To μεγαλύτερο σινέ πάρτι αρχίζει (με 3 ευρώ τη φορά)

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, δεν φοράει τα καλά του για να πάει στις 18ες «Νύχτες Πρεμιέρας» (19-30/9). Γιατί πολύ απλά, αυτές οι «Νύχτες», είναι από μόνες τους τα καλά του.

Δεν είναι όλοι οι εθισμοί κακοί (άσε που και πολλοί από αυτούς που θεωρούνται κακοί, στην πορεία προκύπτουν μια χαρά). Ειδικά όταν ενηλικιώνεσαι, γίνεσαι 18 χρονών και ξέρεις πιο σταθερά που πατάς, που βρίσκεσαι και τι πάνω κάτω ονειρεύεσαι για το μέλλον. Όσο κι αν αυτό το μέλλον σου διακυβεύεται από ένα ζοφερό παρόν όπως είναι το σημερινό ελληνικό τοπίο. Σημασία έχει πως τα κατάφερες να γίνεις 18, είσαι ακόμα αρυτίδιαστος,

φρέσκος αλλά όχι ανώριμος, κι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να το παλέψεις όπως ξέρεις και μπορείς. Κάτι, το «ξέρω και μπορώ» δηλαδή, που σίγουρα το κατέχει όπως έχουν αποδείξει τα χρόνια οι “Νύχτες Πρεμιέρας” του Περιοδικού Σινεμά. Το μεγαλύτερο κινηματογραφικό ελληνικό πάρτι της χρονιάς που ντρέπομαι να το ονοματίσω φεστιβάλ, γιατί θα είναι σαν να του χαλάω τη διασκέδαση. Άσε τους άλλους κούκλα μου να κάνουνε φεστιβάλ και να γερνάνε με αυτά, και συ συνέχισε να κάνεις αυτό που γνωρίζεις καλύτερα από τους άλλους: Πάρτι. Για τα 18α γενέθλια σου.

Εν μέσω κρίσης, θα περίμενε κανείς φέτος μια κάποια μιζέρια στο θεσμό, ένα συμμάζεμα. Όμως δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει γιατί αυτό το πάρτι είναι ρεφενέ. Ο καθένας κουβαλάει τη δική του βότκα και τεκίλα, ορεξάτα πιτσιρίκια τρέχουνε με τη χαρά νεοφώτιστου να βοηθήσουν, μια ομάδα άξιων και γελαστών ανθρώπων τραβάνε κουπί και κάπως έτσι, ή μάλλον μόνο έτσι, ο πολιτισμός γίνεται γιορτή. Και κάπως έτσι, για άλλη μια χρονιά, ο Ορέστης Ανδρεαδάκης και η παρέα του, σκοτώνουν τη μελαγχολία στο τέλος του καλοκαιριού, και μας εισάγουν με τον πιο όμορφο τρόπο στη φθινοπωρινή μαγεία, που είναι από μόνη της σινεμά.

Με το μεγάλο «μπαμ», και εννοώ πραγματικά μεγάλο «μπαμ», να ξεκινάει στις 19 Σεπτεμβρίου, με την προβολή της ταινία έναρξης «Σώμα με Σώμα» στο Παλλάς και τη δεξίωση που θα ακολουθήσει στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου. Και λέω μεγάλο «μπαμ», γιατί αυτή εδώ, είναι με διαφορά μια από τις πιο δυνατές ταινίες της χρονιάς, ένα ιδρωμένο, παράδοξο, ρομάντζο (και πολλά περισσότερα), που δεν αποκλείεται να ξαναφέρει τη Μαριόν Κοτιγιάρ στις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Και την παραζάλη να τελειώνει στις 30 του μήνα, με το πιο αναπάντεχο διαμάντι, το βασιλιά του τελευταίου φεστιβάλ του «Sundance», που ακούει στο όνομα «Τα Μυθικά Πλάσματα του Νότου» και είναι άλλο ένα underground, οσκαρικό φαβορί.

Στο ενδιάμεσο, όρεξη να έχεις και αποθέματα πολυβιταμινούχων συμπληρωμάτων διατροφής για να επιζήσεις. Με απανωτές προβολές από το μεσημέρι μέχρι μετά τα μεσάνυχτα, σε πέντε από τις καλύτερες αθηναϊκές αίθουσες, το Ιντεάλ, Όπερα 1 και 2 στο κέντρο της Αθήνας, και τα Δαναός 1 και 2 στους Αμπελόκηπους. Και την κλασσική, «πειραγμένη» γραμμή του φεστιβάλ στον προγραμματισμό του, που περιλαμβάνει τα πάντα, όπως περιμένεις να τα απολαύσεις. Το Διεθνές Διαγωνιστικό, το Πανόραμα για πιο ιδιαίτερα γούστα, το Ντο