Να ποιος κάνει κουμάντο σ' αυτόν τον τόπο

του Σταμάτη Ζαχαρού

Παρά το γεγονός ότι άπαντες κόπτονται για την ισότητα και την ισονομία, η απόσυρση της τροπολογίας για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια καταδεικνύει όχι μόνο το μέγεθος της υποκρισίας, αλλά και το ποιός κάνει τελικά κουμάντο σ' αυτή τη χώρα.

Έχοντας πιεστεί από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αλλά και από την κατακραυγή οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης

ετοίμασε τη σχετική τροπολογία και προτίθετο να την καταθέσει για κύρωση στη Βουλή μαζί με το -συναφές- αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Λίγες ώρες και μερικούς αφορισμούς αργότερα, η τροπολογία αποσύρθηκε «μέχρι νεοτέρας».

Η ελληνική πολιτεία επιλέγει τη λογική της στρουθοκαμήλου, μιμούμενη εν πολλοίς τους φονταμενταλιστές του Ισλάμ, σύμφωνα με τους οποίους, δεν υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στις κοινωνίες τους. Κοινός τόπος των δύο κοινωνιών; Ένα θεοκρατικό κράτος, όπου κανείς δεν θέλει ή τολμά να τα βάλει με την εκκλησία. Στο Ισλάμ απροκάλυπτα. Εδώ με φερετζέ. Οι περισσότεροι πολιτικοί σπεύδουν να δηλώσουν σεβασμό στους παπάδες προσδοκώντας στις ιερές ψήφους. Δεν θα τα χαλάσουν τώρα για μια υπόθεση που αφορά τους απόκληρους της κοινωνίας. Ίσως τους ενδιέφερε αν οι «απόκληροι» ήταν περισσότεροι και επηρέαζαν με την ψήφο τους.

Είναι πάντως ανήκουστο ένας παπάς (ουσιαστικά δημόσιος υπάλληλος) να απειλεί δημοσίως τους Βουλευτές με αφορισμό και να μην υπόκειται καμία συνέπεια. Είναι επίσης ανήκουστο μια τροπολογία που τελικά δεν έχει καμία αρνητική συνέπεια για κανέναν, να θυσιάζεται στο βωμό του συντηρητισμού.

Ακόμη χειρότερα οι πολιτικοί αγνοούν επιδεικτικά το δικαίωμα ισονομίας των πολιτών υπακούοντας σε συμφέροντα ή σκουριασμένες αντιλήψεις που υποστηρίζουν ότι η κοινωνία σκανδαλίζεται αν δύο άτομα του ιδίου φύλλου έχουν τα ίδια φορολογικά και νομικά δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια.