«Το να ζεις είναι Τέχνη»

Ο Γρηγόρης Δάλλης, ένας καλλιτέχνης από την εφηβεία, έργα του οποίου αυτήν την περίοδο φιλοξενούνται στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου, στο Γκάζι, μίλησε στην Ζέττα Καρφίδου.

Η δουλειά του σε ένα σκληρό πόστο, στα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ στην Κοζάνη, αποτελεί το μέσο που απογειώνει τη σκέψη του και διευρύνει τους φωτογραφικούς του ορίζοντες. Η καθημερινή πάλη των συναδέλφων του, αλλά και η δική του απέναντι σε πολύ δύσκολες εργασιακές συνθήκες, αποτέλεσαν το ορμητήριο για τη φωτογραφική του πορεία πάνω στο θέμα «Εργάτες».

Ερ: Πότε και πως ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη φωτογραφία; Ποιο ήταν το κίνητρο για αυτή την έκφραση Τέχνης;
Γρ.Δ.: «Με την φωτογραφία ασχολήθηκα από μικρός μιας και θυμάμαι τον εαυτό μου να έχει πάντα στα χέρια μια φωτογραφική μηχανή. Σε ηλικία 14 χρόνων ... βούτηξα την οικογενειακή φωτογραφική μηχανή και η περιπλάνηση μου ξεκίνησε! Πιο σοβαρά, ασχολήθηκα στα τέλη της δεκαετίας του 90 όπου παρακολούθησα ένα σεμινάριο λαϊκής επιμόρφωσης και μετέπειτα γράφτηκα σε μια λέσχη φωτογραφίας του Δήμου Κοζάνης. Από εκεί και έπειτα όργωσα την Ελλάδα με τη φωτογραφική μου μηχανή και παρακολουθώντας σεμινάρια, ημερίδες, διαλέξεις, διαβάζοντας βιβλία και οτιδήποτε θα μου έδινε 'τροφή' να μάθω κάτι παραπάνω».

Ερ: Ποιά είναι τα αγαπημένα σου φωτογραφικά θέματα;
Γρ.Δ.: «Αγαπημένα θέματα στην φωτογραφία δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω, φωτο-γραφίζω ότι με συν-κινεί».

Ερ: Μοιράζεσαι ανάμεσα στη φωτογραφία, τη ζωγραφική και την ποίηση. Ταυτόχρονα έχεις καθημερινή εργασία σε εντελώς διαφορετικό αντικείμενο πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά να τα συνδυάζει κάποιος όλα αυτά μαζί;
Γρ.Δ.: «Είναι σαφώς δύσκολο να δίνεσαι σε διαφορά πράγματα αλλά η ποίηση και συνάμα η ζωγραφική -που την παρακολουθώ πλέον ως θεατής -μου δίνουν ερεθίσματα και τροφή στο μυαλό και στην ψυχή. Η δουλειά μου είναι απλά ένας τρόπος του να ζεις με αξιοπρέπεια αν και χωρίς εκείνη δεν θα είχα καταφέρει να υπάρχω ίσως και φωτογραφικά μιας και μου δίνει εικόνες».

Ερ: Οι φωτογραφίες σου έχουν αυτό που λέμε προσωπικό ύφος δηλαδή κάποιος μπορεί να τις αναγνωρίσει ανάμεσα σε πλήθος φωτογραφιών. Θεωρείς ότι αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη διάκριση για κάποιον που δεν είναι επαγγελματίας φωτογράφος;
Γρ.Δ.: «Η δουλειά μου, πέρα από το καταγραφικό κομμάτι, μου έδωσε ταυτόχρονα ένα φωτογραφικό στυλ που αναγνωρίζεται. Και αυτή η αναγνωρισιμότητα, αποτελεί την μεγαλύτερη τιμή για έναν καλλιτέχνη αν μπορώ να πω ότι είμαι καλλιτέχνης ή μάλλον πιο σωστά θα ήταν να αυτοχαρακτηριστώ με την απόλυτη ερμηνεία της λέξης ερασιτέχνης (εραστής της τέχνης) και ειδικότερα της φωτογραφίας».

Ερ: "Οι Εργάτες" είναι ένα θέμα που δούλευες καιρό; Οι συνάδελφοι σου αλήθεια πως βλέπουν αυτή την ενασχόληση σου;
Γρ.Δ.: «Όλο αυτό το πάντρεμα θα έλεγα, αγάπης, ειδικών συνθηκών, στην πιο βαριά και επικίνδυνη εργασία της επικρατείας μου, γεννάνε καθημερινά, τα τελευταία 15 χρόνια, αυτήν (ας μου επιτραπεί ο ορός) την συγκίνηση, την ανάγκη να εκφραστώ και προσπαθώ να αδράξω την ευκαιρία "κλέβοντας" μερικά λεπτά από τον χρόνο μου και να φωτογραφήσω τους συναδέλφους μου. Όλα αυτά τα χρόνια (ίσως και ενδόμυχα) να θέλω να δείξω μέσα από την δική μου ματιά, την καθημερινή πάλη μιας μερίδας ανθρώπων που πραγματικά παίζουν την ζωή τους κορώνα - γράμματα για το δημόσιο καλό αυτής της χώρας, πάντα βέβαια υπό τη δική μου οπτική και χωρίς κορώνες εντυπωσιασμού η συναισθημάτων. Έτσι λοιπόν, όταν καταφέρνω αυτά που βλέπω να τα καταγράψω με την εικόνα σε ελάχιστο χρόνο -αυτό που λένε αποφασιστική στιγμή στην φωτογραφία- γίνομαι αποδέκτης της θετικής ενέργειας και της αποδοχής των συναδέλφων. Δε μπορώ να χαρακτηρίσω όλο αυτό επ' ουδενί "project" γιατί γεννά κάθε μέρα, νέα πράγματα και μου αρέσει αυτή η συνέχεια . Συνάμα ούτε θα θελα, μιας και είμαι και εγώ μέρος αυτής της συνέχειας, να ξεχωρίζω και δεν ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους και δεν τους βλέπω αποστασιοποιημένα».

Ερ: Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή την περίοδο;
Γρ.Δ.: «Πάντα συνεχίζω τους "Εργάτες" (και ειδικότερα το "people on minefield") μιας και είναι πάντα ανοιχτό και ενεργό. Από εκεί και έπειτα, έχω δυο χρόνια που φωτογραφίζω ένα "project" το οποίο ονομάζω "Ασήμαντα Πράγματα σε Σημαντικές Στιγμές". Είναι μια δουλειά που δεν έχω δείξει σε κανέναν ακόμη και νομίζω ότι σιγά- σιγά κλείνει τον κύκλο της, ελπίζω δηλαδή . Γενικώς φω-τογραφίζω και συμπληρώνω περασμένες δουλειές που πιστεύω ότι πάντα θα έχουν χώρο για κάτι νέο, θεωρώντας πάντα ότι η φωτογραφία έχει μια συνέχεια και σαν την ζωή τρέφεται με παρόν, παρελθόν και μέλλον».

Ερ: Τι θα συμβούλευες κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία αλλά και με κάθε μορφή τέχνης γενικότερα;
Γρ.Δ.: «Φωτογραφίζω την ζωή όπως αυτήν μπορεί να εξελίσσεται μέσα από τον συν-δετικό κρίκο που δεν είναι άλλος από μια φωτογραφική μηχανή ανάμεσα σε μένα και σε εκείνη . Αυτή είναι η προτροπή μου σε όποιον ή όποια αποφασίσει να ασχοληθεί με την φωτογραφία ως μέσο έκφρασης και εξωτερίκευσης όλων αυτών που εξελίσσονται μπροστά μας καθημερινά. Να βγούνε έξω και να φωτογραφίσουν. Ας αποτυπώσουν ότι τους κεντρίζει με ένα κλικ. Είναι μαγεία να μπορείς να κάνεις την ανάγκη σου τέχνη... Γιατί ας μην ξεχνάμε, το να ζεις είναι τέχνη. Αν λοιπόν καταφέρνεις να ζεις και "να μιλάς" μέσω της τέχνης σου αυτόματα όλο αυτό είναι μαγεία».

Μότο του είναι:
«Όταν καταφέρνω αυτά που βλέπω να τα καταγράψω με την εικόνα σε ελάχιστο χρόνο -αυτό που λένε αποφασιστική στιγμή στην φωτογραφία- γίνομαι αποδέκτης της θετικής ενέργειας και της αποδοχής των συναδέλφων μου».

«Όλα αυτά τα χρόνια (ίσως και ενδόμυχα) να θέλω να δείξω μέσα από την δική μου ματιά, την καθημερινή πάλη μιας μερίδας ανθρώπων που πραγματικά παίζουν την ζωή τους κορώνα - γράμματα».

Βιογραφικό
Ο Γρηγόρης Δάλλης γεννήθηκε το 1971. Ζει μόνιμα στην Κοζάνη. Το επάγγελμά του είναι υπάλληλος ΔΕΗ. Ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1998. Έχει παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια φωτογραφίας. Συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, καθώς και σε 3 εκθέσεις εικαστικού περιεχομένου. Άρθρα του και δουλειά του υπάρχουν σε διαφόρους ιστότοπους σε Ελλάδα και εξωτερικό. Δουλειές του έχουν επιλεγεί και παρουσιαστεί στον ηλεκτρονικό τύπο της Ελλάδας του εξωτερικού και σε διάφορα φεστιβάλ σε Ελλάδα και Ευρώπη. (Athens Photo Festival, Hellenic Centre for Photography, London arts festival , European festivals of photography κ.α). Ο ίδιος αποτέλεσε και μέλος κριτικών επιτροπών σε πανελλήνιους φωτογραφικούς διαγωνισμούς. Φωτογραφίες του έχουν διακριθεί και βραβευτεί σε διαγωνισμούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Επίσης έχουν γίνει εξώφυλλα σε audio CD στην Ελλάδα, καθώς και σε βιβλία λογοτεχνικού περιεχόμενου. Η προσέγγιση στην φωτογραφία πέρα από το καλλιτεχνικό μέρος αγγίζει και το εικαστικό καθώς μια ακόμη αγαπημένη του ασχολία είναι η ζωγραφική. Ο ίδιος πιστεύει ότι η τέχνη γενικότερα έχει κοινά σημεία σε οποιαδήποτε μορφή της και αντλεί εικόνες και έμπνευση για να εκφραστεί , από οτιδήποτε καταφέρνει να τον αγγίξει και να τον "συν-κινήσει".

Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου, Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Πειραιώς 100, Γκάζι (Στάση Μετρό: Κεραμεικός)
Έκθεση Φωτογραφίας με τίτλο «Εργάτες»
Επιμέλεια: Πλάτων Ριβέλλης
(κτίριο «Νέοι Φούρνοι», πρώην «Kωνσταντίνος Καβάφης»)
Ώρες λειτουργίας: 12.00 - 20.00