Η Ντ. Κεφαλά στον ΑΘΗΝΑ984

Η κ. Ντίνα Κεφαλά, ιδιοκτήτρια φαρμακείου στην Καρδίτσα, μίλησε σήμερα στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Άρη Τόλιο. Για το πρόστιμο που της επιβλήθηκε από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Καρδίτσας για παραβίαση του ωραρίου λειτουργίας του φαρμακείου της, μεταξύ άλλων, είπε:

«Θαυμάζω τα μεγαλοφυή ψέματα του Προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Καρδίτσας. Η αλήθεια είναι ότι η υπουργική απόφαση έλεγε ότι μέχρι τις 20 Οκτωβρίου υποβάλλουμε την αίτηση μας και από την 1 Νοεμβρίου είμαστε υποχρεωμένοι να ανοίξουμε. Η δήλωσή μας μάλιστα, όχι αίτηση, είναι δεσμευτική για εμάς. Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος απλώς ενημερώνεται και η Περιφέρεια απλώς ενημερώνεται, δεν προέβλεπε καμία έγκριση. Αυτό περί εγκρίσεων έγινε κατόπιν, με μία εγκύκλιο που βγήκε τέλος Νοεμβρίου. Ό,τι λέμε λοιπόν αφορά για το άνοιγμά μου το Νοέμβριο, για τρεις εφαρμογές του ελεύθερου ωραρίου, δηλαδή του νόμου από μέρους μου το Νοέμβριο... Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος, τι έκανε; Απέρριψε το νόμο. Εδώ είναι το κοινωνικό θέμα. Λέει απορρίπτω το νόμο, δε σε βάζω στον πίνακα και σε εξοντώνω... Δεν είναι πληροφορία το ποσό του προστίμου. Είναι βεβαιότητα, μου κοινοποιήθηκε με δικαστικό επιμελητή και πριν από αυτό έχω άλλες τριάντα μηνύσεις περίπου που δυνητικά μπορούν να μεταφραστούν σε πειθαρχικά και σε πρόστιμα. Είμαι τριάντα χρόνια φαρμακοποιός, τιμώ τον συνδικαλισμό, δεν έχω ένα ευρώ πρόστιμο από κανέναν και το συνδικαλιστικό μου όργανο με έχει αυτή την στιγμή ηθικά, οικονομικά, ταλαιπωρήσει απίστευτα με διασύρει στις εφημερίδες και με δυσφημεί επειδή εφαρμόζω το νόμο. Ο υπουργός πρέπει να μην αφήσει περιθώριο στους Φαρμακευτικούς Συλλόγους -και το έχει εντοπίσει ο ίδιος-, που θέλουν να διαστρέψουν κάποια πράγματα και να μας κυνηγάνε με κάτι απίστευτες διατάξεις που επινοούν και βρίσκουν... Εάν ήμουν ένα άτομο που δεν είχε αντοχές, -κι έχω αντοχές επειδή είμαι τριάντα χρόνια επαγγελματίας-, θα είχα καταρρεύσει από κάθε άποψη... Δεν είναι το προσωπικό, εκκρεμούν πολλά τέτοια και για μένα και για συναδέλφους οι οποίοι έχουν ανοίξει. Μα δεν έχουμε τίποτα με τους συναδέλφους. Δεν είναι μια διέξοδος στην σημερινή εποχή που λέμε κι εμείς σαν κλάδος ότι έχουμε κρίση, να ανοίξουμε; Σας πείθει εσάς ότι έχω κρίση και δε θέλω να δουλέψω μια μέρα παραπάνω; Άνοιξα το 1984, δούλευα Σάββατο και είμαι πεπεισμένη ότι το Σάββατο είναι μια μέρα εργασίας. Τα υπόλοιπα είναι δημοσιουπαλληλίστικα. Γιατί δηλαδή είναι αυτό κατά του κλάδου; Πρέπει το φαρμακείο να είναι στην αγορά το Σάββατο για να εξυπηρετηθεί και ο κόσμος. Σκεφτόμαστε έτσι εμείς τον κόσμο και τους νέους συναδέλφους που πρέπει να βρούνε δουλειά στα φαρμακεία;».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ