Αναζητώντας το σημάδι του Θεού

Ελάτε να βγούμε σήμερα από την άθλια μιζέρια της καθημερινότητάς μας σε αυτή την Ελλάδα που ψυχορραγεί για να πάμε μαζί στο μεγαλύτερο εργαστήρι του κόσμου, στο βάθος της γης, εκεί στα σύνορα Γαλλίας – Ελβετίας, το περίφημο CERN, όπου η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αναζητάει τον τρόπο που δημιουργήθηκε ο κόσμος μας.

Είχα

πάει εκεί πριν από δύο χρόνια για να κάνω μία εκπομπή στην τηλεόραση. Εκεί που αναζητείται τώρα, μέσα από ένα πείραμα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων –ένα τεράστιο μεταλλικό κύλινδρο όπου βάζουν να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα αντίθετα μέχρι να συγκρουστούν δύο πρωτόνια– το περίφημο σημάδι του Θεού, πώς δηλαδή δημιουργήθηκε η ύλη που εξελίχθηκε σε σύμπαν.

Και εκεί, πέρα από το δέος που ένιωσα για αυτή τη μεγαλειώδη άγνωστη στιγμή του Bing Bang, της μεγάλης έκρηξης που δημιουργήθηκε από το χάος με τον κόσμο που μας περιβάλλει, τα δισεκατομμύρια των αστεριών και των γαλαξιών, και φυσικά την κουκίδα μέσα στο σύμπαν που λέγεται Γη, εκεί ένιωσα πόσο ηλίθιοι και ανόητοι είμαστε να κυνηγιόμαστε μεταξύ μας ποιος θα κοροϊδέψει τον άλλο για να αρπάξουμε τα λεφτά και πόσο βλάκες είμαστε να σκοτωνόμαστε αν θα γίνουν εκλογές στις 19 ή στις 29 του Φλεβάρη.

Από εκείνη τη δημοσιογραφική μου αποστολή στο CERN θυμάμαι έναν ισπανό νομπελίστα της Φυσικής, που όταν τον ρώτησα γεμάτος αγωνία, «θα μάθουμε κάποια στιγμή πως από το σκοτάδι έγινε το φως και πως από το απόλυτο χάος, το απόλυτο κενό, όπου δεν υπήρχε χρόνος και χώρος, δεν υπήρχε τίποτα, γεννήθηκε αυτό το σύμπαν που υπάρχουμε και εμείς;» μου απάντησε με μία υπέροχη γαλήνη:

«Θα φθάσουμε ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου πριν τη μεγάλη εκείνη στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε τι έγινε εκείνη τη χρονική στιγμή του Bing Bang. Γιατί εκεί πια υπάρχει ο Θεός, και εμείς δεν μπορούμε να συναντήσουμε το Θεό. Γιατί τότε η επιστήμη θα μπορούσε να σταθεί στο πλάι του Θεού».

Και μου τα έλεγε αυτά ένας καθηγητής της Φυσικής που ποτέ δεν είχε πατήσει το πόδι του στην Εκκλησία.