Η ελπίδα και η ευθύνη

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Η πολιτική είναι μια ανελέητη κονίστρα, στην οποία επιβιώνουν μόνο οι επαγγελματίες μονομάχοι. Εκείνοι που έχουν μετατρέψει την πολιτική σε επάγγελμα, κατά τον Μαξ Βέμπερ, και βιοπορίζονται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, από αυτή. Ζουν από την πολιτική και όχι για την πολιτική, όπως θα υπαγόρευσε το ρομαντικό ιδεώδες και ως εκ τούτου αποτελούν μια ξεχωριστή κάστα μέσα στην κοινωνική δομή.

Η κάστα αυτή ανανεώνεται με το μόνο φυσικό τρόπο που μας έχει κληροδοτήσει η νεωτερικότητα και που δεν

είναι άλλος από τις εκλογές. Οι εκλογές είναι ο τρόπος επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας των κατ' επάγγελμα πολιτικών και εν γένει του πολιτικού συστήματος διαχείρισης των κοινών.

Η χώρα σε λίγες εβδομάδες θα έχει διπλές εκλογές. Εκλογές για την Ευρωβουλή και εκλογές για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού. Σε αυτή τη διαδικασία ο εκλογέας καλείται να σταθμίσει και να κρίνει τους υποψήφιους είτε ως άτομα είτε ως συνδυασμούς και να ψηφίσει εκείνους που κρίνει καταλληλότερους να διαχειριστούν τις κοινές υποθέσεις.

Στις εκλογές αυτές συμμετέχουν πολλά από τα παλιά, αλλά και αρκετά καινούρια κόμματα. Υπάρχει μια πανσπερμία πολιτικών προτάσεων και προγραμμάτων. Μερικά απλά αναμασούν τα παλιά, άλλα ψαρεύουν στα θολά νερά της ασάφειας και της απροσδιοριστίας. Η Ευρώπη δέχεται ένα πρωτόγνωρο κύμα σκεπτικισμού και αμφισβήτησης, ενώ οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης λόγω της εξάντλησης των παλιών καλών φτηνών δανεικών, έχουν πάψει να είναι ελκυστικοί ως εκτροφεία σκανδάλων και μηχανισμοί ικανοποίησης «δίκαιων λαϊκών αιτημάτων σε ατομικό επίπεδο». Την ίδια στιγμή όλη εκείνη η νεφελώδης μα επικίνδυνη διάθεση «εκδίκησης» των πολιτών απέναντι στους «κλεπτοκράτες» πολιτικούς, δείχνει πως έχει αρχίσει να υποχωρεί και να παραχωρεί τη θέση της στον προβληματισμό για το μέλλον, τους τρόπους που πρέπει να οργανωθεί η κοινωνία, η απόρριψη του παλιού, φθαρμένου και αποτυχημένου. Όλα αυτά δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ρευστότητας στο πολιτικό σκηνικό, όπου, σύμφωνα με τις μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης, κανένα κόμμα δε συγκεντρώνει ικανό αριθμό προτιμήσεων για να ισχυριστεί ότι δικαιούται να ηγηθεί της νέας προσπάθειας και περιόδου.

Ωστόσο, το νέο σε αυτές τις εκλογές είναι ότι για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, πολλοί απλοί πολίτες ανέλαβαν το ρίσκο να εκτεθούν ως υποψήφιοι σε διάφορα ψηφοδέλτια. Άνθρωποι με πλούσια επιστημονική, επαγγελματική, επιχειρηματική και επιστημονική ζωή, γεμάτοι εμπειρίες και γνώσεις. Άνθρωποι που δεν ανήκουν στην κάστα των επαγγελματιών πολιτικών. Άνθρωποι με λόγο μετρημένο και συμπεριφορά σεμνή εκτίθενται στην πολιτική ζητώντας την ψήφο των συμπολιτών τους.

Μέσα από αυτές τις νέες, διάσπαρτες σε πολλά ψηφοδέλτια υποψηφιότητα, ίσως να γεννηθεί ένα τμήμα του καινούριου. Μέσα από αυτούς τους ανθρώπους, ίσως, προκύψει μια άλλη σχέση με την πολιτική και τους πολίτες. Μέσα από αυτές τις εκλογές θα μας δοθεί η ευκαιρία να επιλέξουμε κάποιους που μοιάζουν πιο πολύ με εμάς, παρά με εκείνες τις ψυχρές κούκλες με το ξύλινο λόγο που εδώ και χρόνια ως ασώματες κεφαλές περιφέρονταν από το ένα τηλεοπτικό κανάλι στο άλλο, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες πάντα πληκτικές, ανέξοδες και ατελέσφορες κοινοτυπίες.

Οι επερχόμενες εκλογές, είναι ίσως, μια μοναδική ευκαιρία για όλους εμάς που δεν επιζητούμε κανενός είδος εκδίκησης απέναντι σε κανένα, να επιλέξουμε εκείνους τους υποψήφιους που θα μας βοηθήσουν να φέρουμε τον τόπο στο λιμάνι της δικαιοσύνης, της περισυλλογής και των προτάσεων, αντί για το βάραθρο της εκδικητικότητας, των κραυγών και του διχασμού.