Οι «χρήσιμες εικόνες» της τηλοψίας

11:33 7/9/2013 - Πηγή: Athina984

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Μια από τις αγαπημένες εικόνες των λαϊκών και μη δελτίων ειδήσεων της εθνικής μας τηλοψίας, είναι το πρόσωπο ενός απλού ανθρώπου, - άντρα ή γυναίκας, - ο οποίος εξιστορεί την αδυναμία του να πληρώσει το λογαριασμό της ζωής, τις εισφορές για τα ακίνητα, τους φόρους του.
Γνώστες και καλοί χειριστές του Μέσου, οι εργαζόμενοι στα δελτία ειδήσεων, γνωρίζουν ότι οι ειδήσεις που απευθύνονται στο θυμικό εντυπώνονται στη μνήμη των τηλεθεατών, οι οποίοι με τη σειρά τους εθίζονται και αποκτούν τη συνήθεια της παρακολούθησης.

Ανεξάρτητα όμως, από τα κίνητρα αποτύπωσης αυτών των εικόνων και της συχνότητας προβολής τους, υπάρχει ένα θέμα, το οποίο ούτε τα δελτία ειδήσεων αγγίζουν, ούτε τα πολιτικά κόμματα ασχολούνται, γιατί πολύ απλά δεν έχουν απαντήσεις. Το ερώτημα αυτό, αναδύεται με όλη την τρομακτική μορφή λόγω κρίσης και δεν είναι άλλο από τη θέση και το ρόλο του ατόμου στην ιστορία.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στοχαστές, διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της κοινωνίας μας είναι απλοί άνθρωποι μεροκαματιάρηδες και μισθοσυντήρητοι. Είναι άνθρωποι που εκόντες άκοντες ενεπλάκησαν σε μια ιστορική περιδίνηση για την οποία έμαθαν μόνο όταν τους χτύπησε κατακέφαλα η κρίση και οι επιπτώσεις της.

Υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που ασμένως συμμετείχε στη διαπλοκή του πελατειακού κράτους. Που πίεσε και πιέζει για προνόμια, που είναι οργανωμένο σε πανίσχυρες ανάλγητες συντεχνίες, που διεφθάρη και διέφθειρε, που πότισε τοξικό φαρμάκι σε τούτη και τις μέλλουσες γενιές.

Υπάρχει όμως κι ένα άλλο μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που δε συμμετείχε στο πάρτι, που είναι οι αδύναμοι και απροστάτευτοι, οι άνθρωποι που μοχθούν και παλεύουν να τα βγάλουν πέρα. Και αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν εκτός του οπτικού πεδίου του πολιτικού συστήματος, απλά και μόνο γιατί έτσι το βολεύει. Τους αγνοεί επιδεικτικά, γιατί δεν μπορούν να το πιέσουν και να το εκβιάσουν όπως κάνουν οι συντεχνίες. Τους αγνοεί και, εν πολλοίς, περιφρονεί και τους θυμάται μόνο όταν πρόκειται να γίνουν εκλογές.

Αυτό το τμήμα της ελληνικής κοινωνίας είναι που πληρώνει και το μερίδιο των άλλων. Στην πλάτη αυτών των ανθρώπων φορτώνονται βάρη, αμαρτίες και ενοχές που δεν τους αξίζουν. Μετατρέποντας τους αρχικά σε υποζύγια και στη συνέχεια σε αποσυνάγωγους, περιθωριοποιώντας τους, το πολιτικό σύστημα νομίζει πως απαλλάσσεται από το περιττό βάρος. Για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση οι άνθρωποι αυτοί είναι αόρατοι.

Αυτός, ο απλός, ξεχασμένος, μοναξιασμένος άνθρωπος που παλεύει να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες και τα βάρη της εποχής, γίνεται «χρήσιμη εικόνα» για τα δελτία ειδήσεων ή κάποιος δακρύβρεχτες «κοινωνικές εκπομπές», όπου το ανθρωποφαγικό φιλοθεάμον κοινό απολαμβάνει την κατακρεούργηση του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords