Ο Πούσκιν στην πλαγιά του Παρνασσού

Tα 215 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν και την ημέρα της Ρωσικής Γλώσσας γιορτάζει στις 6 Ιουνίου η Ρωσία. Αυτή η ημέρα επελέγη για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του μεγάλου Ρώσου λογοτέχνη Αλεξάντρ Πούσκιν στους Δελφούς, στην πλαγιά του Παρνασσού. Ο Ολέγκ Ευγένιβιτς Βολοβίκ, πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Ρώσων συγγραφέων και μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, μίλησε στον Αθήνα 9.84 και την Έλενα Κοντράτοβα.

ΕΡ: Η ιστορία του μνημείου είναι ασυνήθιστη. Aν είχα την δυνατότητα θα της έδινα έναν τίτλο: «Ο "άστεγος " Πούσκιν επιτέλους βρήκε το σπίτι του στον Παρνασσό». Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας αυτή την ιστορία;

ΑΠ: Με μεγάλη μου χαρά ! Κατ 'αρχάς, σε αυτό το έργο δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε συντρόφους και εταίρους, όπως τον Ολέγκ Παβλοβίτς Στεπένκο τον γνωστό μεταφραστή της λογοτεχνίας, με τον οποίον ταξιδέψαμε μαζί πολλές φορές στον Παρνασσό, για να βρούμε μια θέση για τον Πούσκιν, και είναι ένας από τους συνοδοιπόρους του σχεδίου για να σώσουμε το άγαλμα. Γενικά, πολλοί άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο , συμμετείχαν σε αυτό το έργο. Αυτοί που με την καρδιά και την ψυχή τους εμπνεύστηκαν από την ιδέα να στήσουμε το μνημείο του Αλεξάντρ Πούσκιν στον Παρνασσό, τον οποίο ο Πούσκιν επανειλημμένα υμνούσε στα υπέροχα έργα του.
Αυτό το μνημείο έχει τη δική του ιδιαίτερη και ασυνήθιστη ιστορία. Η προτομή ποτέ δεν είχε στηθεί, αν και υπήρχε εδώ και 15 χρόνια. Δημιουργήθηκε στην πόλη Τάρτου της Εσθονίας, για την 200η επέτειο από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου ποιητή. Το άγαλμα θα έπρεπε να είχε τοποθετηθεί από το 1999 στο χώρο του πανεπιστήμιο του Τάρτου, αλλά, δυστυχώς, οι αρχές της Εσθονίας δεν έδωσαν τη σχετική άδεια και από τότε ο Πούσκιν έχει μείνε στα αζήτητα, θαμμένος στη λησμονιά. Και σε αυτό δεν φταίνε οι Εσθονοί . Πολλοί κάτοικοι της Εσθονίας, οι διανοούμενοι, διαβάζοντας ένα άρθρο στη RIA - Novosti , που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, εξέφρασαν έκπληξη. Δεν ήξεραν ότι οι αρχές "απαγόρευσαν" να στηθεί μια προτομή του Πούσκιν στη χώρα και λυπούνται βαθύτατα για το γεγονός , ότι αυτό μνημείο «έφυγε» από την υπέροχη, κατά τη γνώμη μου, Εσθονία. Αλλά την ίδια στιγμή είναι πολύ ευχαριστημένοι που έχει βρεθεί ένα μοναδικό μέρος για τον Πούσκιν στην πλαγιά του Παρνασσού, και είναι υπερήφανοι γι 'αυτό. Αυτή η χρονιά σηματοδοτεί τα 215 - χρόνια από τη γέννηση του Αλεξάντρ Πούσκιν, και εμείς προσπαθούμε να τα τακτοποιήσουμε όλα για αυτή την ημερομηνία. Μπορείτε να φανταστείτε; Από την Εσθονία, τις ακτές της Βαλτικής, αυτό το μνημείο παραδόθηκε στις αρχές του Αμβούργου, στη συνέχεια φορτώθηκε σε ένα μεγάλο πλοίο, ταξίδεψε γύρω από την Ευρώπη και στο τέλος έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά.

ΕΡ: Πώς ήρθε η ιδέα να τοποθετηθεί η προτομή του Πούσκιν στην πλαγιά του Παρνασσού;

ΑΠ: Είναι δύσκολο να εξηγήσω ακριβώς πώς ήρθε αυτή η ιδέα. Ονειρεύτηκα την ιδέα μετά από μία τηλεφωνική συζήτηση με τον αντιπρόσωπο μας για τον χώρο που θα τοποθετηθεί η προτομή. Εγώ μένω τώρα στη Βουδαπέστη. Η ιδέα ήρθε περίπου στις 4 το πρωί. Αμέσως ξύπνησα, έφτιαξα καφέ, τον έβαλα σε ένα θερμός, κάθισα στο αυτοκίνητο και οδήγησα από τη Βουδαπέστη στην Ελλάδα για να δω που βρίσκεται ο Παρνασσός. Φτάσαμε στην πόλη των Δελφών, πήγαμε στο δήμαρχο, συστηθήκαμε, βρήκαμε κατανόηση. Κάναμε μια συμφωνία ότι δωρίζουμε στην πόλη των Δελφών την προτομή του Πούσκιν και η πόλη το δέχτηκε αυτό. Ομολογώ, ότι εκείνη τη στιγμή εγώ ακόμα δεν είχα δει την προτομή. Αμέσως μετά τη συμφωνία, αποφάσισα να πάω στην Τάρτου και να την αγοράσω. Και εφόσον είχαν πέσει υπογραφές, αρχίσαμε να εξετάζουμε το μέρος που θα γινόταν η εγκατάσταση. Σημειώστε, ότι στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη και περίπλοκη η διαδικασία για να πάρει κανείς την άδεια για την εγκατάσταση ενός μνημείου, και ιδιαίτερα στους Δελφούς, που από μόνο του είναι μνημείο παγκόσμιας ιστορίας και αρχαιολογίας και για αυτό το να πάρεις άδεια, είναι σχεδόν αδύνατο. Αλλά η ιδέα ότι ο Πούσκιν πρέπει να στηθεί στον Παρνασσό, κατά κάποιο τρόπο μας έδωσε φτερά και έμπνευση και τελικά πετύχαμε. Ξέρετε, υπήρχαν σκέψεις, τι θα γίνεται με το «φτωχό Πούσκιν» που βρίσκεται κάπου στο πίσω μέρος του εργαστηρίου του γλύπτη, ξεχασμένος από όλους. Με την ευκαιρία, πρέπει να σας πω ότι ο δημιουργός της προτομής είναι ένας μεγάλος γλύπτης, ο Στανισλάβ Νετσβολόντοβ, που ζει στη πόλη Τάρτου. Είναι πολύ γνωστός για πολλά έργα του. Το μνημείο είναι υπέροχο. Είναι ένα πολύ κομψό έργο με ύψος 3,1 μέτρα. Η προτομή του Πούσκιν είναι τοποθετημένη πάνω σε μια εξάγωνη στήλη από γρανίτη. Ξέρετε, πριν τον Παρνασσό, είχαμε την ιδέα να δώσουμε την «ελευθερία» στον Πούσκιν. Να τον μεταφέρουμε στο νησί της ελευθερίας, στην Κούβα.

ΕΡ: Εδώ υπάρχει κάποιος συμβολισμός.

ΑΠ: Ναι! Ελευθερία στο νησί της ελευθερίας. Ήταν και αυτή μία ιδέα, αλλά στο τέλος επιλέξαμε τον Παρνασσό.

ΕΡ: Νομίζω ότι είναι η σωστή επιλογή, δεν είναι μυστικό ότι ο Πούσκιν ήταν ένας μεγάλος φιλέλληνας και συχνά στα έργα του δόξασε την Ελλάδα.

ΑΠ: Βεβαίως. Με την ευκαιρία, θέλω να σας πω ότι με το μνημείο του Πούσκιν στους Δελφούς, εμείς με τους Έλληνες συνεργάτες μας, σχεδιάζουμε να ανακοινώσουμε την έναρξη ενός πάρκου παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έχουμε μια σειρά από σκέψεις και ιδέες για ανάπτυξη στο μέλλον. Επιπλέον, η ιδέα αυτή θα θέλαμε να δώσει και την ώθηση για περισσότερο τουρισμό: υπάρχει μια σειρά από εξαιρετικές προτάσεις για την οργάνωση διαφόρων φεστιβάλ λογοτεχνίας εδώ. Θα δούμε τι θα συμβεί στο μέλλον. Και αν, με την Βοήθεια του Θεού, αυτά τα όνειρα υλοποιηθούν, τουλάχιστον εν μέρει, εμείς θα είμαστε πανευτυχείς .

ΕΡ: Για την υλοποίηση του έργου συναντήσατε πολλές δυσκολίες ;

ΑΠ: Πρώτον, για κάθε ιδέα χρειάζονται πάθος και πίστη, ότι αργά ή γρήγορα αυτό όνειρο θα πραγματοποιηθεί . Κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του σχεδίου, μας έχουν βοηθήσει πολλοί άνθρωποι, για παράδειγμα, οι τελωνειακοί υπάλληλοι στην Εσθονία. Αυτοί, με ιδιαίτερο ζήλο μάζεψαν τα απαραίτητα έγγραφα για το φορτίο μας. Φέρθηκαν με πολύ ευαισθησία στο γεγονός και, παρεμπιπτόντως, ήταν οι πρώτοι που εξέφρασαν τη λύπη τους που ο Πούσκιν αφήνει την Εσθονία. Συνέχεια ρωτούσαν: «Πώς μπορεί αυτό να συμβεί; Αυτό είναι αδύνατο». Αλλά μετά, όταν μάθανε ότι το μνημείο θα ταξιδέψει στον Παρνασσό στην Ελλάδα, το χαμόγελο φώτισε τα πρόσωπα τους και συμφώνησαν ότι: «Ναι, εκεί θα ειναι καλύτερα γι 'αυτόν». Είναι απαραίτητο να έρθεις στην Ελλάδα για να συμφωνήσεις σε κάτι, κάτι για να υπογράψεις. Με την ευκαιρία, θέλω να επισημάνω ότι έχουμε θαυμάσιους χορηγούς - τους Ρώσους επιχειρηματίες: Ματιέσνο Βαλέντινα από την πόλη Νιαγάν περιοχή του Τσουμένσκ της περιφέρεια Χάντι-Μανσίσκ και ο δεύτερος μας χορηγός είναι ο Σεργκέι Προύντνικοβ από την πόλη Ουστ-Κουτ της περιφέρειας του Ιρκούτσκ. Σε γενικές γραμμές, συναντάς τεράστιες δυσκολίες όταν προωθείς πολιτιστικά έργα . Πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι προσεγγίζουν αυτά τα ζητήματα με ψυχρότητα, με δυσπιστία ότι κάτι μπορεί να γίνει. Εμείς έχουμε χτυπήσει την πόρτα σε πολλούς οργανισμούς. Όχι για τα χρήματα (δεν έχουμε αυταπάτες ότι κάποιος θα μας δώσει χρήματα). Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι η διοικητική υποστήριξη π.χ ένα τηλεφώνημα, μια σύσταση. Μπορώ να πω ότι σε αυτό επίπεδο δεν έχουμε θερμή υποστήριξη. Από την Ελλάδα συνεργάτες μας είναι ένας οργανισμός «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΕΛΦΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» με επικεφαλής τον πρώην δήμαρχο της πόλης των Δελφών του Παναγιώτη Καλτσή. Είναι ένας πολύ καλός φίλος και θαυμαστής του έργου μας και υποστηρικτής αυτής ιδέας. Ήμασταν πολύ τυχεροί που τον έχουμε συνεργάτη σε αυτό το έργο.

ΕΡ: Η 6η Ιουνίου είναι μία σημαντική ημέρα για τους Ρώσους: Τα γενέθλια του Αλεξάντρ Πούσκιν και η Ημέρα Ρωσικής γλώσσας. Όμως υπάρχει η αίσθηση ότι κάποιοι πολιτικοί ή κρατικοί υπάλληλοι των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν την πολιτιστική κληρονομιά της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσικής γλώσσας , ως παράγοντα για την ενότητα των λαών της πρώην σοβιετικών κρατών . Γιατί νομίζετε ;

ΑΠ: Αυτοί οι "κοντόφθαλμοι " χωρίς όραμα πολιτικοί δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες σε σχέση με τη Ρωσία . Η Ρωσία πάντα ήταν, είναι και θα είναι μια μεγάλη δύναμη, μια χώρα με μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά. Μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες : την οικονομική , την ανθρώπινη και την πολιτιστική. Εδώ δεν είναι μόνο η προφανής βλακεία των πολιτικών , αλλά κάνουν ζημιά και στις δικές τους χώρες. Επειδή στερούν από τους λαούς τους μεγάλη ανθρώπινη επαφή, πολιτιστική και οικονομική. Μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία είναι ένας τόπος όπου οι εκπρόσωποι των χωρών αυτών που «λιθοβολούν» τη Ρωσία δουλεύουν εκεί και βγάζουν χρήματα. Αυτό δεν είναι λογικό. Ελπίζω ότι αυτό γίνετε μόνο στο επίπεδο ορισμένων πολιτικών και όχι στο επίπεδο των ανθρώπων.
Κοιτάξτε, σήμερα στο δικό μας οργανισμό των συγγραφέων είναι εκπρόσωποι από 58 χώρες. Δεν είναι λίγο. Και δεν είναι μόνο οι εκπρόσωποι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πολλοί από αυτούς έχουν γεννηθεί σε διαφορετικές χώρες που τα έργα τους είναι άξια να μεταφραστούν στα ρωσικά ή το αντίστροφο. Να μεταφραστούν από τα ρωσικά στην εθνική τους γλώσσα. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Τέτοια ανταλλαγή πολιτιστικών γεφυρών και θερμών αισθημάτων, τι μπορεί να είναι πιο σημαντικό για μας στο "τρελό κόσμο" του ζούμε ;

ΕΡ: Ως ένας Ρώσος συγγραφέας που ζει σε άλλη χώρα, πως σχολιάζετε τα γεγονότα στην Ουκρανία ;

ΑΠ: Με πόνο. Όλα αυτά, είναι μια δοκιμασία που μας έστειλε κάποιος, δεν ξέρω, από πάνω . Πρέπει να κοιτάξουμε να ηρεμήσουμε την κατάσταση. Και Θεού θέλοντος, πρέπει να βρεθεί μια ειρηνική διέξοδο από αυτή τη φοβερή κρίση . Τώρα, η Ουκρανία βρίσκετε σε οδυνηρή θέση. Είναι πολύ κρίμα. Είναι πόνος.

ΕΡ: Επισκέπτεσθε την Ελλάδα πολύ συχνά. Τι σας αρέσει σε αυτήν;

ΑΠ: Ξέρετε, μου είναι δύσκολο να διαλέξω. Τώρα βρίσκομαι στις πλαγιές του Παρνασσού και μπροστά μου ανοίγεται μια απίστευτη θέα. Αν τώρα είχα φτερά, θα πετούσα από το βουνό. Μου αρέσει που οι Έλληνες είναι πολύ ανοιχτοί άνθρωποι. Μου αρέσει η καλοσύνη τους, και φυσικά, η ιστορία τους. Απίστευτη, καταπληκτική και μοναδική στην παγκόσμια ιστορία. Αυτή η χώρα είναι πηγή έμπνευσης και πολιτισμού για όλο τον κόσμο. Τα όμορφα λουλούδια, οι όμορφες γυναίκες, οι χοροί, τι μπορώ να πω για την ελληνική κουζίνα; Η Ελλάδα είναι ένα καταπληκτικό μέρος στον κόσμο. Είναι ο Παράδεισος! Θα ήθελα, όσο πιο γρήγορα γίνεται, η Ελλάδα να βγει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση, εννοώ την οικονομική. Και εμείς, με τις σεμνές μας δυνατότητες θα προσπαθήσουμε να τη βοηθήσουμε σε αυτό.