Το νέο παράδειγμα

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Για πρώτη φορά, θαρρώ, στον καιρό της Μεταπολίτευσης, σε τούτες τις εκλογές, έχουμε το φαινόμενο, πολλοί, νέοι σε ηλικία κυρίως, υποψήφιοι να επιδεικνύουν μια ευγενική συμπεριφορά, χωρίς να προσβάλλουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, μα προσπαθώντας να αναδείξουν τα σημεία σύμπτωσης των απόψεων τους.
Παρακολουθώντας τις δημόσιες εμφανίσεις, δηλώσεις, συνεντεύξεις αλλά και αναρτήσεις στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ο απροκατάληπτος παρατηρητής διαπιστώνει μια μικρή αλλά όχι ανεπαίσθητη

αλλαγή στην πολιτική συμπεριφορά. Υποψήφιοι προερχόμενοι, κυρίως, από τα ψηφοδέλτια της (συμβατικά οριζόμενης) κεντροαριστεράς, συζητούν με ευπρέπεια, αναζητούν τα κοινά σημεία, ενώ αντιμετωπίζουν με κατανόηση τις διαφωνίες τους και προσπαθούν να κατανοήσουν τη θέση του αντιπάλου τους. Με λίγα λόγια προβάλλουν ένα άλλο μοντέλο πολιτικής αντιπαράθεσης που στηρίζεται στη κατανόηση και τη σύνθεση και όχι στην άγονη πολεμική και τη διχόνοια.

Παραφωνία και εξαίρεση αποτελούν οι υποψήφιοι του νέου δικομματισμού, οι οποίοι επιδεικνύουν όλα εκείνα τα αρνητικά σημεία του παλαιοκομματικού πατριωτισμού αλλά και το φανατισμό των ανθρώπων που σα βαμπίρ προσκολλούνται στην εξουσία. Πρόκειται για τους καλύτερους διαδόχους της χειρότερης κληρονομιάς της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Μπορεί μέχρι σήμερα να αποδεχόμασταν μια σειρά συμπεριφορών που μας θύμιζαν την περιβόητη «ελληνική εξαίρεση» σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αυτό όμως δε σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να την ανεχόμαστε και στο μέλλον.

Η κοτσαμπασίδικη, ληστρική συμπεριφορά των κομματαρχών με τους παρατρεχάμενους μπιστικούς τους, στα απέραντα πολιτικά φέουδα, όχι μόνο έχει κουράσει τους πολίτες, αλλά έχει εξαντλήσει τη χώρα και, κυρίως, έχει αποθαρρύνει κάθε δημιουργική της δύναμη στα πεδία της οικονομίας, της πολιτικής, του πολιτισμού και της πνευματικότητας.

Η αλαζονεία και ο κουτσαβακισμός πολλών υποψηφίων του νέου δικομματισμού αποτελεί τη χειρότερη δυνατή συμβολή στον πολιτικό διάλογο και στην ανάδειξη λύσεων και προτάσεων για το μέλλον της χώρας. Η αυτάρεσκη και αυτιστική συμπεριφορά πολλών από αυτών, που ούτε λίγο ούτε πολύ, θεωρούν το κράτος λάφυρο και την κοινωνία όμηρο, συνεχίζει εκείνες τις παραδόσεις που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και τους πολίτες σε απόγνωση. Οι απειλές για ειδικά δικαστήρια, για διώξεις αντιπάλων ξυπνούν μνήμες που προκαλούν απέχθεια προς τους υβριστές και μισαλλόδοξους.

Η χώρα έχει ανάγκη από ένα άλλο «παράδειγμα». Από ένα παράδειγμα όπου η σύγκλιση και η σύνθεση θα είναι το καθοδηγητικό νήμα της πολιτικής, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την οικοδόμηση ενός νέου μοντέλου κοινωνικής συμβίωσης.

Φορείς αυτού του νέου παραδείγματος θα είναι οι νέοι, - όχι απαραίτητα στην ηλικία μόνο, - πολιτικοί, κινητήρια δύναμη και γνώμονας των οποίων θα είναι η αναζήτηση λύσεων μέσα στο πνεύμα της νέας συναίνεσης που έχει ανάγκη ο τόπος.

Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι η πρώτη δημόσια εμφάνιση αυτών των υποψηφίων από το ευρύ φάσμα των επιλογών που θα έχουν οι εκλογείς, αφού οι υποψήφιοι αυτού του είδους διακρίνονται πλέον σε πολλά ψηφοδέλτια. Η επιβράβευσή τους από τους ψηφοφόρους θα είναι μια πρώτη ελπίδα για τη νέα εποχή που δειλά ανατέλλει στον ορίζοντα.