Κι όλ’ αυτά, για να μην δοθεί ο λόγος στο λαό…

Του Βασίλη Πάϊκου

Ξεκίνησεμε «παραχωρήσεις» ο Πρωθυπουργός ΑντώνηςΣαμαράς. Συνέχισε με απειλές. Να δούμεπου θα καταλήξει... Παραχωρήσειςπου λέει ο λόγος δηλαδή. Για υπουργείαστους «προθύμους», και εκλογές στο τέλοςτου 2015. Όσο για τις απειλές, εκεί βρέθηκεεντελώς στο στοιχείο του. Κινδυνολογίαπρώτα-πρώτα, για την εθνική περιπέτειαπου παραμονεύει, για τους εθνικούςκινδύνους που ελλοχεύουν έτσι και δενεκλεγεί Πρόεδρος. Και στοχοποίηση τωναπείθαρχων, όσων «δεν συμμορφωθούν προςτας υποδείξεις». Των αντεθνικώς ψηφιζόντωνβουλευτών,

οι οποίοι όμως «θα έχουνονοματεπώνυμο». Και «διεύθυνση κατοικίας»,συμπλήρωσε ο Άδωνης. Έτσι για να θυμηθούντις παλιές καλές εποχές των πολιτικώντους προπατόρων. Και να τις ξεπατικώσουν.Παλιά τους τέχνη κόσκινο το φακέλωμα,έτσι κι αλλιώς...

Ταπάνω-κάτω κοντεύουν νάρθουν στο πολιτικόσύστημα τούτες τις μέρες. Ανασυντίθεταιτο πολιτικό σκηνικό, κανονικά. Παίζονταιπολλά βλέπεις, πάρα πολλά. Συμφέρονταπολιτικά, επιχειρηματικά, μιντιακά.Βλέπουμε έτσι, κόμματα να κινδυνεύουνμε αποσύνθεση, έως και εξαφάνιση. Βλέπουμενέα κόμματα να ξεπροβάλλουν. Βλέπουμεεπιστροφή πληθώρας ασώτων στις μητρικέςκομματικές αγκάλες. Και που είσαι ακόμη.Οι κοινοβουλευτικές ομάδες της ΔΗΜΑΡκαι των ΑΝΕΛ οι πλέον ευάλωτες. Καθώςπροσεγγίζονται «αρμοδίως» ως πολύφερνεςνύφες ή, επί το ρεαλιστικότερο, ως πεδίαπρος λαφυραγώγηση. Με όχι ευκαταφρόνητησυγκομιδή ήδη, και με προσδοκίες γιαπλουσιότερη. Όσο για τον ευρύ (ευρύτεροπαρά ποτέ) χώρο των ανεξάρτητων βουλευτών,με τον τρόπο που πολιτεύονται αρκετοίαπ' αυτούς, μάλλον για ξέμπαρκουςμπορείς να μιλήσεις παρά για ανεξάρτητους.Ξέμπαρκους πολιτευομένους, αναζητούντεςεναγωνίως φιλόξενο μπάρκο. Ανθρώπινοβέβαια, ως ένα βαθμό και κατανοητό.Δεδομένου ότι των δύο κομμάτων τηςελάσσονος αντιπολιτεύσεως οι βουλευτές,βλέπουν θολό έως γκρίζο το πολιτικόμέλλον, οπότε γιατί να μην εξασφαλίσουνενός έτους πολιτικό βίο ακόμη. Κι έχειο Θεός για μετά. Ανθρώπινο, ως ένα βαθμόκαι κατανοητό, πλην απολύτως ευτελές.Και ως τέτοιο πολιτικά απαράδεκτο.Εκεί, σ' αυτές τις δεξαμενές ποντάρουν.Εκεί έχουν απλωθεί τα κυβερνητικάπαραγάδια. Κι ό,τι πιάσουν.

Απότην άλλη μεριά, σε κατάσταση νευρικήςκρίσης διατελεί το πρώην κραταιό ΠΑΣΟΚ.Καθώς, σύμφωνα με όλες τις διατιθέμενεςενδείξεις, αλλά και με βάση την απλήπολιτική λογική, το επωαζόμενο κόμματου Γιώργου Παπανδρέου, δεν αποκλείεταινα οδηγήσει σε πολιτική εξαφάνιση καιτους δύο του θυγατρικούς πόλους. Με-προφανώς- κερδισμένους τους δύο φορείςτου νέου δικομματισμού, και ως ένα βαθμότο νεοπαγές «Ποτάμι». Ενώ από την λαίλαπατων ημερών δεν μένει ανεπηρέαστη και ηΔικαιοσύνη. Με την απόφασή της νααρχειοθετήσει μια υπόθεση, προδήλωςορθάνοιχτη. Έτσι ώστε, και εξ' ιδίαςαυτής υπαιτιότητος, η ίδια της ηανεξαρτησία «τίθεται στο αρχείο».

Κιόλ' αυτά, προκειμένου να μην γίνουνεκλογές, να μην δοθεί οι λόγος στο λαό.Ή, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομάτους, προκειμένου να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑστην εξουσία. Μπορεί, βλέπετε, «στηνΔημοκρατία να μην υπάρχουν αδιέξοδα»,όμως κάποιοι από τους -θέσει- θεματοφύλακέςτης, εννοούν να της φράζουν συστηματικάτις διεξόδους.