Η Περιπέτεια της Αλλαγής

Η ιστορική δίωρη εκπομπή της Μαρίας Ρεζάν στον ΑΘΗΝΑ 9.84 για τα γεγονότα του διαστήματος 1981-89 που άλλαξαν την Ελλάδα.

Στις 18 Οκτωβρίου του 1981 το ΠΑΣΟΚ βγαίνει αυτοδύναμο και η ιστορία  ξεκινά. Αλλά τον ενθουσιασμό του κόσμου, «της πανστρατιάς των μη προνομιούχων», όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλεί η μεγάλη μας δημοσιογράφος, απέναντι στο πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου, ακολούθησε η απογοήτευση.

Ο Έλληνας από εκεί που μέτραγε τα χιλιάρικα του, σε δραχμές, για να δει αν “βγαίνει”, ξαφνικά έχασε το μέτρο, “τα γράδα του”, καθώς άρχισε να διαβάζει για υπεξαιρέσεις μυθικών ποσών.

«Αυτή είναι η Ελλάδα;» αναρωτιέται η Μαρία Ρεζάν υπενθυμίζοντας ότι «κάποτε οι βουλευτές (παράδειγμα Πλαστήρας) έμπαιναν στην πολιτική πολύ ευκατάστατοι και έβγαιναν φτωχοί ενώ τώρα μπαίνουν στην πολιτική για να πλουτίσουν».

«ΜΑΡΙΑ ΡΕΖΑΝ, Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ»
Παραγωγή ΑΘΗΝΑ 9.84 F.M. STEREO
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ  STUDIO ERA ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1989
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΕΤΡΟΣ ΔΟΥΡΔΟΥΜΠΑΚΗΣ
ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΡΑΣ
ΚΑΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΙΩΣΗΦ

Λίγα λόγια για την Μαρία Ρεζάν

Η Μαρία Ρεζάν (Αθήνα 1921 - 2004) υπήρξε πολύ γνωστή και αγαπητή από τη σταδιοδρομία της σε διάφορες εφημερίδες αλλά και στο ραδιόφωνο, κυρίως από την εκπομπή της στην ΕΡΤ «Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα».

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921 από γονείς Μικρασιάτες, εβραϊκής καταγωγής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ρεζάν Μισραχή, το οποίο άλλαξε σε Μαρία Ρεζάν όταν βαπτίστηκε χριστιανή, πολλά χρόνια αργότερα, προκειμένου να παντρευτεί τον Αντρέα Ιωσήφ, υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ της δεύτερης κυβέρνησης Πλαστήρα με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Η δημοσιογραφική της καριέρα ξεκίνησε το 1959, στην εφημερίδα Ελευθερία, εργάστηκε επίσης στο Βήμα και στην Καθημερινή.
Στην περίοδο της δικτατορίας αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε σε μεγάλα περιοδικά, όπως τα L' Express και Le Point. Εκεί γνώρισε τόσο τον Ανδρέα Παπανδρέου όσο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τον οποίο και συνδέθηκε φιλικά.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, ούσα η πρώτη γυναίκα σε αυτό το αξίωμα.
Το 1999 εκδόθηκε η αυτοβιογραφία της με τίτλο «Με νοσταλγία... για μια ζωή έτσι, χωρίς πρόγραμμα», στην οποία αφηγείται περιστατικά που αφορούν αφενός τη ζωή της και αφετέρου την πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας τον 20ο αιώνα.
Πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 2004, στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν» στην Αθήνα, ενώ η κηδεία της έγινε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών στις 7 Ιανουαρίου 2004, σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων.