Η παράσταση της εβδομάδας

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου είναι γνωστό και αγαπητό στο κοινό  για την ποιότητα των παραστάσεων που ανεβαίνουν στο χώρο του.

Η παράσταση της εβδομάδας είναι το «Stallerhof» του Franz Xavier Kroet, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε μια φάρμα της Βαυαρίας και δείχνει την ζωή ενός έφηβου κοριτσιού με νοητική στέρηση. Η ιστορία περιστρέφεται ανάμεσα στην σχέση του κοριτσιού με τον μεσήλικα εργάτη που δουλεύει στη φάρμα.
Ο Kroetz έγραψε αυτό το έργο το 1972 και από πολλούς θεωρείται

ένα μοντέρνο αριστούργημα. Όπως είχε πει και η νεαρή πρωταγωνίστρια του έργου Αμαλία Αρσένη ήταν μέσα στην ύλη του πανεπιστημίου της. Η δομή και το στήσιμο των σκηνών θυμίζουν πολύ κινηματογραφικό έργο μιας και αλλάζουν τακτικά και κοφτά, κάνοντας το  ρυθμικά γρήγορο.
Συγγραφικά ο Kroetz χρησιμοποίησε τις παύσεις και τις σιωπές. Αυτό δίνει μια αίσθηση αλήθειας, καθώς οι χαρακτήρες του είναι αμόρφωτοι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου. Είναι πολύ σκληρό κείμενο καθώς, τόσο η θεματολογία όσο και οι χαρακτήρες δεν είναι κοινωνικά αποδεκτοί, μιας και παρουσιάζονται θέματα όπως η εφηβική εγκυμοσύνη, η σεξουαλική πράξη με ένα άτομο με νοητική στέρηση και μια παρ' ολίγον έκτρωση. Περιγράφει την ανάγκη της συντροφικότητας και πώς οι άνθρωποι την βρίσκουν ή με πολύ άκομψο και βίαιο τρόπο ή στα πιο παράλογα μέρη.

Οι φωτισμοί που χρησιμοποιούνται τόσο για τις σκηνές όσο και για τις αλλαγές μεταξύ των σκηνών είναι τρομερή ως ιδέα και ως πράξη. Απόλυτα λειτουργικοί, στήνουν τέλεια την ατμόσφαιρα του έργου σε συνδυασμό με την μουσική, τους φυσικούς ήχους και τα σκηνικά που μεταμορφώνονται πάντα με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνουν όλη την προσοχή στους ηθοποιούς και τη δράση.

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ξέρει πολύ καλά να δουλεύει με τους ηθοποιούς στις παραστάσεις του. Δεν είναι τυχαίο ότι, η Μαρία Κίτσου πήρε το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» για την ερμηνεία της στην περσινή παράσταση που είχε σκηνοθετήσει, «Τα Ορφανά» του Dennis Kelly. Σπρώχνει τους ηθοποιούς του σε πολύ ξεχωριστές ερμηνείες τόσο με τις δικές του υποδείξεις όσο και με την προεργασία που γίνεται στο κείμενο. Είναι ένα πολύ δύσκολο κείμενο για τους ηθοποιούς λόγω των μεγάλων παύσεων, της αφωνίας και βεβαίως των «ιδιαίτερων» χαρακτήρων και των καταστάσεων.

Οι ηθοποιοί κάνουν εξαιρετική δουλειά επί σκηνής, βάζοντας τους θεατές στο κλίμα της παράστασης. Βλέπουμε καθ' όλη την διάρκεια όχι μόνο αυτό που γίνεται και λέγεται επί σκηνής αλλά και το κείμενο που κρύβεται από κάτω. Η δύναμη του κρυφού κειμένου που δεν λέει κανένας επί σκηνής, οι πραγματικές σκέψεις των χαρακτήρων, τα όνειρα και οι χαμένες τους ελπίδες, παρουσιάζονται με πολύ ποιητικό τρόπο.

Εντυπωσιακή είναι η χρήση τόσο του χώρου όσο και των παύσεων του κειμένου. Η ενέργεια και οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων εξελίσσονται καθ όλη την διάρκεια του έργου, προσφέροντας μια ενδιαφέρουσα εμπειρία στο θεατή. Η αφωνία είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του έργου που βοηθάει τόσο στην κατανό