊκής μεταχείρισης που διαχρονικά απολαμβάνουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες. Γιατί προφανώς και ευθύνονται οι κυβερνώντες που, ενώ έχουν κάνει «σημαία» τους την εξυγίανση και τη μηδενική ανοχή απέναντι στη φοροδιαφυγή, την ίδια ώρα διατηρούν τους εφοπλιστές «ανέγγιχτους», στέλνοντας στο... πυρ το εξώτερον, όποιον τολμήσει, έστω και κατά λάθος, να διαταράξει τον duty free παράδεισο των πατριωτών με τα βαπόρια...

Οι συγκρούσεις και τα τελεσίγραφα

Ο Αγγελικούσης ως άνθρωπος λέγεται ότι βρίσκεται στον αντίποδα της εκρηκτικότητας του Ωνάση και του Νιάρχου. Σοβαρός, ολιγομίλητος και απρόσιτος, κινείται «αθόρυβα», μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ζωή.

Ωστόσο, σύμφωνα με όλους όσοι τον έχουν γνωρίσει, όταν πρόκειται για τα συμφέροντα και τις επιχειρήσεις του, δείχνει ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό του ανθρώπου που δεν διστάζει να έρθει σε σύγκρουση, αυτού που, όπως λέγεται στη ναυτική πιάτσα, δεν «χαρίζει κάστανα».

Μάλιστα, παρόλο που οι σχέσεις των κυβερνήσεων με τους εφοπλιστές είναι διαχρονικά από καλές έως άριστες, ο κ. Αγγελικούσης προκειμένου να υπερασπιστεί, αλλά και να διευρύνει τα προνόμια του εφοπλιστικού λόμπι, έχει βρεθεί αρκετές φορές σε συγκρουσιακή «τροχιά», εκτοξεύοντας «τορπίλες» κατά των εκάστοτε κυβερνητικών αξιωματούχων και ιδίως των ηγεσιών του υπουργείου Ναυτιλίας.

Άλλωστε έχει ένα πολύ ισχυρό μοχλό πίεσης στα χέρια του: ελέγχει το 20% του εθνικού νηολογίου!

Μία από τις φορές που ο Αγγελικούσης «σήκωσε» σημαία δυσαρέσκειας ήταν το Μάιο του 2006, επί υπουργίας Μανώλη Κεφαλογιάννη, προειδοποιώντας πως αν δεν ληφθούν μέτρα στήριξης της ναυτιλίας, τότε θα εξετάσει το ενδεχόμενο «επανασημαιοδότησης». Το μήνυμα αυτό ήταν έμμεσο, αφού ύψωσε την σημαία Μάλτας στο νεότευκτο capesize πλοίο του «Anangel Sailor». Ο ξένος Τύπος, αλλά και ο ελληνικός ερμήνευσαν την κίνηση αυτή ως «τελεσίγραφο» προς την κυβέρνηση. Χαρακτηριστικά η έγκυρη «TradeWinds» αναφέρθηκε στην κίνηση Aγγελικούση ως «ευθεία προειδοποιητική βολή» του προς τις ελληνικές αρχές.

Βέβαια, ο ίδιος ο Αγγελικούσης δεν προέβη τότε σε κάποια δήλωση, αλλά φημολογείται ότι επισκέφθηκε τον αρμόδιο υπουργό και κατέστησε σαφείς τις προθέσεις του. Με δεδομένο ότι οι ολιγάρχες των πλοίων εξακολουθούν να παραμένουν στο απυρόβλητο από κάθε άποψη, καταλαβαίνει κανείς πως η επίδειξη ισχύος και τα προμηνύματα από τον κ. Αγγελικούση μάλλον έπιασαν τόπο...

Σήμερα, οι όποιες «επιθετικές» διαθέσεις έχουν υποχωρήσει σχεδόν ολοκληρωτικά. Άλλωστε, δεν χρειάζεται πλέον. Ο νυν υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου Κωστής Μουσουρούλης, με τον οποίο λέγεται ότι διατηρεί άριστες σχέσεις ο κ. Αγγελικούσης εμφανίζεται να είναι δεινός υπερασπιστής των εφοπλιστών και των προνομίων που εκείνοι απολαμβάνουν. Πριν μερικούς μήνες μάλιστα φέρεται να είχε απειλήσει ακόμα και με παραίτηση από την κυβέρνηση, σε περίπτωση που προχωρούσε η πρόταση για την επιπρόσθετη (και όλως δικαιολογημένη) φορολόγηση των καπεταναίων.

Μέσα στην κρίση επενδύει 3,5 δισ. δολάρια στα ναυπηγεία της Κορέας

Η απόφαση του Αγγελικούση να μεταφέρει μετά από 40 χρόνια την έδρα της εταιρείας του που ασχολείται με τις ναυλώσεις των πλοίων του στο ξηρό φορτίο από το Λονδίνο στην Αθήνα χαρακτηρίστηκε από τα έντυπα του χώρου ως μία κίνηση ιδιαίτερα σημαντική για την ελληνική ναυτιλία και οικονομία, αλλά και αναμφισβήτητη απόδειξη της φιλοπατρίας του εφοπλιστή.

Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που του αποδίδεται αυτός ο τίτλος, αφού και μόνο ως μέλος της κάστας των εφοπλιστών, κατέχει συλλήβδην τα εύσημα του πατριώτη.

Στο πλαίσιο αυτό, οι ομιλίες του, όπως και όλων των υπολοίπων πλοιοκτητών που φροντίζουν για τη διαιώνιση του μύθου, βρίθουν πάντοτε πατριωτικών αναφορών. Ενδεικτικά, στη διάρκεια της βράβευσής του από το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο το 2011, ο εφοπλιστής είχε εκφράσει την αισιοδοξία του για το μέλλον της χώρας μας, παρά τα «σημερινά αδιέξοδα», τονίζοντας ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» και «θα εξέλθει πιο ισχυρή από την κρίση». Μάλιστα τότε είχε καλέσει τους εκατοντάδες παριστάμενους ομογενείς επιχειρηματίες να συμβάλουν και εκείνοι στην ανάπτυξη της χώρας, επενδύοντας στην Ελλάδα.

Ωστόσο, φαίνεται ότι η πατριωτική του ζέση, ίδιον όλων των Ελλήνων καραβοκύρηδων, μάλλον δεν κατισχύει του κέρδους, όταν πρόκειται για business. Συγκεκριμένα, ερχόμενος σε ευθεία αντιδιαστολή με τις δικές του ορθότατες προτροπές, ο Αγγελικούσης αντί να επενδύσει στην Ελλάδα, επέλεξε να «χτίσει» τα καινούρια του βαπόρια στα ναυπηγεία της Κορέας, την ώρα μάλιστα που η ανεργία στους Έλληνες ναυτεργάτες αγγίζει, σύμφωνα με στοιχεία του κλάδου, το 50%.

Το γεγονός ίσως και να μην ήταν τόσο αξιομνημόνευτο, εάν επρόκειτο για κάποιο μέρος μόνο των επενδύσεων του ομίλου, το οποίο καρπώνεται η ασιατική αγορά λόγω των ανταγωνιστικών συνθηκών που καταφέρνει να διατηρεί. Άλλωστε, αυτό επιτάσσουν οι κανόνες της αγοράς, αλλά και οι άγραφοι νόμοι των επιχειρήσεων που δεν επιτρέπουν συναισθηματισμούς στο «κυνήγι» για το κέρδος.

Όμως, στην προκείμενη περίπτωση το εν εξελίξει κολοσσιαίο ναυπηγικό πρόγραμμα του Αγγελικούση ανέρχεται στα 3,5 δισ. δολάρια και πραγματώνεται αποκλειστικά στις ασιατικές χώρες! Για να αντιληφθεί κανείς το όφελος που χάνεται μέσα από τα «χέρια» του ελληνικού κράτους από την απόφαση του εφοπλιστή να μην επενδύσει στη χώρα του, η οποία μάλιστα με πλήθος φοροαπαλλαγών του εξασφαλίζει τις συνθήκες, για να γιγαντώνει το στόλο και τις καταθέσεις του, αρκεί να αναλογιστεί πόσες θέσεις εργασίας θα είχαν διατηρηθεί στα ελληνικά ναυπηγεία, αν έστω και το 1/3 των χρημάτων αυτών πήγαινε στο Σκαραμαγκά ή στο Πέραμα ή στη Σύρο...

Αυτά, όμως, είναι μάλλον «παράπλευρες απώλειες» για τους μεγαλόσχημους της Ακτής Μιαούλη και του Σίτι που μπροστά στο συμφέρον τους και τη μείωση του εξοδολογίου τους, δεν αφήνουν τους πατριωτικούς συναισθηματισμούς να τους κάμψουν.

Το να πιστεύει κανείς ότι οι εφοπλιστές θα προσφέρουν ανταλλάγματα για τη φοροασυλία που απολαμβάνουν σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων, αλλά και των στεριανών επιχειρηματιών που λόγω «πατριωτικής ανοησίας» δεν έχουν ακόμη μεταφέρει τις έδρες των εταιριών τους στο εξωτερικό, είναι μάλλον ουτοπικό. Όμως, όταν η ξεκάθαρη αυτή επιλογή της πρωτοκαθεδρίας του πλούτου συνοδεύεται και από τη μόνιμη επωδό ότι κρατούν ψηλά την ελληνική σημαία και συνεισφέρουν στο ΑΕΠ της χώρας, η κατάσταση γίνεται εξοργιστική για τον Έλληνα πολίτη που παραπαίει καθημερινά στο χείλος του γκρεμού...