Ο Γ. Παναγόπουλος στον ΑΘΗΝΑ984

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, μίλησε στις 14/6 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Άρη Τόλιο. Μεταξύ άλλων, είπε:* Για την αυριανή απεργία:«Ένα "όχι", δεν νομίζω ότι δίνει την πραγματική διάσταση. Είναι η άρνησή μας, να αποδεχθούμε ένα νέο σχέδιο, το οποίο είναι εξίσου άδικο, εξίσου άνισο και αναποτελεσματικό με το πρώτο Μνημόνιο. Γιατί, αυτό είναι το Μεσοπρόθεσμο, ένα δεύτερο Μνημόνιο... Θα έπρεπε, τα μέτρα, να είναι μέτρα που έχουν ταξική και κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν μπορεί, για μια ακόμη φορά, να έρχονται τα μόνιμα "υποζύγια" -μισθωτοί, συνταξιούχοι και οι άνεργοι- να πληρώνουν...Προφανώς ότι πρέπει να υπάρχουν μέτρα δημοσιονομικού νοικοκυρέματος, πρέπει. Αλλά τα μέτρα αυτά, να κατευθύνονται προς τους έχοντες και κατέχοντες, στους φοροκλέφτες, τους φοροφυγάδες. Αν είχε αντιμετωπιστεί κατά 50% το πρόβλημα της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, δεν θα υπήρχε χρεία επιβολής νέων φόρων και τέτοιων άδικων μέτρων, απέναντι στις δυνάμεις εργασίας».Δημοσιογράφος: Επειδή και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν είναι έξω από την κρίση, αυτή τη στιγμή υπάρχει μια άτυπη σύγκριση "Πεδίον του Άρεως και Σύνταγμα" και έχω την αίσθηση, ότι εδώ η νίκη έρχεται προς το Σύνταγμα. Αυτό, σας προβληματίζει;Γ. Παναγόπουλος: «Όχι, δεν μας φοβίζει... Δεν μας φοβίζει, με την έννοια ότι όταν ένας κόσμος αφυπνίζεται, εκδηλώνει την οργή, την αγανάκτησή του, είναι καλό. Όταν, δηλαδή, σηκώνεται από τον καναπέ και προσπαθεί με τη μέθοδο την οποία επέλεξε - δεν είναι αυτή (σ.σ. η μέθοδος) που τα συνδικάτα προκρίνουν. Τα συνδικάτα, ως θεσμοί συλλογικοί, προκρίνουν τη συλλογικότητα, την οργανωμένη πάλη, τα συγκεκριμένα αιτήματα, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε ότι σε αυτό το αμάγαλμα τάξεων, απόψεων, αυτό το ποικιλόχρωμο πράγμα της πλατείας, μπορεί να εκφράσει. Εν τούτοις, είναι πάρα πολύ θετικό, γιατί είναι η κοινωνία, με αυτές τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις της, που προσπαθεί να εκφραστεί...».Και πρόσθεσε: «Νομίζω, ότι και εμείς έχουμε ευθύνες... Ως θεσμοί -γιατί θεσμοί είναι και τα συνδικάτα-, βιώνουν την απαξίωση, λόγω των πρακτικών τους, των αντιφάσεων τους, των αγκυλώσεων της κομματικοκρατίας που υπήρχε στο εσωτερικό τους. Κάθε θεσμός, σήμερα, απαξιώνεται...Νομίζω, ότι έχει αρχίσει ένας αναστοχασμός όλης αυτής της πορείας που είχαμε. Αρχίζουν, οι νέοι άνθρωποι, να βλέπουν τι μπορεί να γίνει και να αντιμετωπίσουν ένα μείζον πρόβλημα για τα συνδικάτα, τον κατακερματισμό της απασχόλησης...».* Για τη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος - ΠΑΜΕ:«Επιχειρείται ιδεολογική -μου θυμίζει ημέρες Μεσοπολέμου- και οργανωτική διάσπαση, εντός του συνδικαλιστικού κινήματος... Νομίζω, ότι αυτό θα πρέπει να σταματήσει. Μια πρόταση που κάναμε και την κάναμε για να αποδείξουμε, ότι δεν είναι τόσο αγνά και καθαρά τα πράγματα που λένε: στην τελευταία διοίκηση της ΓΣΕΕ, είπαμε πως ό,τι προτείνει το ΠΑΜΕ -ό,τι προτείνει- το αποδεχόμαστε, με μια προϋπόθεση. Δηλαδή, να κάνουμε τις απεργίες που λέει, τις ημέρες που λέει, με μια προϋπόθεση: να κάνουμε όλοι μια κοινή συγκέντρωση στο Πεδίο του Άρεω