Όσο δεξιότερα τόσο καλύτερα!

Του Βασίλη Πάϊκου

Σοφάέπραξε ο Αντώνης Σαμαράς αποφασίζονταςνα «καθαιρέσει» τον Άδωνι Γεωργιάδηαπό κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ,κατά την διαδικασία εμπιστοσύνης. Σουλέει, αν δεν το κάνω, το σκηνικό θα θυμίζειΛΑΟΣ, μονάχα ο Καρατζαφέρης αυτοπροσώπωςθα έλειπε από την παρέα. Ή μάλλον θα ήτανωσεί παρών. Κι αυτό, όσο νάναι, θα ήτανπρόβλημα.

Πρωτοφανής,χωρίς αμφιβολία, η απόφαση του Πρωθυπουργούνα μην

παραστεί στην έναρξη της συζήτησηςγια την επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνηςπρος την Κυβέρνησή του. Ώστε να εισηγηθείο ίδιος το αίτημα. Επαναβεβαίωση που,άλλωστε, εκείνος ζήτησε. Δεν έχειξανασυμβεί στα κοινοβουλευτικά χρονικά.Πρωτοφανής επίσης και ο ορισμός ωςαντικαταστάτη του, όχι του Αντιπροέδρουτης Κυβέρνησης, ούτε του πρώτου τη τάξειΥπουργού, αλλά του 9ουστη σειρά. Και ως προς μεν την Πρωθυπουργικήαπουσία, δεν πρόκειται παρά για ακόμηένα επεισόδιο, από τα τόσα, περιφρόνησηςτης Βουλής εκ μέρους του Αντώνη Σαμαρά.Ο οποίος έχει κάτι μήνες να πατήσει εκείτο πόδι του. Ο οποίος έχει εν πολλοίςκαταργήσει τη νομοθετική αποστολή τουΚοινοβουλίου. Καθώς κυβερνά δια ΠράξεωνΝομοθετικού Περιεχομένου και διαΠροεδρικών Διαταγμάτων, ή έστω επιβάλλονταςσυχνά-πυκνά στους βουλευτές να νομοθετούνμε τη διαδικασία του επείγοντος ή τουκατεπείγοντος. Και ο οποίος έχει ασφυκτικάσυρρικνώσει και το έργο του κοινοβουλευτικούελέγχου. Δια της καταργήσεως της «Ώραςτου Πρωθυπουργού».

Όσογια την αντικατάστασή του από τον ΜάκηΒορίδη, δεν πρόκειται ασφαλώς για τυχαία,ούτε για «αθώα» επιλογή. Κάτι πολύσυγκεκριμένο ήθελε να πει και να δείξειο Σαμαράς. Είναι προφανές ότι επιδίωξενα απευθυνθεί δι' αυτής στον σκληρόπυρήνα του δεξιού του ακροατηρίου. Μετην ελπίδα ότι μπορεί ίσως να «συνομιλήσει»και με το ακροατήριο της Χρυσής Αυγής.Ο δε Βορίδης εντάχθηκε ενσυνειδήτως-και ευσυνειδήτως- στο παιχνίδι τωνσυμβολισμών. Των πολύ «ειδικών»συμβολισμών.

Δενχωράει αμφιβολία ότι ο Αντώνης Σαμαράςέχει στην εντέλεια υιοθετήσει τηνστρατηγική Μπαλτάκου. Του για χρόνιαστενού του συνεργάτη. Για στροφή προςτα δεξιά (προς τα ακροδεξιά για ν'ακριβολογούμε) της ΝΔ, με στόχο τηνπροσέλκυση των ψηφοφόρων της ΧρυσήςΑυγής. Μόλις πρόσφατα άλλωστε ο πρώηνΓενικός Γραμματέας του ΥπουργικούΣυμβουλίου «απείλησε» πως αν η ΝΔ δενπραγματοποιήσει τη στροφή, τότε ο ίδιοςθα συνδράμει κάθε προσπάθεια δημιουργίαςκαθαρόαιμου ακροδεξιού σχηματισμού. Ελοιπόν ο Σαμαράς είπε να τον προλάβει.Δεν πρόκειται, παρ' όλ' αυτά, μονάχαγια μικροκομματικής στόχευσης κίνησητακτικού χαρακτήρα. Τα σχετικά εκφράζουναπολύτως ιδεολογικά και πολιτικά τονΣαμαρά όσο και τον Μπαλτάκο. Πιστοίαμφότεροι της ιστορικής ρήσης τουαείμνηστου στρατηγού Καρδαμάκη: «Όσοδεξιότερα τόσο καλύτερα».

Κατάτα άλλα, να ρωτήσει κανείς γι' άλλη μιαφορά, με μια ακόμη αφορμή, πως και δέχτηκετο ΠΑΣΟΚ να εκπροσωπηθεί κι εκείνο απότον Βορίδη (για ψήφο εμπιστοσύνης προςτην συγκυβέρνηση πρόκειται, κι όχι προςτη ΝΔ), δεν θα είχε κανένα νόημα. Η πολιτικήομηρεία του Βενιζέλου από τον Σαμαράείναι τόσο κραυγαλέα προφανής ώστε όλατ' άλλα περιττεύουν. Για να καταδειχθείπάντως ότι στη Χώρα μας σήμερα, εκτόςαπό την ομολογημένη κρίση πολιτικήςεκπροσώπησης της κεντροαριστεράς,υπάρχει και κρίση πολιτικής εκπροσώπησηςτης κεντροδεξιάς. Πράγματι, κόμμα τηςκεντροδεξιάς στις μέρες μας δεν υπάρχει.Υπάρχει δεξιά, υπάρχει ακροδεξιά,κεντροδεξιά όμως πουθενά. Ούτε γιαδείγμα. Και τούτο με επιλογή Σαμαρά.Απολύτως συνειδητή επιλογή.

Συνειδητήκαι εντελώς στοχευμένη και η επιλογήΒορίδη στο ρόλο του κράχτη. Ο οποίοςΒορίδης, «ενδυόμενος» εν πλήρει συνειδήσεικι εκείνος την ανατεθείσα αποστολή,δεν δίστασε να μιλήσει από του βήματοςτου Κοινοβουλίου για «καλούς και γιακακούς έλληνες». Αλά παλαιά. Προκειμένουνα απευθυνθεί στην καρδιά και στιςμνήμες της ακροδεξιάς. Να ψηλαφίσει τοDNAτης. Θα μιλούσε πιο καθαρά αν το σήκωνανοι καιροί. Για εθνικόφρονες και γιαεαμοβούλγαρους, για συμμορίτες, γιαμητραλίες κατσαπλιάδες, για μιάσματα.Αλλά δεν τον έπαιρνε. Βλέπετε δενυφίστανται πλέον εκείνα τα αξέχασταεξωτικά ξερονήσια, οι «Νέοι Παρθενώνες»,ούτε οι παιδοπόλεις της Φρειδερίκηςγια τη διαδικασία της εθνικής ανάνηψης.Κρίμα...