Ο Π. Μονοκρούσος στον ΑΘΗΝΑ984

Ο επικεφαλής Ανάλυσης Χρηματοοικονομικών Αγορών της Eurobank, Πλάτων Μονοκρούσος, μίλησε στις 30/10 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τους Νεκτάριο Νώτη και Γιάννη Παπαγεωργίου.

Μεταξύ άλλων είπε:

* Για κόκκινα δάνεια:

«Είναι γνωστό ότι υπάρχει μεγάλο θέμα με τα κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα -το γνωρίζουμε όλοι- και θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μια πιο άμεση επίλυση αυτού του θέματος, διότι το ιδιωτικό χρέος αυτή τη στιγμή -κατά την άποψή μου- είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις προοπτικές της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας για πολλούς λόγους. Υπάρχει λοιπόν ένα draft, το οποίο θα πρέπει ν' αναλυθεί και να δούμε και εμείς τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την οικονομία, τις τράπεζες και τους δανειολήπτες. Έχω όμως την εντύπωση -έχει τύχει να κοιτάξω τις προωθούμενες αλλαγές σε γενικές γραμμές-, ότι είναι πιο κοντά σε αυτό το οποίο λέμε διεθνές best practice, δηλαδή μια καλή πρακτική διεθνώς. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό είναι μια πολύ δύσκολη άσκηση, διότι, ενώ υπάρχει -ας το πούμε- μια πολύ καλή μεθοδολογία, η οποία είναι τεσταρισμένη και αναγνωρισμένη διεθνώς για την επίλυση των κόκκινων δανείων στις επιχειρήσεις, δεν συμβαίνει το ίδιο και για τα κόκκινα δάνεια στα νοικοκυριά. Εκεί δεν υπάρχει κάποιο guide line, κάποιο best practice στο οποίο μπορούμε να στηριχτούμε. Θα πρέπει, λοιπόν, να το δούμε αυτό, να το αναλύσουμε και να δούμε ποια θα είναι τα αποτελέσματά του, καθώς και οι πιθανές παρενέργειες του για την οικονομία, τις τράπεζες και τους καταναλωτές... Τα προαπαιτούμενα είναι ότι ο μηχανισμός αυτός -οι όποιες προωθούμενες ρυθμίσεις και παρεμβάσεις- θα πρέπει να κινηθούν στη λογική ότι θα πρέπει να υπάρχει μια πιο άμεση επίλυση αυτού του θέματος. Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολύ μεγάλες καθυστερήσεις στα δικαστήρια για να εξεταστούν κάποιες υποθέσεις που μπορεί να φτάσουν ίσως και πέντε χρόνια. Επομένως, όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, θα υπάρχει ένας μηχανισμός, ο οποίος θα είναι εξωδικαστικός, θα επιτρέπει δηλαδή σε κάποιες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα, όπως να χρωστούν στις τράπεζες, να έρθουν σε συνεννόηση με τις τράπεζες και η όλη διαδικασία να κινηθεί πιο γρήγορα. Για παράδειγμα, υπήρχε ένας τέτοιος μηχανισμός και στον πτωχευτικό κώδικα, αλλά δεν ήταν αρκετά αποδοτικός, διότι απαιτούσε, για παράδειγμα, σύμπνοια απ' όλους τους δανειστές, απ' όλες τις τράπεζες. Εδώ με τη σχετική πλειοψηφία κάποιων τραπεζών θα μπορεί να κινηθεί όλη η διαδικασία. Επομένως, θα πρέπει όλο αυτό το σύστημα να μπορέσει να προωθήσει την επίλυση αυτών των θεμάτων, μια συμφωνία η οποία θα είναι πολύ πιο γρήγορη και με μικρότερο κόστος».

* Για ελληνικό χρέος:

«Όσον αφορά τον μηχανισμό που θ' αντικαταστήσει το πρόγραμμα του ΔΝΤ, νομίζω ότι αυτή θα είναι μια προληπτική γραμμή στήριξης. Θα υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα για τη χρήση αυτής της γραμμής. Το μέγεθος αυτής της προληπτικής γραμμής θα πρέπει να είναι τέτοιο, που να διασκεδάζει τις όποιες ανησυχίες, όπως ότι μπορεί να υπάρξουν κάποια χρηματοδοτικά κενά τα επόμενα 1 - 2 χρόνια, τα οποία δεν θα μπορούσαν δυνητικά να καλυφθούν από την ελληνική πλευρά. Έτσι, θα πρέπει το μέγεθος αυτού του μηχανισμού να είναι τέτοιο που να δίνει διαβεβαιώσεις στις αγορές ότι ουσιαστικά θα μπορέσει να καλυφθούν αυτά τα χρηματοδοτικά κενά, εάν υπάρξει ανάγκη. Άρα, λοιπόν, μιλάμε για 15 - 20 δισ. ευρώ περίπου, για τα επόμενα δύο χρόνια. Τόσο είναι περίπου και το χρηματοδοτικό κενό, όπως υπολογίζεται. Όσον αφορά το θέμα της επίλυσης του χρέους, σαφώς εδώ θα πρέπει να υπάρξει μια διευθέτηση διότι ο λόγος χρέους - ΑΕΠ, αυτή τη στιγμή, είναι πολύ υψηλός σε σχέση με τα διεθνή δεδομένα. Είναι περίπου 175% - 177%. Παρόλα αυτά η εξυπηρετησιμότητα του χρέους έχει βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια μετά και το PSI, αλλά και τις επαναγορές ομολόγων και τις μειώσεις των επιτοκίων στα δάνεια του επίσημου τομέα, τα οποία έχουν πραγματοποιηθεί την περίοδο 2011 - 2012. Επομένως, χρειαζόμαστε ακόμη μια διευθέτηση, έτσι ώστε να μειωθεί και ο λόγος χρέους - ΑΕΠ κοιτώντας μπροστά και να βελτιωθεί η εξυπηρετησιμότητα του χρέους. Μας ενδιαφέρει κυρίως η περίοδος μετά το 2020 - 2023, όταν οι δανειακές ανάγκες της κυβέρνησης θα παρουσιάσουν μια σημαντική αύξηση. Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρξει μια τέτοια διευθέτηση η οποία -κατά την άποψη μου- θα παρέχει μια σημαντική επέκταση των χρόνων ωρίμανσης των δανείων αυτών, έτσι ώστε και να βελτιώσουν το προφίλ των δανειακών αναγκών του ελληνικού δημοσίου, αλλά και σε λόγους κυρίως τρέχουσας αξίας, να μειώσουν το χρέος σε ΑΕΠ. Είναι πολιτικό το θέμα για το ποιες θα είναι αυτές οι αποφάσεις. Εκτιμώ ότι, αυτή τη στιγμή, δεν μπορούμε να μιλάμε για απομείωση του δημοσίου χρέους. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί σε αυτή τη φάση, διότι θα πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια της ευρωζώνης. Παρόλα αυτά, βλέπω εφικτή μια διευθέτηση που θα μπορούσε να παρέχει μια μεγάλη επέκταση των χρόνων ωρίμανσης αυτών των δανείων και μια περαιτέρω μείωση των επιτοκίων, τα οποία ήδη είναι πολύ χαμηλά. Η βάση είναι η συμφωνία του Eurogroup τον Νοέμβριο του 2012. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Στην Eurobank έχουμε επεξεργαστεί διάφορα σενάρια, έχουμε κάνει και δημοσιεύσεις στο παρελθόν, οι οποίες έχουν αναφερθεί και στα μέσα. Αυτές είναι οι γραμμές, στις οποίες νομίζω ότι θα κινηθεί η διευθέτηση. Επιπλέον, ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι θα πρέπει να προχωρήσουμε σε επιτόκια, τα οποία δεν είναι μεταβαλλόμενα, δεν εξαρτώνται δηλαδή από το επιτόκιο Euribor. Θα πρέπει ουσιαστικά αυτά να σταθεροποιηθούν, για ν' αποφευχθεί μια πιθανή αύξηση των δανειακών υποχρεώσεων για την εξυπηρέτηση των επιτοκίων, του κόστους δηλαδή των δανείων αυτών, σε περίπτωση που μετά από κάποια χρόνια έχουμε μια αλλαγή στο περιβάλλον της ευρωζώνης και δούμε υψηλότερα πλασματικά επιτόκια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κάτι το οποίο δεν φαίνεται πάντως να συμβεί τα επόμενα 1 - 2 χρόνια...
Νομίζω ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να λάβει υπόψιν του ότι στην εξίσωση της λειτουργίας της κυβέρνησης ή της όποιας διαπραγμάτευσης με τους επίσημους δανειστές δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχουν οι αγορές οι οποίες καθορίζουν το χρόνο, το προφίλ και τον τρόπο με τον οποίο η χώρα θα επανακτήσει μια σταθερή πρόσβαση στις αγορές. Επομένως, οι αγορές αυτή τη στιγμή λειτουργούν σαν ένας μηχανισμός, ο οποίος τιμολογεί τους όποιους κινδύνους μπροστά, καθώς και τη λειτουργία της όποιας κυβέρνησης, όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική, τις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά και τη σχέση με τους δανειστές. Δεν είμαστε μόνοι μας. Θα πρέπει ουσιαστικά οι όποιες διευθετήσεις, οι όποιες κινήσεις γίνουν, να γίνουν σε συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους κυρίως, διότι αυτή τη στιγμή, όπως έχουν τα πράγματα και απ' ό,τι φαίνεται, σαφώς θα πρέπει η χώρα να εξασφαλίσει κάποια μορφή χρηματοδότησης, είτε κάποια δανειακή γραμμή από τους εταίρους, είτε από τις αγορές. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν οι αγορές και θα πρέπει οι όποιες κινήσεις γίνουν από εδώ και πέρα να γίνουν σε σύμπνοια με τους επίσημους δανειστές και τους Ευρωπαίους εταίρους. Εκτιμώ ότι σε αυτή τη γραμμή προχωρούμε ούτως ή άλλως».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ