Η Δ. Καλιπολίτη & Ο Κ. Χρυσόγονος

Η κ. Δώρα Καλιπολίτη, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς, μίλησε στις  στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και την εκπομπή «Radio GaGa» -που εκτάκτως μεταδόθηκε σήμερα Παρασκευή- με τους Βαγγέλη Καργούδη και Θόδωρο Σαραντή.

Με αφορμή τα επεισόδια στους Αγίους Αναργύρους και στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, η κ. Καλιπολίτη τόνισε:

Β. Καργούδης: Να εξηγήσω γιατί διάλεξα να σας ζητήσω να συμμετέχετε στην κουβέντα μας. Γιατί την εμφάνιση πρακτικών αυτού του τύπου, θα μου επιτραπεί να τη θεωρήσω κάπως σαν εν πολλοίς εσωτερικό πρόβλημα της Αριστεράς. Με την έννοια, ότι μέχρι τώρα βιωμένη πολιτική εμπειρία της ελληνικής Αριστεράς δεν τα περιελάμβανε αυτά τα πράγματα. Τους είχε δώσει μία οριστική ετικέτα, είχε χαρίσει στην ακροδεξιά αυτές τις πρακτικές των αγανακτισμένων -εντός ή εκτός εισαγωγικών- πολιτών και των αντισυγκεντρώσεων. Βλέπουμε να εμφανίζονται κάπως είτε υπό την κάλυψη είτε υπό το «κλείσιμο του ματιού» κάποιων μερίδων της Αριστεράς. Με αυτή την έννοια, θα ήθελα τη δική σας τοποθέτηση...

Δ. Καλιπολίτη: «Να σας πω. Όχι απλώς δεν τα είχε ποτέ, για να τα αφήσει πίσω της αυτά τα πράγματα η Αριστερά -η όποια μορφή της Αριστεράς-, αλλά επί πολλά χρόνια είχε βιώσει τις συνέπειες αυτών των πραγμάτων. Θέλω να πω, ότι η Αριστερά μπορεί να μην είναι το άλας της γης -όπως κάποτε πίστευε-, οφείλει όμως να έχει μια συνέπεια στις αρχές της και να έχει και μνήμη.  Μέσα σε αυτή την τεράστια οικονομική κρίση που έχει τις συνέπειές και στην κοινωνική, αυτό που λέμε στα χαρτιά ως λόγια ή ως θεωρία, ο κίνδυνος, ο μεγάλος, δεν είναι τόσο η κοινωνική κρίση όσο η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Αυτή τη συνοχή του κοινωνικού ιστού οφείλουμε, ως Αριστερά, να τη διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού».

Β. Καργούδης: Με πολλούς από τους ανθρώπους αυτούς, τους οποίους δεν μπορούμε να καταλογίσουμε ευθέως, βέβαια την ευθύνη, τη στιγμή που οι ίδιοι την αρνούνται -δειλά, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να το πω αυτό - αλλά από τη στιγμή που δεν το αναλαμβάνουν, δεν μπορεί κανείς να τους το καταλογίσει. Απλώς, να τους καταλογίσουμε ότι «κλείνουν το μάτι» με σαφήνεια, με καθαρότητα, σε αυτούς που τα κάνουν αυτά. Και το κλείνουν με μια συνέπεια τρομακτική, αρνούμενοι να διατυπώσουν την παραμικρή καταδίκη. Με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις, θα μου επιτρέψετε να πω ότι συνυπήρξατε και μάλιστα για χρόνια. Βεβαίως, το βήμα δημιουργίας της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι τολμηρό και σαν τέτοιο χαιρετίστηκε, νομίζω, από πολλές μεριές της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού σκηνικού. Όμως, δεν υπάρχει μία ευθύνη που πάει προς τα πίσω;

Δ. Καλιπολίτη: «Βεβαιότατα, υπάρχει. Διότι η ανοχή είναι ένα πράγμα πονηρό και κακό. Σήμερα ανέχεσαι λίγο παραπάνω το αλάτι στο φαΐ, παρ' όλο που σε πειράζει, αύριο θα ανεχθεί το κάτι άλλο. Και επίσης, η κάθε κοινωνική ομάδα που διαδηλώνει, εκδηλώνει τη διαμαρτυρία της για κάτι, έχει την ευθύνη και του τρόπου με τον οποίο το κάνει αυτό το πράγμα. Η Αριστερά, ως πολιτικοί χώροι διάφοροι, έχει την ευθύνη  και να κρ