Έκκληση πανεπιστημιακών για την «Υπεράσπιση της Δημοκρατίας»

Περισσότεροι από ογδόντα διακεκριμένοι Έλληνες πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι υπογράφουν μια κοινή έκκληση για την «υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας» που τίθενται σε κίνδυνο από την παρούσα κρίση.

Οι διανοούμενοι τονίζουν ότι πρόκειται για μια «καταστροφική στιγμή στην ευρωπαϊκή ιστορία». Υποχωρούν θεσμοί που συγκροτήθηκαν μέσα από αγώνες και θυσίες στην Ελλάδα, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η εκπαίδευση, η δυνατότητα

ασφαλούς διαβίωσης, το κοινωνικό κράτος κ.α., με αποτέλεσμα «η κοινωνία να οδηγείται στην ασφυξία».

Σημειώνουν ότι το εκβιαστικό δίλημμα «λιτότητα ή χρεοκοπία», στην ουσία είναι ένα «αρνητικό άθροισμα»: και λιτότητα και χρεοκοπία.

Καταλογίζουν ευθύνες στην Ευρώπη, που διαμορφώνει «τις συνθήκες ώστε η Ελλάδα να μην τηρεί τις δανειακές της υποχρεώσεις» και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα:

«Σήμερα ταπεινώνουν τους Έλληνες, αύριο τους υπόλοιπους λαούς, σπέρνοντας δυσπιστία και μίσος ανάμεσά τους. Πρόκειται για μια καταστροφική στιγμή στην ευρωπαϊκή ιστορία. Έτσι, η αλληλεγγύη προς την Ελλάδα συνιστά πολιτικό διακύβευμα για όλη την προοδευτική Ευρώπη».

Στόχος των πανεπιστημιακών είναι η διαμόρφωση ενός ισχυρού μετώπου υπεράσπισης της κοινωνίας και της δημοκρατίας.

Ακολουθεί το κείμενο:

«Η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται τόσο από την κρίση όσο και από τις αδιέξοδες συνταγές αντιμετώπισής της. Υποχωρούν θεσμοί που συγκροτήθηκαν μέσα από πολλούς αγώνες και θυσίες στη μεταπολεμική Ελλάδα: οι κοινωνικές ασφαλίσεις, το σύστημα δημόσιας υγείας και περίθαλψης, η εκπαίδευση, οι συγκοινωνίες, το φυσικό και αστικό περιβάλλον, η δυνατότητα ασφαλούς διαβίωσης, στοιχειώδη δημόσια αγαθά που συνιστούν την ελληνική εκδοχή ενός ήδη λειψού και απαξιωμένου κοινωνικού κράτους κατεδαφίζονται, με αποτέλεσμα η κοινωνία να οδηγείται στην ασφυξία.

Προβάλλεται εκβιαστικά το δίλημμα: λιτότητα ή χρεοκοπία; Ωστόσο, δεν πρόκειται για δίλημμα αλλά για αρνητικό άθροισμα: και λιτότητα και χρεοκοπία. Η ανά τρεις μήνες απειλή αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι ηθικά ανοίκεια και οικονομικά καταστροφική, γιατί ενισχύει την βαριά ύφεση, μετατρέποντας την Ευρώπη σε κεντρικό παράγοντα αβεβαιότητας, οικονομικής αστάθειας και βαθέματος της κρίσης. Η ίδια η Ευρώπη διαμορφώνει τις συνθήκες ώστε η Ελλάδα να μην τηρεί τις δανειακές της υποχρεώσεις.

Κάθε μέρα γίνεται πιο φανερό ότι η συγκεκριμένη πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, που κορυφώθηκε με την ψήφιση του Μνημονίου 2, δεν είναι μια πορεία διάσωσης και εξόδου ούτε άρσης των χρόνιων παθογενειών του ελληνικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος, αλλά μια πορεία καταστροφική, βασισμένη στην κοινωνική αδικία. Την κρίση δεν την υφίστανται όσοι εκμεταλλεύτηκαν το κράτος και το δημόσιο συμφέρον επί δεκαετίες, αλλά οι πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή επιχείρηση αναδιανομής πλούτου και ισχύος, που υπονομεύει το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, δημιουργώντας ακραίες οικονομικές και