Ιδιωτικοποιήσεις εντός εξαμήνου

Την άποψη ότι εταίροι και δανειστές της Ελλάδας πιέζουν προς μηχανισμούς υλοποίησης και χρονοδιαγράμματα τα οποία δεν ακολουθούν τις βέλτιστες πρακτικές διεθνώς, εξέφρασε ο τ. γραμματέας αποκρατικοποιήσεων και καθηγητής χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ Γιώργος Χριστοδουλάκης.

Συγκεκριμένα για το ταμείων ιδιωτικοποιήσεων των 50δισ. ο Γιώργος Χριστοδουλάκης, μιλώντας στην «Τρόικα του Αθήνα 9.84» και στον Νεκτάριο Νώτη είπε: «Δεν μπορούμε

να πούμε ότι οι προσδοκίες μας είναι εξαιρετικά καλές, για να δημιουργήσουμε τιμές τέτοιες που θα μπορούσαν να φτάσουν το νούμερο εκεί πάνω. Η συζήτηση αυτή ήταν πάρα πολύ σημαντική και το 2011, υπήρξε μία ισχυρή πολιτική πίεση να συμφωνηθεί ένα νούμερο τότε, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες παρά το γεγονός ότι ακόμα και τότε το stock των περιουσιακών στοιχείων ήταν πολύ πιο σημαντικό απ' ότι είναι τώρα. Θεωρώ ότι αν ήταν τότε μη ρεαλιστικό ο στόχος πόσο μάλλον αυτή τη στιγμή. Απορώ πως συμφωνήθηκε ένα τέτοιο νούμερο. Και επίσης απορώ όταν συμφωνήθηκε και ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο πρέπει να συμπορεύεται με τον τρόπο αποπληρωμής του τρίτου πακέτου στήριξης.

Όταν προσδιορίζουμε το χρονοδιάγραμμα πώλησης εκτός των προτέρων και αυτό γίνεται γνωστό στις αγορές, επί της ουσίας εκείνη την ώρα υπονομεύουμε την αξία των περιουσιακών στοιχείων. Πάντοτε στην Ελλάδα υπήρχε η ιδέα ότι η δημόσια περιουσία είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να αγγίξουμε. Δεν υπήρχε ποτέ η νοοτροπία ότι η δημόσια περιουσία είναι κάτι διαχειρίσιμο, παρά το ότι οι πιστωτές εμφανίζονται ως εξελιγμένοι τεχνοκράτες, φοβάμαι πολύ όσον αφορά την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας αυτό δε συμβαίνει και δεν συνέβαινε ούτε στο παρελθόν.

Πιέζουν προς μηχανισμούς υλοποίησης και προς χρονοδιαγράμματα τα οποία με κανένα τρόπο δεν μπορούν να δικαιολογηθούν ότι ακολουθούν τις βέλτιστες πρακτικές διεθνώς. Το 2011 σε συζήτηση με στελέχη τότε της Τρόικας μου λέγανε να ιδιωτικοποιήσω τα περιφερειακά αεροδρόμια σε 6 μήνες, Αυτό δε συμβαίνει ούτε σε μία Μπανανία. Αναρωτιέμαι, δεν γνώριζαν ότι αυτό δε γίνεται ή δεν τους ενδιέφερε ότι δε γίνεται και θα ήθελαν να χειριστούν τη χώρα ως Μπανανία».