Η Μ. Θεοδώρου στον ΑΘΗΝΑ984

Η κ. Μαρία Θεοδώρου, αρχιτέκτων και επικεφαλής του SARCHA (School of Architecture for All), μίλησε στις 10/8 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Κώστα Ράπτη. Μεταξύ άλλων, είπε:* Για τις ταραχές στο Λονδίνο: «Όλος ο δρόμος στο γνωστό παζάρι του Camden, χτες στις 7 ήταν άδειος, τα μαγαζιά ήταν με ρολά και κλειστά με ξύλινες επιφάνειες. Η αστυνομία περιπολούσε. Ήταν μια εικόνα που δεν έχει δει κανείς ξανά. Η αίσθηση ήταν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει. Ξαφνικά η περιοχή έχει εκκενωθεί από όλη τη δραστηριότητα, από τους ανθρώπους. Έχουν μείνει μόνο τα κτίρια άδεια από τους ανθρώπους και τις δραστηριότητές τους. Σαν να έχει αναιρεθεί η λειτουργία αυτών των κτιρίων. Το λέω αυτό ως αρχιτέκτονας, το πώς τελικά την αρχιτεκτονική και τα κτίρια δεν μπορεί να τα δει κανένας έξω από τη δραστηριότητα και την ανθρώπινη παρουσία. Αυτό που εκπλήσσει είναι ότι οι ίδιοι που κάνουν τις λεηλασίες είναι άνθρωποι μιας κοινότητας και θεωρούν ότι η κοινότητα είναι κάτι σημαντικό. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν υπάρχει αυτή η κοινότητα, έχει διασπαστεί.Αυτό που βλέπουμε σήμερα στις κοινωνίες είναι αυτή η διάσπαση. Από τη μια μεριά, υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ φτωχοί, στην τελευταία βαθμίδα των κοινωνικών τάξεων και από την άλλη, αυτοί που ζουν σε ένα "παράδεισο" και θυμώνουν που τους καταστρέφεται αυτός ο παράδεισος. Γίνεται μια μεταβολή πια. Αρχίζουν οι περιοχές να χωρίζονται σε ασφαλείς και πιο ανασφαλείς».Δημοσιογράφος: Από όλα τα μαγαζιά που λεηλατήθηκαν, το μόνο που έμεινε άθικτο ήταν το βιβλιοπωλείο...Μ. Θεοδώρου: «Και οι τράπεζες σε ένα βαθμό δεν λεηλατήθηκαν. Όταν η κύρια αξία είναι ο καταναλωτισμός, αποσυνδέει τους ανθρώπους από τον κόσμο».Δημοσιογράφος: Αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν με τα ίδια κριτήρια της κατανάλωσης που διακρίνουν και τους έχοντες...Μ. Θεοδώρου: «Απλώς οι έχοντες μπορούν ακόμα να διατηρήσουν τη "σαπουνόφουσκα" που τους προστατεύει και μπορούν να λένε "είμαι στον παράδεισό μου, δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται". Οι άλλοι όμως δεν μπορούν να αγοράσουν αυτά τα αγαθά και γι' αυτό ξεσπούν.Όταν αυτή η γενιά μεγαλώνει αποσυνδεδεμένη από τον κόσμο και δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει και να κατευθύνει την οργή της εκεί που θα έχει ένα αποτέλεσμα, τότε αυτή η βία είναι τυφλή. Απλώς είναι θυμωμένοι γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν».Δημοσιογράφος: Σας ρωτώ, έχοντας υπόψιν και την επιστημονική εργασία σας για την περιοχή Γεράνι, οι αστικές αναπλάσεις τι ρόλο μπορούν να παίζουν; Είτε στην εκτόνωση, είτε στην επιδείνωση αυτών των καταστάσεων μέσα στην πόλη...Μ. Θεοδώρου: «Μπορεί η αρχιτεκτονική και ο σχεδιασμός να αλλάξει κάποια πράγματα. Αυτό ξεκίνησε μετά τον πόλεμο, όταν γινόταν στην Αγγλία ο εθνικός σχεδιασμός. Εκεί όμως το κράτος ήθελε να αλλάξει την κοινωνία. Ήθελε να αλλάξει τον τρόπο ζωής και η αρχιτεκτονική ήταν ένα εργαλείο.Αν δει κανείς την κοινωνική κατοικία του '50 είναι ευάερα, ευήλια τα διαμερίσματα. Μπορεί να ήταν μικρά, αλλά ήταν σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής. Όταν όλο αυτό, επειδή η ιστορία και οι συνθήκες αλλάζουν, έχει αλλάξει και άλ