Πανεπιστήμιο και κομματικές επετηρίδες

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Βλέπονταςτις φωτογραφίες αλλά και το οπτικό υλικό που δημοσίευσαν ηλεκτρονικά ΜΜΕ αλλά και τηλεοπτικοί σταθμοί, όπου νεαροί φοιτητές, δίκην «λαϊκών τιμωρών» εισβάλλουν στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ, διακόπτουν τη συνεδρίαση, κλειδώνουν τις πόρτες και ασχημονούν κατά των δασκάλων τους, το μόνο πράγμα που μπορεί να νιώσει κάθε δημοκρατικών πεποιθήσεων άνθρωπος, κάθεάνθρωπος

Θλίψη,γιατί τα φαινόμενο αυτά παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας του 20ου αιώνα, όταν εγκάθετοι σε διατεταγμένη υπηρεσία επέβαλαν δια της βίας τις ολοκληρωτικές τους απόψεις. Με τη σκέψη ότιστηχώρα παρόμοιες εικόνες θεωρούνται από ένα τμήμα της κοινωνίας φυσιολογικές και αρμόζουσες, πολλαπλασιάζει τη θλίψη και βαθαίνει το αίσθημα της απόγνωσης.

Ντροπή,γιατί αυτές οι κατάφορες παραβιάσεις της συνταγματικής νομιμότητας και των δημοκρατικών παραδόσεων, παραβιάζονται αυθαιρέτως από νεαρούς ανθρώπους, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους υπονομεύουν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Το γεγονός ότι αύριο οι ίδιοι μπορεί να γίνουν θύματα παρόμοιας συμπεριφοράς από τους άλλους ούτε καν περνάει από το μυαλό τους.

Αγανάκτηση,γιατί με την επίκληση της προστασίας του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου, στο οποίο φοιτούν δωρεάν χάρη στις στερήσεις του ελληνικού λαού, ο οποίος πληρώνει αγόγγυστα τους φόρους τους, προκειμένου εκείνοι απερίσπαστοι θα ριχτούν στον αγώνα για μάθηση, αντί να κάνουν το καθήκον τους επιδίδονται σε «ασκήσεις επαναστατικού ύφους» εγγράφοντας ημερομίσθια και ένσημα στα κομματικά τους βιβλιάρια, τα οποία θα εξαργυρώσουν στη συνέχεια με μια πολλά υποσχόμενη θέση στην κομματική τους επετηρίδα. Δενείναι δυνατόν οι κόποι και οι θυσίες μιας ολόκληρης κοινωνίας για τη συντήρηση και ανάπτυξη των πανεπιστημίων να πηγαίνουν στράφι γιατί ορισμένοι θεωρούν πως ανήκουν μόνο σε αυτούς. Η ολοκληρωτική αυτή άποψη θα πρέπει να καυτηριαστεί. Κάθε ενίσχυση, κάθε μισόλογο,κάθε προσπάθεια πολιτικής κάλυψης αυτών των συμπεριφορών έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα και το κοινό περί δικαίου αίσθημα και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αναλόγως από την πολιτεία και τα συντεταγμένα όργανά της.

Η πρυτανεία του ΕΚΠΑ δίνει έναν καλό και έντιμοαγώνα,έχοντας στο πλευρό της τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών αλλά και της κοινωνίας, η οποία δεν ανέχεται άλλο πια τη κατασπατάληση πόρων και χρόνου, εξαιτίας μιας αυθαιρετούσας μειοψηφίας, η οποία καταστρατηγεί ελευθερίες, καταπιέζει προσωπικότητες και σύνολα και επιβάλει δια της βίας τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις.

Τοηθικό ζήτημα που τίθεται είναι τεράστιο. Οι πολιτικές ευθύνες του συνόλου του πολιτικού κόσμου αλλά, κυρίως, εκείνων που υποθάλπουν και καλύπτουν πολιτικά παρόμοιες συμπεριφορές είναι κολοσσιαίες. Η ανοχή έχει εξαντληθεί από καιρό. Το μεγάλο βουβό κύμα μιας πλειοψηφίας που δενμπορεί να βλέπει να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση ολοένα και φουσκώνει.

Τοχειρότερο από όλα είναι ότι οι τηλεοπτικές κάμερες, αλλά και οι ίδιοι οι «ακτιβιστές» με τα πανάκριβα κινητά τους τηλέφωνα κατέγραψαν και αποθανάτισαν τις ασχήμιες που διέπραξαν κατά των δασκάλων τους. Πολλοί από αυτούς, μετά από λίγα χρόνια, θα ντρέπονται για τη συμπεριφορά τους αυτή. Ελάχιστοι εξ αυτών, θα ακολουθήσουν τη γνωστή πορεία: φοιτητοπατέρες, συνεργάτες βουλευτών, βουλευτές, για να συνεχίσουν την καταστροφική τους δράση κατά του τόπου με «προοδευτικό πρόσημο».

Τα ελληνικά πανεπιστήμια, μετά από το μακρύ, βαρύ χειμώνα της κομματοκρατίας,της αναξιοκρατίας και της απαξίωσης, ετοιμάζεται να ανοίξει το βηματισμό του, για να συναντήσει την ελληνική κοινωνία και τις ανάγκες της, για να βοηθήσει με την έρευνα και την καινοτομία στην ανάπτυξη της οικονομίας, για να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες όπου η αριστεία θα κληθεί και πάλι να διαδραματίσει το ρόλο της ατμομηχανής στην κοινωνική πρόοδο. Στην προσπάθεια τους αυτή θα έχουν δίπλα τους όλους εκείνους πουαγωνιούν για το κοινό καλό του τόπου.