Έτος Πανανθρώπινης Αλληλεγγύης το 2013

Με ευχές και μηνύματα στο πνεύμα των ημερών απευθύνονται στο πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας οι κεφαλές της σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου για τα Χριστούγεννα

"Χριστός γεννᾶται˙ δοξάσατε. Χριστός ἐπί γῆς˙ ὑψώθητε."

Ἄς πανηγυρίσωμεν χαρμοσύνως τήν ἄφατον Θεοῦ συγκατάβασιν. Οἱ Ἄγγελοι προηγοῦνται ψάλλοντες "δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία".

Ἐπί τῆς γῆς ὅμως βλέπομεν καί βιοῦμεν πολέμους καί ἀπειλάς πολέμων. Καί ὅμως δέν ἀναιρεῖται ἐκ τούτου ἡ χαρμόσυνος ἀγγελία. Ἡ εἰρήνη, πράγματι ἦλθεν ἐπί τῆς γῆς

διά τῆς καταλλαγῆς, ἐν τῷ προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά, ἀτυχῶς, δέν κατηλλάγημεν, παρά τό ἅγιον θέλημά Του, οἱ ἄνθρωποι μεταξύ μας. Διακείμεθα ἐχθρικῶς πρός ἀλλήλους. Διακρινόμεθα διά φανατισμούς ὡς πρός τάς θρησκευτικάς καί πολιτικάς μας πεποιθήσεις, διά πλεονεξίαν ὡς πρός τήν ἀπόκτησιν τῶν ἀγαθῶν, διά ἐπεκτατισμόν ὡς πρός τήν ἄσκησιν τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Καί οὕτω συγκρουόμεθα πρός τούς συνανθρώπους μας.

Ὁ πεφωτισμένος αὐτοκράτωρ τῶν Ρωμαίων Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ Μέγας, διά τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων, τοῦ ἐκδοθέντος ἐν ἔτει 313 μετά Χριστόν, ἐθέσπισε τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν τῆς χριστιανικῆς πίστεως, παραλλήλως καί τήν ἐλευθέραν ἄσκησιν πάσης ἄλλης θρησκείας. Δυστυχῶς, μετά τήν πάροδον, ἔκτοτε, χιλίων ἑπτακοσίων ἀκριβῶς ἐτῶν, ἐξακολουθοῦν ἀσκούμενοι κατά τόπους θρησκευτικοί διωγμοί κατά χριστιανῶν ἤ ἄλλων χριστιανικῶν μειονοτήτων.

Παραλλήλως, οἱ οἰκονομικοί ἀνταγωνισμοί ἐντείνονται παγκοσμίως καί ἡ ἐπιδίωξις τοῦ προσκαίρου κέρδους προωθεῖται ὡς κεφαλαιώδης σκοπός. Αἱ θλιβεραί συνέπειαι τῆς ὑπερσυγκεντρώσεως τοῦ πλούτου εἰς χεῖρας ὀλίγων καί τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως μεγάλων ἀνθρωπίνων μαζῶν παραβλέπονται. Ἡ δυσαναλογία αὕτη, ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται παγκοσμίως ὡς ο ἰ κ ο ν ο μ ι κ ή κ ρ ί σ ι ς, εἶναι κατ᾿ οὐσίαν ἀπότοκος τῆς ἠ θ ι κ ῆ ς κ ρ ί σ ε ω ς. Εἰς τήν ἠθικήν ταύτην κρίσιν, ἀτυχῶς ἡ ἀνθρωπότης δέν δίδει τήν πρέπουσαν σημασίαν. Πρός δικαιολόγησιν τῆς στάσεώς της ἐπικαλεῖται τήν ἐλευθερίαν τῶν συναλλαγῶν. Ἡ ἐλευθερία ὅμως τῶν συναλλαγῶν δέν ἐπιτρέπει τό ἔγκλημα. Καί ἐγκληματική συμπεριφορά δέν εἶναι μόνον ἡ περιγραφομένη εἰς τούς ποινικούς κώδικας. Εἶναι καί ἐκείνη ἡ ὁποία, ἄν καί δέν προβλέπεται ὑπό τῶν ἐπιταγῶν τῶν ποινικῶν νόμων, ὑφαρπάζει τόν πλοῦτον τῶν ἄλλων διά καταλλήλων μεθοδεύσεων. Ἐφ᾿ ὅσον ὁ νόμος δέν ἐπιβάλλεται, αἱ ἀντιδράσεις τῶν θιγομένων πολιτῶν ἐκδηλοῦνται πολλάκις ἀνεξελέγκτως καί προκαλοῦν διασάλευσιν τῆς κοινωνι-κῆς εἰρήνης.

Παρακολουθοῦντες, λοιπόν, ἀπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τά "σημεῖα τῶν καιρῶν", κατά τά ὁποῖα "ἀκούονται" πανταχόθεν καί βιοῦνται "πόλεμοι καί ἀκαταστασίαι" καί ἐγείρεται ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί, φόβητρά τε καί σημεῖα ἀπ᾿ οὐρανοῦ μεγάλα παρουσιάζονται (πρβλ. Λουκ. κα΄, 10-12), βιοῦντες δέ ἐμπραγμάτως τό Βασιλειανόν, ὅτι "τῆς ἀγάπης ἐξαίρετα δύο ταῦτα· τό λυπεῖσθαι μέν καί ἀγωνιᾶν ἐφ᾿ οἷς βλάπτεται ὁ ἀγαπώμενος, χαίρειν δέ καί ἀγωνίζεσθαι ὑπέρ τῆς ὠφελείας αὐτοῦ·...ὁ δέ μή οὕτω συνδιατιθέμενος φανερός ἐστι μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν" (Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατ᾿ ἐπιτομήν, P.G. 31, 1200Α), κηρύττομεν ἀπό τῆς Ἱερᾶς ταύτης Καθέδρας τοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας τό ἐπί θύραις νέον Ἔτος ὡς Ἔτος Πανανθρωπίνης Ἀλληλεγγύης.

Ἐλπίζομεν ὅτι οὕτω θά εὐαισθητοποιήσωμεν ἀρκετάς καρδίας τῶν μελῶν τῆς ἀνθρωπότητος ἐπί τοῦ προβλήματος τῆς μεγάλης καί ἐκτεταμένης πτωχείας καί ἐπί τῆς ἀνάγκης λήψεως μέτρων, πρός ἀνακούφισιν τῶν πεινώντων καί δυστυχούντων.

Ζητοῦμεν, ὡς πνευματικός ἐκκλησιαστικός ἡγέτης, τήν σύμπραξιν ὅλων τῶν καλῆς θελήσεως προσώπων καί Κυβερνήσεων διά τήν πραγματοποίησιν ἐπί τῆς γῆς τῆς τοῦ Κυρίου εἰρήνης. Τῆς εἰρήνης, τήν ὁποίαν ἐπηγγέλθησαν οἱ Ἄγγελοι καί ἔφερε τό βρέφος Ἰησοῦς. Ἐπιθυμοῦντες τήν ἀληθῆ εἰρήνην ταύτην, τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν, ὀφείλομεν νά τήν ἐπιδιώκωμεν ἐμπράκτως, μή ἀδιαφοροῦντες διά τάς ἀδυναμίας, πνευματικάς καί ὑλικάς, τοῦ συνανθρώπου, ὑπέρ τοῦ ὁποίου Χριστός κατῆλθεν εἰς τόν κόσμον.

Ἡ ἀγάπη καί ἡ εἰρήνη εἶναι γνωρίσματα τῶν Μαθητῶν καί Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου καί παντός Χριστιανοῦ. Ὅθεν, προτρεπόμεθα ἑαυτούς καί ἀλλήλους, ὅπως κατά τό ῎Ετος τοῦτο τῆς Πανανθρωπίνης Ἀλληλεγγύης καταβάλλωμεν ὡς ἄτομα καί ὡς λαοί, συνειδητάς προσπαθείας διά τήν ἄμβλυνσιν τῶν ἀπανθρώπων συνεπειῶν τῶν μεγάλων ἀνισοτήτων καί διά τήν ἀναγνώρισιν ὑπό πάντων τοῦ δικαιώματος τῶν ἀσθενεστέρων πρός ἀπόλαυσιν τῶν ἀπαραιτήτων διά τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου ἀγαθῶν.

Τοιουτοτρόπως θά ἴδωμεν πραγματοποιουμένην ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ ἀνθρωπίνως ἐφικτοῦ καί ἐπί τῆς γῆς τήν εἰρήνην.

Προσκυνοῦντες μεθ᾿ ἁπάσης τῆς αἰσθητῆς καί τῆς νοητῆς κτίσεως τήν ἐκ Παρθένου ἐπί γῆς ἐνδημίαν τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί κλίνοντες γόνυ ἐνώπιον τοῦ Βρέφους ᾽Ιησοῦς, τοῦ φωτισμοῦ καί σωτῆρος μας, τοῦ ὑπερασπιστοῦ τῆς ζωῆς μας, διερωτώμεθα ἀληθῶς μετά τοῦ Ψαλμῳδοῦ τίνα φοβηθησόμεθα ἤ ἀπό τίνος δειλιάσωμεν (πρβλ. Ψαλμ. 26) οἱ χριστιανοί, ἐφ᾿ ὅσον "ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ" (πρβλ. Λουκ. β΄ 11), "ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων καί βασιλεύς τῆς δόξης" (πρβλ. Ψαλμ. 23);

Εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ἐκτενῶς καί ὁλοκαρδίως ὅπως τό ἀνατέλλον ἔτος 2013 καταστῇ διά πάντας ἔτος πανανθρωπίνης ἀλληλεγγύης, ἐλευθερίας, καταλλαγῆς, εὐδοκίας, εἰρήνης καί εὐφροσύνης καί ὅπως ὁ ἐν Σπηλαίῳ τεχθείς προαιώνιος Λόγος τοῦ Πατρός, ὁ ἑνώσας τούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους ἐν ἑνί τάγματι καί ποιήσας εἰρήνην ἐπί τῆς γῆς, χαρίζῃ εἰς πάντας ὑπομονήν, ἐλπίδα καί δύναμιν καί εὐλογῇ τόν κόσμον διά τῶν θείων δωρεῶν τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ. Ἀμήν.

Φανάριον, Χριστούγεννα, βιβ´

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Μήνυμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Θεόφιλου Γ΄, για τα Χριστούγεννα 2012

Η ανά τα πέρατα του κόσμου Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία εορτάζει κατ' αυτάς και πάλιν τας πανευφροσύνους, πανεκλάμπρους και πανενδόξους εορτάς των Χριστουγέννων. Εν τη τελέσει των εορτών τούτων η Εκκλησία αναμιμνήσκεται μετά χαράς, ευχαριστίας και δοξολογίας την ανείκαστον φιλανθρωπίαν του Θεού.

Η φιλανθρωπία αύτη εξεδηλώθη εν τη δημιουργία του κόσμου και τη πλάσει του ανθρώπου πάλαι κατ' αρχάς και τη αενάω και ακαταπαύστω Αυτού σοφή προνοία και κυβερνήσει εις το διηνεκές. Αύτη όμως υπερέβη παν μέτρον και όριον, πάντα νουν και πάσαν έννοιαν, ότε ο Θεός επ' εσχάτων των χρόνων ηυδόκησε να επισκεφθή τον άνθρωπον εν τη πτώσει αυτού και ταπεινώσει, εν τη ταλαιπωρία αυτού και εξουθενώσει υπό της δουλείας του διαβόλου. Ότε κατά τον θεοφόρον Πατέρα Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν Αρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης «ο αρχηγός της ζωής υπερβολή φιλανθρωπίας και αγαθότητος υπέρ ημών εκινήθη, ηράσθη της σωτηρίας του πλαστουργήματος Αυτού» και απέστειλεν εις τον κόσμον τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή «γενόμενον υπό γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5).

Τούτο το μυστήριον της προσλήψεως του ανθρώπου υπό του Θεού έλαβε χώραν εις το ιστορικόν γίγνεσθαι του ανθρώπου, εν τόπω και χρόνω, επί Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου και εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Εις Βηθλεέμ της Ιουδαίας εγεννήθη κατά σάρκα ο εις Ναζαρέτ της Γαλιλαίας εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου συλληφθείς, σαρκωθείς και ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρ ημών και Λυτρωτής του κόσμου. Κατά τον θεηγόρον Πατέρα Άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας «ο Μονογενής Υιός του Θεού μένων φύσει Θεός, καθ' ημάς γέγονεν άνθρωπος, συνήψεν ημάς δι' Εαυτού τω Θεώ και Πατρί, αμνησικάκως απήλλαξε της διιστώσης ημάς αμαρτίας και εδικαίωσε τη πίστει και γαρ Αυτός εστι η ειρήνη ημών».

Τούτο το ξένον και παράδοξον μυστήριον η γη του Σπηλαίου τούτου και η εν αυτώ φάτνη των αλόγων ζώων υπεδέχθη. Ποιμένες αγραυλούντες εις την πλησιόχωρον αυτών κώμην των ποιμένων, προτραπέντες υπό των αγγέλων, ενταύθα προσήλθον και έκθαμβοι είδον «βρέφος κείμενον εν τη φάτνη» (Λουκ. 2, 16-17). Μάγοι εξ Ανατολών υπό αστέρος οδηγούμενοι, αφίχθησαν ενταύθα και «προσήνεγκον τα δώρα αυτών, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν εις τον τεχθέντα Βασιλέα» (Ματθ. 2,11). Άγγελοι έψαλαν εις τον ουρανόν τον αγγελικόν ύμνον: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2, 14).

Το μήνυμα τούτο της ειρήνης και συνδιαλλαγής βιοί και διαλαλεί η Εκκλησία σήμερον έως εσχάτου της γης. Ιδιαιτέρως δε η των Ιεροσολύμων Εκκλησία, η Εκκλησία των Αγίων Τόπων και η εν αυτή Αγιοταφιτική Αδελφότης μετά του ευσεβούς ποιμνίου αυτής, εορτάζει το μυστήριον τούτο κατά την αρχαίαν αυτής τάξιν εις το Θεοδέγμον Σπήλαιον και την επ' αυτού ένδοξον Κωνσταντίνειον Βασιλικήν, την υπερβαίνουσαν την δύναμιν του χρόνου και τας ανθρωπίνους ιστορικάς πολιτικάς μεταλλαγάς και ισταμένην εις αψευδές μαρτύριον καταβάσεως του ουρανού προς την γην και συγκαταβάσεως του Θεού προς τον άνθρωπον.

Από του Αγίου Τόπου τούτου η Εκκλησία των Ιεροσολύμων διαλαλεί σήμερον και πάλιν προς όλα τα πέρατα του κόσμου ότι ο Χριστός ετέχθη και ο άνθρωπος ηλευθερώθη. Χριστός εταπεινώθη και ο άνθρωπος έως ουρανού ανυψώθη. Χριστός εφανερώθη και αι δυνάμεις του κακού απηλάθησαν. Χριστός διέφυγε και διεσώθη από της σφαγής εις Αίγυπτον και Ηρώδης ο θηριώδης έμεινε ληρώδης. Τα νήπια εθανατώθησαν ως πρώτοι μάρτυρες της του Χριστού ενανθρωπήσεως, κατά σάρκα γεννήσεως και επί γης ευεργετικής παρουσίας Αυτού, ακολουθηθέντα υπό εκατομμυρίων μαρτύρων εις την ζωήν και ιστορίαν της Εκκλησίας προς δόξαν Αυτού. Εν ταυτώ συμπάσχουσα η Εκκλησία Ιεροσολύμων προσεύχεται υπέρ των θυμάτων της παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως, της βίας της τρομοκρατίας και του πολέμου, των προσφύγων, ιδιαιτέρως δε των εκ της Συρίας και λοιπών θυμάτων της εν αυτή μαινομένης συρράξεως και της δικαίας επιλύσεως του θρησκευτικού και πολιτικού προβλήματος της Μέσης Ανατολής.

Από του θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου απευθύνομεν τας Πατριαρχικάς και Πατρικάς ημών ευχάς και ευλογίας παντί τω ευσεβεί Ημών ποιμνίω, τω διαβιούντι εις Γην την Αγίαν, την κληρωθείσαν υπό Οικουμενικών Συνόδων τω Ιεροσολυμιτικώ Θρόνω, και οπουδήποτε γης εν τη ξένη και εις πάντας τους ευλαβείς προσκυνητάς τους επισκεπτομένους αυτήν κατά τας αγίας ταύτας εορτάς του Δωδεκαημέρου υπέρ υγείας αυτών, ειρήνης και σωτηρίας.

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστασίου, για τα Χριστούγεννα

Με καρτερική Υπομονή

"Ο δε Κύριος κατεθύναι υμών τας καρδίας ...

εις την υπομονήν του Χριστού" (Β΄ Θεσ. 3:5)

Ο Λυτρωτής του κόσμου, την έλευση του Οποίου εορτάζουμε τα Χριστούγεννα, δεν ήλθε στη γη ως βιαστικός και ορμητικός ηγέτης να ανατρέψει διαμιάς την αμαρτωλή πραγματικότητα. Ο Λόγος του Θεού, γενόμενος άνθρωπος, δεν ζήτησε να διορθώσει τα πάντα σε λίγο διάστημα, να επιβάλει με ισχύ κοσμική τις αρχές που διακήρυξε για μια νέα δίκαιη κοινωνία. Από τα πρώτα χρόνια της παρουσίας Του μέσα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, κινήθηκε με θαυμαστή ΥΠΟΜΟΝΗ: Υπομονή στην αδιαφορία των κατοίκων της Βηθλεέμ, που δεν Τού προσέφεραν ούτε ένα λιτό κατάλυμα. Υπομονή στην παρανοϊκή εχθρότητα της πολιτικής εξουσίας, που αισθάνθηκε ότι απειλείται και έσπευσε να πάρει τα πιο βίαια μέτρα εναντίον Του. Υπομονή στις συνθήκες της ξενητειάς, όταν αναγκάσθηκε, μαζί με τη μητέρα Του και τον προστάτη Του Ιωσήφ, να καταφύγει σε ξένο τόπο, στην Αίγυπτο. Και αργότερα, για χρόνια πολλά, εργάσθηκε χειρονακτικά με υπομονή, συμμετέχοντας σιωπηλά στον μόχθο του απλού λαού.

Και όταν έφθασε ο χρόνος για τη δημόσια αποστολή Του, για τη δημιουργία των αρχών μιάς νέας κοινωνίας αγάπης, της Εκκλησίας, για τη διακήρυξη της αλήθειας, της ειρήνης και της δικαιοσύνης, και πάλι έδειξε αλύγιστη υπομονή: Στην απόρριψη του μηνύματός Του από τους διανοουμένους Γραμματείς και τους ευσεβοφανείς Φαρισαίους, υπομονή στις ανυπόστατες συκοφαντίες υπομονή στις στενόκαρδες και μικρονοϊκές συμπεριφορές των δικών Του. Άκρα υπομονή στους εξευτελισμούς από τους αγροίκους στρατιώτες του ρωμαϊκού ολοκληρωτισμού. Υπομονή στην κορύφωση του μαρτυρίου του σταυρού.

* *

Καθώς ατενίζουμε το πρόσωπο του ερχόμενου Μεσσία, ας αναλογισθούμε προσεκτικότερα "την υπομονήν του Χριστού". Και ας ζητήσουμε από "τον Θεόν της υπομονής και της παρακλήσεως" (Ρωμ.15:5), τον Θεό της αγάπης, να κατευθύνει προς αυτήν τις καρδιές μας.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι σημερινές συνθήκες στον τόπο μας είναι ασυνήθιστα σκληρές. Μην αφήσουμε όμως την αποκαρδίωση να κάμψει το θυμικό μας, να παραλύσει τις δυνάμεις μας. Ας δείξουμε υπομονή ακόμη και στη δικαιολογημένη οργή μας, τη διάχυτη ένταση και τον πλανώμενο φόβο. Όταν μιλούμε, βεβαίως, για χριστιανική υπομονή, δεν εννοούμε μια παθητική αντιμετώπιση, ένα είδος στωικής στάσεως, κάποια μορφή νιρβάνας, παραιτήσεως από ευθύνες και δίκαια αιτήματα, αδιαφορία για κοινωνική δράση. Ο Χριστός άρθρωσε λόγο κριτικό -ας αναλογισθούμε τα κηρύγματά Του-, λόγο αυστηρό -ας θυμηθούμε την αλυσίδα των "ουαί" κατά των Γραμματέων και Φαρισαίων (Ματθ. 23:33 εξ.). Έδιωξε από τον ναό εκείνους οι οποίοι τον είχαν κάνει "οίκον εμπορίου" (Ματθ. 21:33• Μαρκ. 11:17). Αλλά συγχρόνως, μας καλεί να μάθουμε από Αυτόν, ο οποίος είναι "πράος και ταπεινός τη καρδία" (Ματθ. 11:29), τη βαθιά εσωτερική υπομονή, ώστε να βρούμε την ειρήνη και την ισορροπία στις ψυχές μας.

Δεν συνιστά αδυναμία χαρακτήρος η χριστιανική υπομονή.. Αντίθετα, μοιάζει με τη δύναμη της τροχοπέδης που προστατεύει από ατυχήματα, που εγγυάται την ασφάλεια της πορείας.. Αλοίμονο σε όποιον τολμήσει να ταξιδεύσει με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο, που δεν διαθέτει γερά φρένα. Η αποτελεσματική τροχοπέδη προϋποθέτει δύναμη. Το ίδιο και η υπομονή. Ακόμη και τις μεγαλύτερες θλίψεις και δοκιμασίες τις μεταμορφώνει. Από την προσωπική του εμπειρία, ο Απόστολος Παύλος βεβαιώνει: "Ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν (δοκιμασμένο χαρακτήρα), η δε δοκιμή ελπίδα, η δε ελπίς ου καταισχύνει" (Ρωμ. 5:3-5).

Με την υπομονή, ο άνθρωπος αξιοποιεί καλύτερα τις νοητικές και συναισθηματικές του δυνάμεις. Αδελφωμένη η υπομονή με την ήρεμη επιμονή, ανοίγει περάσματα σε πολλά αδιέξοδα: στις οικογενειακές σχέσεις, στις κρίσεις υγείας, τις ποικίλες οικονομικές δυσκολίες, στη μορφωτική διαδικασία, στην επιστημονική έρευνα, στις δημιουργικές προσπάθειες. Οδηγεί τον άνθρωπο στην ωριμότητα. "Η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι εν μηδενί λειπόμενοι" (Ιακ. 1:4).

Η Αγία Γραφή έχει προβάλει πολλά πρότυπα υπομονής, από τα οποία γνωστότερα είναι του Αβραάμ (Εβρ. 6:15), του Ιώβ (Ιακ. 5:11), της Θεοτόκου. Κυρίως όμως μας καλεί να μιμηθούμε "την υπομονή του Ιησού": "δια υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν" (Εβρ. 12:1-2, 4 εξ.). Και με το βλέμμα μας προσηλωμένο σε Αυτόν, να αντιμετωπίζουμε με καρτερική υπομονή τις δοκιμασίες που ορθώνονται μπροστά μας. Ιδιαίτερα, όσοι μεταφέρουν το Ευαγγέλιο, την αλήθεια του Χριστού σε παλαιά και νέα σύνορα, όσοι είναι "διάκονοι" και απεσταλμένοι Του, έχουν κληθεί σε μια πιο στενή συμμετοχή στο έργο και στο πάθος Του, "εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, ..." (Β´ Κορ. 6:4).

Κατ᾽ εξοχήν απαιτείται υπομονή στις μέρες μας, για να πετύχουμε την αλληλεγγύη και την ομοψυχία που έχει ανάγκη ο τόπος. Για να ξεπεράσουμε την κρίση. Με την υπομονή θα κερδίσουμε τη ζωή μας (πρβλ. Λουκ. 23:19).

Όλα όσα τονίζονται αυτές τις εορταστικές ημέρες, αδελφοί μου, -ειρήνη, αγάπη, ελπίδα, και η υπομονή που υπογραμμίσαμε σήμερα- είναι μεταξύ τους αλληλένδετα. Όπως στο σώμα μας, τα διάφορα ζωτικά συστήματα, π.χ, το νευρικό, το μυϊκό, το κυκλοφορικό. Το καθένα εξαρτάται από το άλλο, στηρίζει και ενισχύει το άλλο. Η υπομονή, λοιπόν, δεν είναι κάτι το μοναχικό, το αυτόνομο. Ενεργεί μαζί με την πίστη (νευρικό), την ελπίδα (μυικό), την αγάπη (κυκλοφορικό), η οποία "πάντα υπομένει" (Α΄ Κορ. 13:8).

Προς αυτή τη μορφή υπομονής ας ικετεύσουμε τον Κύριο, "τον Θεόν της αγάπης", να κατευθύνει τις σκέψεις μας, αλλά, κυρίως, τις καρδιές μας, αυτές τις εορτές των Χριστουγέννων. "Την υπομονήν του Χριστού", την ήρεμη, την ανθεκτική, την αδαμάντινη. Καί ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, νικητής, και πάλι θα λάμψει μέσα από τη βαριά συννεφιά, για να φωτίσει και να θερμάνει την καρδιά μας Με καρτερική υπομονή ας πορευθούμε ιδιαίτερα στον νέο χρόνο, για να υπερβούμε τα πολυποίκιλα προβλήματα και τις απρόβλεπτες αντιξοότητες.

Ευλογημένα Χριστούγεννα!

Μήνυμα του Αμερικής Δημητρίου

"Προσφιλείς μου Ομογενείς της Ελλάδος, έχω την ιδιαίτερη τιμή να μεταφέρω σε σας τις θερμότατες εόρτιες ευχές των Ομογενών της Αμερικής: Καλά Χριστούγεννα και ευλογημένος ο Καινούργιος Χρόνος που ανατέλλει.

Σας μεταφέρω όχι μόνο τις ευχές, αλλά και τη διαβεβαίωσή μας ότι είμαστε μαζί σας, ότι παρακολουθούμε τους αγώνες, τις αγωνίες σας, τις πρωτοφανείς δυσκολίες και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζετε. Είμαστε μαζί σας εμπράκτως και με πολλούς τρόπους οι οποίοι συνοδεύονται από έντονη και συνεχή ικεσία προς τον Θεόν. Ένα Θεόν, ο Οποίος δεν είναι αποστασιοποιημένος, αλλά άνθρωπος γενόμενος για μας, γεύθηκε από την πρώτη στιγμή της Γεννήσεώς Του και στη συνέχεια της επίγειας ζωής Του την ανθρώπινη τραγωδία και υποσχέθηκε ότι θα είναι μαζί μας μέχρι συντέλειας του αιώνος. Ετήρησε στο παρελθόν την υπόσχεσή Του αυτή, ιδιαίτερα προς το ηρωικό Έθνος μας, και θα την τηρήσει και στην παρούσα συγκυρία οδηγώντας την Πατρίδα μας στη υπέρβαση των οιονδήποτε δυσκολιών και αδιεξόδων".

Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ